11 maanden, enorme voorkeur voor papa

<p>Dag allemaal,  Onze dochter is nu net 11 maanden, en haar voorkeur voor papa begint een beetje extreme vormen aan te nemen.  Papa werkt sinds begin maart fulltime thuis, en omdat mama een slaap stoornis heeft komt dit thuiswerken goed uit. Papa kan de hele dag (tussen het werk door) flesjes geven, en neemt de kleine vaak tussen de middag even mee naar het park, of een blokje om. In de vroege ochtend of de late avond is mama meestal degene die verschoont of het flesje geeft, maar papa is er dan ook altijd bij. Al sinds een maand of twee kan de kleine bij mama heel serieus zijn, om vervolgens voluit te lachen en vrolijk te doen als papa erbij komt. De laatste paar weken begint dochter echter vrij overstuur te raken als papa er niet bij is, en dit maakt mama vaak onzeker en zichtbaar verdrietig. Papa vindt dit ook heel sneu voor mama, maar wil eigenlijk zijn rol van goed vaderschap niet teniet doen.  We zijn met z’n drieën altijd bij elkaar, maar papa heeft de kans om iets meer van de wakkere baby tijd mee te maken. Verder is baby erg eenkennig geworden, en heeft ze ook vrij veel bezwaar tegen “onbekende mensen”, waar helaas ook de opa’s en oma’s nu onder lijken te vallen. Herkent iemand dit? Hoe gaan jullie hiermee om? Gaat het vanzelf weer voorbij met de volgende fase, of moet papa bewust afentoe een stapje afstand nemen?</p>
 
Heel normaal stel  je was wel gezond en papa werkte dan was het mama
Hier kleine 8 maanden ik doe alles met hem papa werkt dus trekt die naar mij maaar wta we hebben afgesproken is dat als papa thuis is papa de avond fles  geef en naar bed breng  in weekende zit  papa naast hem bij elke maalltijd en geeft die eten dit gaat niet altijd even makkelijk maar oefenen baart kunst 
Goeie afspraken  maken komt goed
Plan zelf dingen in die je met je kibd wil doen en wnr 
 
Het is heel normaal dat je kindje periodes heeft met een sterke voorkeur voor iemand. Hier ben ik diegene die voor ons zoontje zorgt. Mijn man werkt fulltime en is in de weekenden ook vaak druk. Er is een hele periode geweest dat ons zoontje niet eens naar zijn vader wilde. Het was altijd mama, mama, mama! Tijdens de corona werkte papa veel thuis, en toen is dat juist de andere kant op getrokken en was het alleen maar papa, papa, papa. Nu is hij bijna 2 en heeft hij opnieuw voorkeur voor mama, omdat mama er bijna altijd is, maar wil hij ook zeker wel naar papa en met papa spelen. Het zijn echt periodes. Je kunt proberen momentjes in te lassen die echt voor jullie samen zijn. Bijvoorbeeld elke avond samen een boekje kijken. Het komt vanzelf wel weer goed! 
 
Hier ook. Papa huisvader door gezondheidsredenen en ik werk 32uur..
Dochtertje trekt veel meer naar papa. Ook met troosten. In het begin had ik het hier heel moeilijk mee maar nu ben ik erg blij dat hij haar gelukkig kan troosten. Dat ze zich veilig voelt bij papa.
Ik denk dat je je er bij neer moet leggen en genieten van de momenten die je wel met haar hebt.
Ik doe bijvoorbeeld altijd met haar badderen. Papa komt dan even een minuutje kijken. Dan giert ze het ook uit natuurlijk. Maar nu vind ze het ook leuk dat ik erbij ben en doet ze lekker gek met me.
 
Hier ook een voorkeur voor pappa. Het is bij ons zo dat hij mamma roept als hij iets nodig heeft en pappa voor het trappen van een lolletje. Ik ben blij dat hij zo gek is op zijn pappa, niet alle kindjes hebben zo'n betrokken pappa.
Wat betreft de eenkennigheid, dat was bij ons rond de 9 maanden, mannen waren eng (ook opa). Ik hield hem dan veilig op schoot en liet me niet overhalen door andere volwassenen die hem graag op schoot wilde, want mijn kind voelde zich niet veilig. Ik ben van mening dat dit goed is voor de hechting met je kind, je laat je kind namelijk merken dat jij hem veilig houdt in enge situaties... dus ik zou zeggen.. neem het ervan nu je kindje eenkennig is en hou haar veilig bij mamma... 
Nu is onze kleine jongen alweer 14 maanden en opa is zijn allergrootste vriend... dus het komt allemaal weer goed
 
Terug
Bovenaan