11 maanden.....

[Anoniem]

Hallo allemaal!

Met kerst vorig jaar ben ik gestopt met de pil, we zijn in april 2009 getrouwd en hoopten stiekem op een zwangerschap zodat we we iedereen konden vertellen dat we niet allen met elkaar zijn getrouwd maar ook met een kleintje in mijn buik. Helaas nu 11 maanden later is het resultaat nog steeds dat ik elke maand ongesteld word.
Elke maand voel ik me dan ook weer erg verdrietig als dit zo is.
Helaas komt er ook nog bij dat mijn man sinds eind juli met een 2de burn-out thuis zit. Dit werkt natuurlijk ook niet gemotiveerd.

We zeiden dan ook tegen elkaar misschien moeten we onze kinderwens dan maar even uitstellen, en ons er eerst op moeten richten dat hij zich weer helemaal goed voelt. Maar hoe kan je nou als je overal dikke buiken/ kinderwagens kleine schattige kindjes ziet niet aan je kinderwens denken. We hebben dan ook samen besloten niet weer te gaan beginnen met de pil en mocht het toch lukken om zwanger te raken, dan is het ons gewoon echt gegund.

Zijn er meer dames die net zoals ik in zo'n situatie zitten, en hoe gaan jullie hier mee om?

Hoop dat iemand voelt wat ik voel!

Liefs, Chantal

 

[Anoniem]

Jeetje wat een verhaal zeker ook van je man, ik heb het 1 keer gehad en ik kan je zaeggen het is niet fijn. Sterkte daarmee.

Wij zijn vanaf vorig jaar begin maart bezig dus maart2008. Moet altijd effe rekenen, maar we zijn ook al een tijd bezig voor ons tweede kindje, we zijn wel al in behandeling bij gyn, en hebben alle onderzoeken gehad en gaan in jan beginnen met iui, mits ik niet zwanger ben voor die tijd.
Maar ik kan je zeggen ik weet precies hoe je je voelt, overal zwangeren, niet fijn meer, maar je leert er ook wel weer mee omgaan. Het is zwaar het zwanger worden. Emotioneel heel erg.

Succes, gr Wendy

 

[Anoniem]

Hoi Wendy,

Dan is de situatie voor jullie ook niet 1 van de makkelijkste. Ik hoop toch zo voor dat de onderzoeken wel uiteindelijk een mooie oplossing kunnen geven. Gelukkig in de reactie's die ik op mijn berichtjes heb gekregen weet ik wel dat ik niet de enigste ben die het er moeilijk mee heeft, hopelijk zijn de reactie;s die je mag krijgen dan ook een beetje een troost. Voor mij in ieder geval wel.

Jullie ook succes,
Groetjes Chan

 

[Anoniem]

Hoi Chantal,

wij zijn nu ruim een jaar verder, we hebben 2 miskramen gehad. Soms zakt de moed je wel eens in de schoenen als je andere mensen ziet. Het verlangen wordt alleen maar sterker. Maar ik denk wel dat er ooit een moment komt dat ook wij en jullie een mooi wondertje vast mogen houden. Ik probeer positief te blijven, maar dat lukt niet altijd. Succes!

groetjes,
Beibi

 

[Anoniem]

hoi Beibi,

Zo positief denken wij ook. Elke maand als het niet zo mag zijn zeg ik maar elke maand dichter bij de maand dat het wel zo mag zijn.
2 miskramen, dat is niet zomaar iets. Nog vroeg in de zwangerschap of later?
Het is precies wat je zegt ons mooie wondertje komt wel, en die van jullie ook. Dat is zeker.
Jullie ook heel veel succes!

Groetjes,
Chantal