Vorige week dinsdag 12 mei was de raarste maar tevens ook de mooiste dag van mijn leven.
Officieel moest ik die dag nog werken,maar ik had wat snipperdagen opgenomen.
Zodoende was ik al een paar dagen vrij.
Die dinsdagmorgen was er naar mij idee niets aan de hand.
Ik had alleen wat in de rug en last van mijn onderbuik, ik ging er van uit dat de baby aan het indalen was.
Ik had de auto bij mijn moeder opgehaald, want ik zou die zelfde avond voor het eerst naar zwangerschapsgym.
Om een uur of 12 kreeg ik een beetje meer last van mijn buik,maar nog steeds in de onderstelling dat het indalingsweeen waren.
Om 13.30 gebeld met mijn huisarts ( telefonische spreekuur ) en moest om 15:00 maar even langs komen.
Volgens mijn huisarts waren het hele harde buiken of weeen.
Dus maar even naar het ziekenhuis voor controle.
Bleek ik al 7 cm ontsluiting te hebben.
De laatste 3 cm kwamen toen vrij vlot.
En toen begon het, persen,persen....... maar de baby kwam niet.
Hij lag scheef voor de baarmoedermond, en kreeg het benauwd.
Dus werd het een spoedkeizersnee.
En om ongeveer 18.30 werd onze Steyn geboren.
Het ergste van alles is,mijn man was niet bij de bevalling.
Hij is vrachtwagenchauffeur,en kon zo snel niet bij de bevalling wezen.
Gelukkig was mijn moeder er wel bij, die heeft de dag van haar leven gehad.
Officieel moest ik die dag nog werken,maar ik had wat snipperdagen opgenomen.
Zodoende was ik al een paar dagen vrij.
Die dinsdagmorgen was er naar mij idee niets aan de hand.
Ik had alleen wat in de rug en last van mijn onderbuik, ik ging er van uit dat de baby aan het indalen was.
Ik had de auto bij mijn moeder opgehaald, want ik zou die zelfde avond voor het eerst naar zwangerschapsgym.
Om een uur of 12 kreeg ik een beetje meer last van mijn buik,maar nog steeds in de onderstelling dat het indalingsweeen waren.
Om 13.30 gebeld met mijn huisarts ( telefonische spreekuur ) en moest om 15:00 maar even langs komen.
Volgens mijn huisarts waren het hele harde buiken of weeen.
Dus maar even naar het ziekenhuis voor controle.
Bleek ik al 7 cm ontsluiting te hebben.
De laatste 3 cm kwamen toen vrij vlot.
En toen begon het, persen,persen....... maar de baby kwam niet.
Hij lag scheef voor de baarmoedermond, en kreeg het benauwd.
Dus werd het een spoedkeizersnee.
En om ongeveer 18.30 werd onze Steyn geboren.
Het ergste van alles is,mijn man was niet bij de bevalling.
Hij is vrachtwagenchauffeur,en kon zo snel niet bij de bevalling wezen.
Gelukkig was mijn moeder er wel bij, die heeft de dag van haar leven gehad.
maar gelukkig is alles goed!