Och lieve mama, natuurlijk is jou angst niet raar. Het meest kostbare ben je verloren en dat gevoel kunnen veel mensen zich niet voorstellen. Dat trauma van toen komt nu ineens weer extra naar boven. Ben je een beetje lief voor jezelf? Wel hulp vragen als je langzaam in de put zakt he. Dat mag echt?
Hoe staat je man hierin? Gaat hij wel naar feestjes?
Wij hebben dit gesprek ook gehad thuis. Ik wilde eigenlijk niet de sociale contacten oppakken uit angst besmet te raken. Maar hij is voor zijn werk wel in contact met veel mensen. Als ik thuis in een bubbeltje zou willen, zou dat voor hem betekenen dat hij niet meer kon werken/naar de supermarkt/naar zijn ouders. Dat vonden we geen haalbare situatie.
Na veel wikken en wegen ben ik in de zwangerschap gevaccineerd. Met 32 en 36 weken. Reden daarvoor was dat ik het mijzelf nooit kon vergeven als er wat met de baby zou gebeuren door Corona. Ik vertrouw de artsen, verloskundigen en onderzoekers dat het vaccin veilig is.
Nu is onze zoon 4 weken oud en merken we dat veel mensen niet meer nadenken over Corona en zomaar ineens bellen voor kraamvisite. Daarin houden we bewust de boot af. Net zoals we dat deden na de geboorte van onze dochter vorig jaar. Onze kinderen zijn immers niet beschermd met een vaccin. En ja, daar zijn veel mensen verbogen om… ??
Wat ik probeer te zeggen is dat je de voors en tegens met je partner moet afwegen en samen een keus moet maken. Volg je eigen gevoel, ook als anderen het daar niet mee eens zijn. De keus die je vandaag maakt is niet beslissend voor de komende maanden.
Veel sterkte en wijsheid?