-

Idd Samsonnn....
Alsjeblieft, geef je partner een kans!!! Hij doet het op zijn manier en jij op jouw manier. Jouw manier is echt niet persé de beste!! 
Laat je partner zelf uitvogelen hoe hij de baby stil krijgt. Dat lukt hem echt wel, al duurt het misschien wat langer of op een andere manier. De baby moet ook aan hem wennen en hij aan de baby. Laat ze samen een band opbouwen, en de baby krijgt er niks van als ze even huilt hoor. Ga juist zelf 10 minuten naar buiten of douchen als de baby huilt en laat hem het oplossen. Geef hem een kans.
Op deze manier gaan jullie het niet redden samen. Het is ook ZIJN baby!! Jij kunt er niet 24/7 voor zorgen. Een baby heb je samen. En ja, dan is er soms discussie of ruzie maar jij als moeder doet het ook echt niet altijd goed hoor. Mijn man kreeg mn dochters vaak eerder stil als baby dan ik!
Hoe moet dat als de baby naar de opvang gaat of naar oma? Vertrouw je dat wel?? Waarschijnlijk ook niet. De eerste die je zou moeten vertouwen is je eigen partner wel. 
Arme man, geef hem een kans!! Claim je baby niet zo, dan gaat het écht niet goed met jullie relatie. 
 
Ik denk dat je hem zelf moet laten ontdekken hoe het is. Een boek erover lezen doet bijna geen enkele man, maar hij moet ook gaan voelen hoe jij de baby aanvoelt, en daar is tijd voor nodig. Die moet je hem wel gunnen. Begin eens met een uurtje, ga even bij de buurvrouw op bezoek of een stuk wandelen dat hij even alleen is. Dan ben je zelf toch nog in de buurt en voelt het misschien niet zo eng.
Ik snap je zorgzame moeder gevoel wel hoor, maar hij heeft vast ook dat zorgzame vader gevoel. 
Succes!
 
Op deze manier krijgt je vriend ook niet echt de kans om aan de baby te wennen denk ik... Laat hem lekker zijn gang gaan en bijt af en toe op je tong. Mijn ervaring is dat mijn vriend het anders doet, maar daarom niet verkeerd. Sterker nog... onze dochter werd op een gegeven moment bij hem eerder rustig wanneer ze krampjes had dan bij mij. Je zit als moeder zo vol van hormonen na de bevalling, dat vertroebelt je beeld ook echt wel. Het klinkt alsof je hem behoorlijk op zijn nek zit, maar hij is wel de vader hè... Deze eerste weken / maanden kan hij nooit meer overdoen. Ik denk dat je zelf even een stapje terug moet doen.
 
Ik bedoel dit niet gemeen.. maar ik schrik   Ervan hoe jij over je partner denkt? Dit is toch iets wat je samen doet? Het mooiste aan samen een kindje maken is dat je dit samen doet. Als ik je verhaal lees komt het over alsof jij de moeder bent, en hij een 1 of andere simpele ziel. Ik zou ook beledigd raken als iemand zo over mij zou denken. Fijn dat jij hele goede ervaringen aan een boek hebt, maar misschien leert hij anders? Geef die knul ook de ruimte om te leren. Meeste mensen weten niet meteen welke taal hun kindje spreekt of welke persoonlijkheid deze meedraagt. En als vrouw sta je vaak 1-0 voor je hebt haar 9 maand mogen dragen. Praat met je partner, probeer om op 1 lijn te komen. Of in ieder geval een manier te bedenken waarop je hier uitkomt. Mijn man heeft ook een andere opvoedstijl, soms moet ik op mn tong bijten. Maar weetje ik zie zeer zeker ook zijn sterke kanten! Want hij kan precies weer de dingen waar ik totaal geen geduld voor heb, hij krijgt dingen voor elkaar en hij heeft dat echt ook zelf moeten leren. Probeer positief te kijken, bouw het op en bekijk het ook vanuit hem. Misschien vind hij het spannend? Of eng? Hoe kun je elkaar helpen? Ik hoop dat jullie eruit komen! Sterkte!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan