10 jaar verder zonder resultaat...herkenbaar?

<p>Hoi! Inmiddels zitten mijn man en ik 10 jaar in de medische molen voor ons 1e kindje. Na 7 miskramen komt er maar niks uit alle onderzoeken. MRI scan, kijkoperatie baarmoeder, NK cellen onderzoek, zelfs mijn eicellen zijn onderzocht en (gelukkig) kwam hier ook niks uit. Maar kwam er maar eens iets uit. Het is zo onverklaarbaar. Ik ben 2x natuurlijk zwanger geraakt, 3x van IUI en 2x van IVF. We hadden maar liefst 12 embryo's de 1e ronde. Maar helaas geen resultaat tot nu toe.</p><p>We zijn sinds dit jaar begonnen met ICSI bij Cuypers&Cuypers in Duitsland. Vorige week een terugplaatsing gehad. Ontzettend blij dat we bij deze kliniek in behandeling zijn. De mentale hulp is hier zoveel beter. Ze hebben ons in 1 gesprek al meer informatie en vertrouwen gegeven dan in al die 10 jaar in Nederland. Dit is zo belangrijk vind ik. Ik heb het gevoel mezelf nu een beetje te verliezen (depressief en gefrustreerd) al ben ik voor de buitenwereld de vrolijke meid ;)</p><p>Ik lees veel verhalen op de topics maar ben benieuwd of er meer mensen zo lang in een traject zitten zonder kinderen.</p><p>Voor mij is dit het eerste topic en hoop dat dit mij mentaal een beetje steun kan bieden. </p><p>Lieve groet,</p><p>Catharina (37 jaar)</p>
 
Hoi Catharina, wat moet dit zwaar voor jullie zijn. En wat hebben jullie al veel meegemaakt. Ik herken mij deels in jouw verhaal. Ook 10 jaar bezig (geweest) voor een eerste kindje. Maar niet al deze jaren in een medisch traject. Dat is voor ons de laatste 3 jaar geweest, het was door omstandigheden nogal een stap om het traject in te gaan en we hadden de hoop, dat het ons ook op de “normale” manier gegund zou zijn. Veel onderzoeken gehad, maar onverklaarbaar onvruchtbaar. We zijn toen een IUI traject gestart en bij de 2e behandeling ben ik zwanger geraakt. Helaas werd dit een missed abortion. Daarna heb ik nog 7 behandelingen gehad en we stonden inmiddels op de wachtlijst voor IVF. Dit bleek niet nodig, want de laatste behandeling was gelukt. Inmiddels ben ik 37+5 weken zwanger. Echt een wonder! Ook gezien onze leeftijd, want inmiddels ben ik al 42. Elke dag word ik wakker en besef ik weer dat het gewoon gelukt is. We hebben vaak op het punt gestaan om te stoppen, maar ergens voelde dat niet goed. Periodes dat ik mij ook depressief voelde wat zich uitte in angst-en paniekaanvallen. Op een gegeven moment ben je al een toekomst aan het indelen voor een leven zonder kinderen. En ben je ook dankbaar voor wat je wel hebt, ook al voelt het misschien niet compleet. Ik hoop dat je met dit verhaal voor jezelf positief kunt blijven dat het ook nog wel kan. En zeker ook met jouw leeftijd. Heel erg veel sterkte en geluk. En wees trots op die sterke vrouw die je bent. ?
 
Hoi Mootje,
Bedankt voor je lieve bericht en dat je de moeite hebt genomen om te reageren. Je hebt geen idee hoe goed me dat doet! Echt, dat mis ik af en toe van mijn omgeving. En van harte gefeliciteerd met je zwangerschap. Wat ontzettend fijn voor jullie en hoopvol voor vele anderen. Zo herkenbaar wat je schrijft. De paniekaanvallen, het toekomstbeeld en dat het niet goed voelt om te stoppen.
Geeft mij weer moed om verder te gaan. Echt waar.
Heel veel succes de komende weken en heel veel geluk voor de toekomst! Ben gewoon helemaal blij voor je :)
Liefs Catharina
 
Hoi Catharina,

Ik zit zelf nog niet zo lang in het traject als jou. Maar wilde beginnen te zeggen dat ik nu al bewondering heb voor jullie strijdlust. Ik hoop dat het jullie nu snel gegund is.

We zijn september 2018 begonnen met onze kinderwens. Na een vroege mk in maart 2019 al snel in het medisch traject terecht gekomen door een eerdere diagnose van endometriose. Na een kijkoperatie en onderzoeken is gebleken dat ik endometriose graad 4 heb, ook had ik een verhoogd niveau aan testosteron en een onregelmatige cyclus wat in het pcos beeld past maar heb gelukkig niet poly cysische eierstokken. Ook het zaad van mijn man fluctueert enorm ene moment is het wel goed andere moment slecht. Eerste ivf/icsi ronde hebben we eind 2020 gedaan. Uit ivf kant bleken geen bevruchtingen te hebben plaatsgevonden en vanuit de icsi kant maar 2. De eerste tp was succesvol, maar helaas bleek ons meisje het edwardssyndroom te hebben en hebben we de zwangerschap met 18 weken beëindigd om verder leed te besparen. Nu sta ik aan het begin om onze cryo terug te laten plaatsen (mits deze goed uit de vriezer komt natuurlijk). Anders kan ons weer een lang traject te wachten staan met 3 maanden lucrin injecties om in de overgang te komen om de endometriose tot rust te brengen. Voor we weer met een 2e stimulatie mogen beginnen.

Ik zit in een ander onderwerp met meiden die ivf ondergaan. Een aantal daarvan zaten ook bij C&C en zijn nu allemaal zwanger! Hopelijk een goed voorteken voor jou. Ik zit momenteel nog in Nederland voor de behandeling en het centrum waar ik nu zit bevalt tot nu toe goed. In mn achterhoofd zit wel een eventuele overstap naar c&c mocht het nog erg lang duren. En mocht je in het andere onderwerp mee willen kletsen ben je van harte welkom. Zijn nu veel meiden achter elkaar zwanger geworden, dus is een flinke leegloop.
 
Hi meiden, 
Voor wat het waard is.. één van mijn beste vriendinnetjes is op 43 jarige leeftijd bevallen van een prachtig, gezond kindje! Ze heeft er 13 jaar over gedaan. 
ik heb ontzettend veel respect voor jullie! Hou vol en blijf hoop houden!
 
Wij zijn nu vier jaar bezig. Twee miskramen op de natuurlijke manier. Toen icsi met pgd (onderzoeken embryo’s) vanwege chromosoomafwijking partner. Zes embryo’s waarvan drie gezond. 1 bleef plakken, twee goede echo’s, maar bij 11 weken miskraam. Tweede icsi nul embryo’s die doorgroeiden tot dag 5. Toen iui gestart met commerciële donorzaad. Vierde miskraam. Inmiddels ben ik voor de vijfde keer zwanger en natuurlijk vreselijk bang voor weer een miskraam. Volgende week bij 6+4 de eerste echo.

Je zei dat de eicellen zijn onderzocht. Ik had gehoord dat dat niet kan. Hoe gaat dat in zijn werk en wat bekijken ze? En je zei ook iets over NK cellen?
 
Terug
Bovenaan