Één is maar alleen?.. (discusieer mee)

A

Anoniem

Guest

Hoi mama's,

Ik moet zo vaak om me heen horen wat mensen vinden van het aantal kinderen dat iemand wil. Maar het heftigs wordt toch wel gereageerd op het feit als  ouders  bewust kiezen voor één kind.

Wat vind jij van ouders die bewust kiezen voor een kind?

Esmé mv Kay

--------

Ik ken een boel mama's die bewust kiezen voor een kindje. Dit vanwegen het gemak, de vrijheid en ze zo de kleine alles kunnen geven wat ze maar willen.

Ik ben met een broer en pleegzus opgegroeit en zou ze voor geen goud hebben willen missen. Ik kan er dus niet over oordelen hoe het zou voelen of hoe het is om als enig kind te zijn groot geworden. Ik kan alleen maar zeggen dat ik het zelf altijd héél gezellig heb gevonden en ik zelf ook graag meerder kinderen wil hebben.

Een kind alleen hoeft voor mij niet per definitie eenzaam danwel ongelukkig te zijn, dat vind ik zo'n inzin! Maar het is maar net hoe de ouders hier mee omgaan. Lekker veel vriendjes over de vloer of op tijd wat leuks gaan doen is toch al geweldig!

Ik denk wel dat een enig kind altijd zal blijven fantaseren hoe het zou zijn (geweest) als ze een broertje of zusje hadden gehad. Al is het maar voor een enkel moment. Ook later als papa en mama er ooit niet meer zijn vind ik het erg sneu..

Ik zelf zal niet bewust kiezen voor maar één kind, maar degene die dat wel doen zullen er beslist hun redenen voor hebben en hebben voor hunzelf dan beslist de beste keuze gemaakt!





 
Hoi,

Ik droomde als kind altijd al dat ik een groot gezin wilde hebben.Vijf kinderen was mijn ideaalbeeld.Ik heb zelf twee broers een oudere en een jongere.Het was en is altijd gezellig bij ons thuis, we zijn echt zo close met elkaar.Maar zo zie je dat wat je wenst niet altijd uitkomt.We durven het gewoon niet aan.Maar mijn broers hebben ook kinderen en ik weet zeker dat Tess zich nooit eenzaam hoeft te voelen,want haar neefjes zijn als broers voor haar.De oudste ,Sjors(7jaar) beschermt haar nu al.Teun (5jaar)speelt dolgraag met Tess en Sam (2jaar) een echte kroelert is ook helemaal weg van ons Tess.
Je kunt merken dat ze nu al een hechte band aan het opbouwen zijn...

Groetjes Kitty en Tess.
 
Ik vind dat ook zoiets...
Het heeft toch ook z'n voordelen...
Je hoeft niks te delen...De aandacht is alleen op dat enigste kind...
Het scheelt heel veel kosten voor de ouders...
Ik heb daar absoluut niks op tegen!

En als je enigst kind bent....weet je ook niet wat je mist...als je broertjes of zusjes zou hebben...
Ik vind het ook wel irritant als mensen daar dan mee gaan bemoeien...
Iedereen heeft zijn eigen keuze....En dat hebben andere mensen maar te respecteren...

Ik heb altijd 2 kinderen gewild....
Maar mischien komen er nog wel 5....Je weet het maar nooit...
Of ze komen er allemaal niet meer....
Het is een wonder dat ik 1 heb....En of me het 2e wonder ook gegunt word dat is voor iedereen ook altijd maar de vraag....
 
Ikzelf ben ook opgegroeid in een gezin met 1 zus, dus ik weet niet wat het is om enig kind te zijn.

Ik ken echter 2 mannen die als enig kind zijn opgegroeid en het allebei als niet optimaal hebben ervaren. Niet in hun jeugd, maar vooral toen in beide gevallen hun vaders ziek waren en overleden. Zij voelden het allebei als een groot gemis dat ze de zorg en het verdriet niet met een broer of zus konden delen. En het is natuurlijk ook zwaar als je er in zo'n geval helemaal alleen voor staat.

Maar aan de andere kant zijn er natuurlijk situaties waarbij een tweede kindje gewoonweg geen optie is. Vanwege financiën, vanwege moeilijk zwanger worden. Of dus gewoon omdat men er bewust voor kiest!   Voordat wij Merijn kregen, waren wij er (allebei) ook redelijk van overtuigd dat we het bij één kindje zouden laten, maar zoals bekend is dat dus veranderd. Bij mij omdat ik er wel degelijk achter stond.

Als mensen er bewust voor kiezen om maar één kind te krijgen, omdat het dan allemaal makkelijker is om b.v een weekendje weg te gaan of God mag weten wat voor reden, dan moeten ze dat vooral doen. Ieder zijn eigen keus....gelukkig....

Groetjes Fonske.
 
Toen ik zwanger werd van Mexx wilde wij maar 1 kindje.
Het is lekker makkelijk en er is genoeg plek ze hoeft niets te delen, je kan haar overla mee naar toe nemen.
En dat was voor ons perfect.
MAAR toen was Mexx er en wij waren op slag stapelverliefd dit wilde we beslist nog eens mee maken en ja hoor nummer 2 is onderweg hihihi
Hoe kan je veranderen hihi.

Maar ik kan allebei de kanten begrijpen, en ik denk dat waar je ook voor kiest als je er zelf achter staat dat dat het belangrijkste is, ook voor de uitleg naar je kind toe.

kus Wendy
 
Ja ik vind 1 maar alleen. Ik weet dat bepaalde dames (zoals Cissy) hier op het forum besloten hebben het bij 1 te houden. Die wil ik ook niet op de kast jagen en bij Cissy vind ik het net een heeeeel verstandige beslissing. Maar in het algemeen vind ik 1 maar alleen.
Ben van mening dat veel 'enige kinderen' verwend zijn. En ik denk dat je heel veel hebt aan een broer of zus. Net zoals wanneer bijvoorbeeld op latere leeftijd je vader of moeder ziek wordt of erger, dan lijkt het me fijn om iemand te hebben om op terug te vallen.
En ik ben van mening dat kindjes niet veel duur speelgoed hoeven hebben maar vooral liefde...
En ik vind het ook wel gezellig een groot gezin!

Groetjes Kirsten

 
Hoi,

Ik heb helemaal niets tegen de mensen die 1 kindje hebben en daar bewust voor gekozen hebben en ik denk inderdaad dat het ook aan de ouders ligt hoe je je kindje opvoedt, maar dat is natuurlijk ook met meer kinderen.
Maar ergens ben ik bang dat een enigst kind, thuis niet zolang kind is. Ik denk dat een kind alleen dat veel omgaat met volwassenen ook snel als volwassene wordt behandelt en ik denk niet dat dit in alle situaties goed is. Ik heb als puber een vriendje gehad die enigst kind was en dat kwam echt zo op mij over. Ik ben van mening dat een kind zolang mogelijk kind moet blijven...!!!! En ik denk toch dat dit het beste kan met meer kinderen om je heen. Je leert toch op een meer kinderlijke / speelse manier de normen en waarden...

Groetjes Hanneke
 
Terug
Bovenaan