12 Jaar

A

Anoniem

Guest
Vandaag is het 12 jaar geleden dat ik met de pil ben gestopt, en wat denk je nog steeds niets.
Maar sommige meiden hier die weten dat wel.
En nogmaals we hebben ons er bij neergelegd, en we verwachten tussen nu en een half jaar verhuisd te zijn richting mijn familie.
Dan kunnen we de kleine meid ook wat vaker zien, en dan zit ik ook lekker in mijn velletje.
Die kleine meid gaan we voor door het vuur, vorig weekend hebben we een pracht foto gemaakt van haar, een gigantische grote lach op haar gezichtje. Het is net een engeltje.
xxxxxxx Succes voor iedereen die net gestopt is met de pil, en ik hoop dat jullie snel een klein wondertje bij jullie mogen dragen.
En natuurlijk ook voor iedereen die al langer bezig is, dat jullie wachten eindelijk wordt beloond.
 
Knap dat je er een definitief punt achter heb kunnen zetten.
Geweldig dat je t geluk kan vinden in de kleine meid. Hoop dat je snep dichterbij woont.
Geniet van de kleine meid en elkaar.

 
Ik hoop dat je snel kunt verhuizen. Hoe gaat het nu met de je nichtje? Zijn ze al wat wijzer? Ik begrijp er nu uit dat jullie definitief niet meer voor IVF wil gaan?

Dikke knuffel van mij XXX
 
Wat een tijd he? Echt heel naar. Maar wel onwijs goed dat jullie dit samen gedaan hebben en nog steeds samen zijn. Dat hoor je ook wel eens anders.

Ik dacht ook nog dat je de optie IVF open hield, maar heb je besloten om dat niet meer te proberen?

Hopelijk zijn de verhuisperikelen (aan- en verkoop enzo) snel voorbij en kun je van je nichtje genieten.
gr.
wenser
 
Dank je wel allemaal voor jullie lieve berichtjes.
@snipi ik denk dat het sneller is dan wij denken dat we verhuizen.

@supertje Het gaat wat beter met de kleine meid, van de week komt er een chirurg uit het Sophia Kinderziekenhuis en dan is het te hopen dat er meer duidelijkheid komt. Er is ook weer naar haar beentjes gekeken, en hoe het nu staat hoeft ze geen broekje, want het hersteld hartstikke goed.

@wenser we hebben de ivf althans hoofdzakelijk ik wat uit het hoofd gezet.
We hebben 3 pittige jaren achter de rug, en afgelopen januari was een hele stress maand voor beide, februari ging nog wel, maar maart heeft mijn man een ontzettende burn out gehad, dit was met geen pen te beschrijven hoe die stakkert zijn eigen voelde.
Dus weer een stress maand.
Afgelopen vrijdag is hij lekker in de garage aan het klussen en komt op een drafje naar binnen toe, en zei snel een verband. Dus ik gauw naar de keuken toe. Hij had inmiddels zijn hand onder de kraan, en ik ging zowat van mijn stokje, hij had met de flex zijn vinger geraakt de top, dus als een gek naar de dokter toe, die heeft er hechtpleisters opgedaan, omdat het een rot plek was om te hechten en een tetanus spuit gekregen en medicijnen van 500 mg.
In januari en maart heeft hij al medicijnen gekregen om rustig te blijven, en nou weer deze pillen dus dat doet ook geen goeds voor het sperma, en eer dat alles weer uit zijn lichaam weg is. En ik heb er zelf ook geen zin meer in om de malle molen in te gaan. Ik ben nu 38 jaar en we willen beide een rustiger en normaler leven krijgen.
Wat ik al eerder heb vermeld op het forum we zijn echt een team, en hebben al heel wat bergen en dalen gehad, maar ik wil in ieder geval de stress van een ivf er niet bij hebben.

xxxxx
 
Meid echt een woord. respect..! Voor jou en je man.. Geniet van je leven wat je samen hebt,en van je kleine nichtje.
Succes met verhuizen!
Liefs R.M
(Ik kom ff langs van t november forum.)
 
Knap en dapper hoor!
Stekte met verwerken en veel geluk voor in de toekomst!
 
Mooi gezegd, en fijn dat jullie als team dit kunnen dragen.
Sterkte met je man.
Wenser
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan