10 maand: laten huilen/uitproberen/verdriet?????

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo Moeders,

Onze zoon is 10 maand oud, zoals ik in een eerder stukje al melde een zeer actief ventje die je geen moment uit het oog kunt verliezen.
Het slapen wordt steeds meer een strijd. Hij werkt er naar toe om nog maar 1 slaapje te doen op een dag ongeveer van 11.30-14.30. dit lukt hem zeker nog niet iedere dag. ik leg hem op bed als hij moe is ( gapen, wrijven in de ogen en mopperig) zodoende komen we toe nu toe nog op twee slaapjes uit. ongeveer van 09.30-11.00 en van 15.00-16.00. Thijs is altijd een hele makkelijke slaper geweest maar sinds twee weekjes is het een groot tranendal zodra ik de trap oploop naar zijn kamertje. hij gooit zijn hele lijf in de strijd, staat in bed enorm te brullen maar als ik hem eruit haal is er niets aan de hand. Nu laten we hem in slaap huilen...... soms duurt dit wel 30 minuten. Dit vindt ik erg moeilijk, je hinkt steeds op twee benen: Ik wil niet dat mijn lieve kind zich in slaap moet huilen, het bed moet iets positiefs blijven, anderzijds kan hij niet voor zichzelf beslissen, als wij hem er steeds uithalen weet hij dat hij van de actie huilen en brullen vanzelf wel een reactie krijgt.

Herkennen jullie dit gedrag en ritme, hoe gaan jullie er mee om?

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,

Lastig he? Bij mijn oudste dochter hebben we  1,5 jaar (!) getobt door toe te geven aan het gehuil... Pff dat was vermoeiend! Totdat we het heel erg zat waren en de 10 minuten methode toe hebben gepast en met resultaat! Toen pas ging het goed... Wat ik hiermee wil zeggen: het is heel erg moeilijk je kind te laten huilen en ik begrijp je gevoel als geen ander maar je moet heel consequent hiermee omgaan en  je kindje voelt heel goed aan dat jij twijfelt en speelt daar echt al op in. Je moet heel duidelijk zijn in bedtijden. Mijn jongste dochter is ook 10 maanden maar het slaapprobleem die ik met mijn oudste heb gehad, overkomt me niet meer.. Nou hopelijk helpt het je een beetje..

Succes ermee!

Groetjes,
Wendy

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi

Ik weet dus precies hoe jij je voelt!
Mijn dochter is nu bijna 11 mnd en doet precies hetzelfde!

Afgelopen week hebben we echt een drama gehad s`avonds.
Alessia wou niet slapen maar wel graag rondgedragen worden als een baby
Zo gauw ik haar in bed legde was het drama.
Nu laat ik haar wel even huilen, maar ook ik kan er niet goed tegen en ben snel geneigd haar uit bed te halen, tenzij ik het echt zat ben, dan kan ik er wonderbaarlijk wel tegen!
Ook overdag gebeurt het.
Huilen, huilen en huilen maar zo gauw ze hoort dat ik de trap oploop hoor ik haar kletsen en lachen.
Soms lukt het haar om 1 traan er uit te persen en ohwee als ze dan weer beneden is, dan is er dus niks aan de hand.
Die kinderen kunnen je dus mooi voor de gek houden
Ik word er wel eens moedeloos van, mijn gevoel is ook erg dubbel, net als wat jij ook beschrijft.
Ik ben ook wel eens benieuwd wat andere mama`s doen!

Liefs Sarah

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

ik denk dat ze best echt verdriet kunnen hebben als ze jou uit het oog verliezen en plotseling helemaal alleen in een bedje liggen... Rond deze tijd ook vaak de eerste eenkennigheidsfase volgens mij. Niks aan te doen, moeten ze toch mee om leren gaan. Je kan ze helpen door als ze uit bed zijn spelletjes te doen als kiekeboe, of ze alleen in de box te laten spelen, zelf naar een anderen ruimte gaan, maar wel contact houden. Zo leren ze dat je er nog wel bent, al zien ze je niet.