<p>Dag allemaal, Onze dochter is nu net 11 maanden, en haar voorkeur voor papa begint een beetje extreme vormen aan te nemen. Papa werkt sinds begin maart fulltime thuis, en omdat mama een slaap stoornis heeft komt dit thuiswerken goed uit. Papa kan de hele dag (tussen het werk door) flesjes geven, en neemt de kleine vaak tussen de middag even mee naar het park, of een blokje om. In de vroege ochtend of de late avond is mama meestal degene die verschoont of het flesje geeft, maar papa is er dan ook altijd bij. Al sinds een maand of twee kan de kleine bij mama heel serieus zijn, om vervolgens voluit te lachen en vrolijk te doen als papa erbij komt. De laatste paar weken begint dochter echter vrij overstuur te raken als papa er niet bij is, en dit maakt mama vaak onzeker en zichtbaar verdrietig. Papa vindt dit ook heel sneu voor mama, maar wil eigenlijk zijn rol van goed vaderschap niet teniet doen. We zijn met z’n drieën altijd bij elkaar, maar papa heeft de kans om iets meer van de wakkere baby tijd mee te maken. Verder is baby erg eenkennig geworden, en heeft ze ook vrij veel bezwaar tegen “onbekende mensen”, waar helaas ook de opa’s en oma’s nu onder lijken te vallen. Herkent iemand dit? Hoe gaan jullie hiermee om? Gaat het vanzelf weer voorbij met de volgende fase, of moet papa bewust afentoe een stapje afstand nemen?</p>