éénkennig!!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo mama's,

Mijn zoontje van bijna 6 maanden, word op dit moment erg éénkennig. Dit is eigenlijk pas sinds 3 dagen. Eerder wilde hij niet dat ik weg liep bij hem, maar nu mag echt niemand aan hem komen te dicht bij hem komen, want dan begint hij hartverscheurend te huilen.
Ook bij zijn oma, die hij toch zeker 2 keer in de week ziet.
Zelfs papa is niet altijd goed. Hij wil dan alleen maar bij mij zijn.
Moet ik hier nou wel of niet aan toegeven???  Ik het best storend, dat mensen aan hem gaan zitten,of hem oppakken,  als hij duidelijk aangeeft dat hij dat niet wil en huilt. Ik wil hem dan het liefst niet afgeven en dan zelf vasthouden of papa!
Maar vererger ik het dan niet??
Ik dacht namelijk een keer ergens te hebben gelezen, dat je dan je kind lekker bij je moet houden, maar aan het huilen niet te veel aandacht moet besteden.. Dat klinkt mij namelijk goed.
Hoe doen jullie dat??
Bedankt

Groetjes Suus
 
Hoi,

Yordi( nu bijna 9 maand)  heeft er af en toe met vlagen last van.
Ht is tot nu toe meestal alleen bij vreemden of bij mensen die hij niet zo heeel goed kent  en heel soms is papa indd ook niet meer goed, maar alleen mama.
Als het bij vreemden is, dan hou ik hem meestal gewoon bij me en moeten ze maar van een afstandje proberen zijn vertrouwen te winnen. Ik leg hem dan ook wel eens op de grond en als hij dan hard begint te huilen, pak ik hem gewoon en troost ik hem.
Na een poosje de boel hebben te bekeken, vind hij het vaak al wat minder erg en engen kan er soms een klein lachje af naar de mensen.
Bij papa laat ik papa altijd eerst zijn gang gaan, maar als het echt niet wil, dan kom ik er bi staan en praat dan tegen yordi en in het uiterste geval, neem ik het dan over.
Ik had wel gelezen dat als ze eenkennig zijn dat mensen het dan niet moeten forceren en gewoon moet kijken naar wat je kindje het wil.
Het is immers maar een fase, waar we allemaal doro heen moeten.
( Maar vind het vaak wel sneu hoor)

Liefs marielle
 
Het enige wat ik weet hierover (Zarah is nog niet eenkennig) is dat eenkennigheid een gevolg is van het goede hechten aan de moeder (en/of vader). Dus eigenlijk is het een goed iets. Ik zou je kindje gewoon lekker bij je laten als je merkt dat hij/zij zich niet lekker voelt bij een ander. Deze fase gaat vanzelf weer over.
Ik zou inderdaad wel de vader erbij betrokken houden.
 
Jep ze hebben vertrouwen nodig dat het goed is om bij mama te zijn en niet bij een ander. Het hechten kan dan alleen goed gaan als je toegeeft aan hun verlangen alleen bij jou te zinn. Heb je het geveol dat ze niet zo aan moeten stellen en ga je het vorzeren kan het alleen maar erger worden en langer duren. Dus hou hem/haar maar lekker bij je.

gr van mariska
 
Hoi Suus,

Mijn zoontje heeft het ook heel erg hoor! Hij is nu 6 maanden en heeft het zeker al een week of 3.
Ik hoef maar naar het toilet toe te lopen en hij piept al!   Vreselijk hoor! eerst dat onderlipje dat gaat trillen dan dikke tranen ik ook bijna.
Maar sind ik tegen hem blijf praten tijdens het weglopen vindt hij het minder erg!
"Papa is lief hoor maar mama veel liever"
Maar mama wil soms even wat anders doen!
Ach ja ik leg hem zo neer dat hij mij ook kan zien en dat werkt ook kan ik rustig even  op het forum  zonder dat hij opgetild wil worden!

Afgelopen weekend bij schoonouders geweest en die begrepen maar niet dat hij steeds naar mij keek en ging huilen!
Oma probeer hem  te troosten, heb uitgelegd dat het niet zo werkt bij hem, maar toch.......
Papa zegt"mam geef hem maar aan zijn mama"En ja hoor   hij is stil !
Nou ja zeg zegt oma!!

Ach ja het is een fase, gaat ook weer voorbij!

Liefs Nesie
 
Hoi,

Myrthe is niet zozeer eenkennig maar meer verlatingsangst. En dan niet zoals de meiden in topic "verlatingsangst" schrijven dat het 's nachts is maar meer overdag.
Ze moet me gewoon zien bij alles wat ze doet. Als ik even snel naar keuken of wc loop komt ze huilend achter me aan gekropen. Ook als ze bij anderen is vind ze alles prima zolang ze mij maar blijft zien. Totdat ze gewend is dan mag ik ook wel even weg.
Heel vermoeiend dus, maar ja hoort erbij.

Liefs Reneke
 
Hallo mama's!

Op deze site  staat een heel stuk over eenkennigheid en hoe je er mee om moet/kan gaan.

Eenkennigheid is een fase en een goed teken dat het kind zich aan jou/het gezin gehecht heeft. Het is zeker lastig, maar het gaat over.
En ieder kind krijgt er mee te maken, de één alleen erger dan de ander.

Stan (6 mnd) heeft er nu (nog) geen last van. Ik weet wel dat mijn dochter (nu 2 jr) er wel wat last van heeft gehad, maar niet heel erg extreem. Het komt zoals het komt.

Groetjes
  Jeske
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan