Een eerste verjaardag is heel bijzonder, maar het vieren ervan is wel echt voor jezelf. Daar is niets mis mee, maar bedenk dus vooral wat jij wilt; heb je zin in een groot feest met veel mensen, dan moet je dat doen. Maar zo niet, dan is dat ook prima. Wij vierden de verjaardag met de opa’s en oma’s en wat tantes en ooms, verder niemand. Na 3 cadeautjes had ze geen zin meer in uitpakken, dus iets later nog 2 dingen uitgepakt, maar we hebben ook cadeaus gewoon ingepakt gelaten, omdat het toch al snel overweldigend is (wij hebben een meisje dat absoluut NIET timide is en eerder behoefte heeft aan veel dan weinig prikkels, maar dit was best veel al). Taart vond ze niet lekker, dus terwijl wij taart aten, knabbelde ze tevreden 15 maisvingers weg. Na 2 uur was de meeste visite weg, ons meisje klaar voor bed en ‘s middags zijn we met elkaar naar de speeltuin gegaan. Heel relaxt, voor ons nog steeds bijzonder en voor haar helemaal prima. Dit jaar werd ze 2, maar omdat haar broertje enkele dagen er oor geboren was, hadden we niets gepland (geen idee wanneer de baby zou komen en hoe het zou gaan). We hebben het ook niet echt gevierd; directe familie kwam op kraamvisite en nam meteen voor haar een cadeautje mee en er was taart. Op dag zelf, maar ook dagen erna. Grote cadeaus (keukentje, stepje) kreeg e zelfs al in de maanden ervoor, omdat we merkten dat ze daar toen behoefte aan had. Ik ben groot fan van kleine, maar nuttige cadeaus, zoals een extra schep, stoepkrijt, boeken, duplo. Een jong kind heeft geen enkel besef van waarde en een huis vol met speelgoed is ook overweldigend. Een van de lievelingscadraus van mijn dochter was een boekje met foto’s van zichzelf en familie/vrienden wat mijn moeder heeft laten drukken.