Hallo allemaal,
De avond voor de 1e IUI wil ik toch nog iets delen. Niemand die me (hoop ik) zo goed zullen begrijpen als jullie, helaas maar waar.
Ik heb net de laatste spuit in mijn buik gezet. Het was vreselijk. Bijna wanhopig voel ik me. Als het maar gaat werken, waarom moet dit, waarom kan ik niet gewoon zwanger raken, waarom die en die en die en die wel, zoveel vragen. Ik krijg natuurlijk geen antwoord.
De boodschap voor mij in dit leven is volgens mij geduld hebben. Mijn man heb ik ook pas op latere leeftijd leren kennen, en dat heeft veel geduld, tranen en gesprekken gekost. En dan heb je het geluk en dan wil je meer. Marco B zong ooit; "waarom ben ik nooit compleet gelukkig, met wat er hoort bij mij, waarom moet er toch steeds weer iets bij". Ik ben gelukkig en toch zou een klein wonder zo welkom zijn. Vraag ik teveel, ben ik te hebberig, wat is het toch...
Aan mijn schrijven lezen jullie al wel dat ik er even doorheen zit. Me zo vaak zo goed houden en nu is het even op, de spanning wordt me even teveel.
Ik hoop dat ik niet vaak van deze buien ga krijgen, ook voor de samensmelting niet goed denk ik, al die spanningen.
Heerlijk om dit eens van me af te kunnen schrijven, ook de frustratie.
Thanks....
x Ano
De avond voor de 1e IUI wil ik toch nog iets delen. Niemand die me (hoop ik) zo goed zullen begrijpen als jullie, helaas maar waar.
Ik heb net de laatste spuit in mijn buik gezet. Het was vreselijk. Bijna wanhopig voel ik me. Als het maar gaat werken, waarom moet dit, waarom kan ik niet gewoon zwanger raken, waarom die en die en die en die wel, zoveel vragen. Ik krijg natuurlijk geen antwoord.
De boodschap voor mij in dit leven is volgens mij geduld hebben. Mijn man heb ik ook pas op latere leeftijd leren kennen, en dat heeft veel geduld, tranen en gesprekken gekost. En dan heb je het geluk en dan wil je meer. Marco B zong ooit; "waarom ben ik nooit compleet gelukkig, met wat er hoort bij mij, waarom moet er toch steeds weer iets bij". Ik ben gelukkig en toch zou een klein wonder zo welkom zijn. Vraag ik teveel, ben ik te hebberig, wat is het toch...
Aan mijn schrijven lezen jullie al wel dat ik er even doorheen zit. Me zo vaak zo goed houden en nu is het even op, de spanning wordt me even teveel.
Ik hoop dat ik niet vaak van deze buien ga krijgen, ook voor de samensmelting niet goed denk ik, al die spanningen.
Heerlijk om dit eens van me af te kunnen schrijven, ook de frustratie.
Thanks....
x Ano