15 jaar en zwanger

<p>hoi</p><p>ik ben 15 jaar en ik ben zwanger mijn vriend is 20 jaar en weet hiervan hij wilt het absoluut niet houden met de rede dat hij er nog niet klaar voor is hij werkt 8 dagen in de week en soms 7. Ik daarin tegen weet niet wat ik wil ik heb altijd gezegt als het ooit perongeluk gebeurd moet je voor de waarheid zorgen en opdraaien en vind het moeilijk om mijn eigen vlees en bloed zomaar weg te hallen. Ik ga niet meer echt naar school maar heb ook geen werk... iemand een tip of een mening ?..</p>
 
Pfoe.. meisje toch... ik zeg meisje, want je bent nog zó jong en aan je manier van schrijven merk ik dat je helemaal nog niet weet wat er allemaal gaat veranderen in je leven, of je nu beslist de baby te houden of niet.
Ik kan zeggen dat het dom is om zwanger te zijn geraakt, maar daar heb je niks aan... hoe ver ben je nu?
Ik denk dat je serieus moet nadenken of je de baby alleen kan/wil opvoeden. Zo te horen zit je vriend er niet op te wachten en heb jij nogal naief gedacht: Als ik ooit zwanger raak, komt het wel goed. Maar zo werkt het niet.
Een baby is écht heel zwaar.. ik ben 27 jaar, zwanger van mijn tweede kindje. Ik werk sinds mijn 19e op een kinderdagverblijf dus dacht dat ik het allemaal wel wist, maar het is 1000x zwaarder dan ik ooit dacht. En een kindje heb je voor je hele leven, je bent ineens 24 uur per dag verantwoordelijk voor je kleintje.. besef eens goed wat dat inhoudt! 
Waarom ga je niet naar school???? Woon je bij je ouders? Kunnen zij de zorg voor jouw kindje aan? Want dat is waarschijnlijk wat er wel gaat gebeuren.. jij moet echt naar school of werken!
Je hebt heel wat om over na te denken. Het is een keuze die je zelf moet maken. T klinkt hard, maar je hebt het zelf zo ver laten komen...
Persoonlijk zou ik NOOIT een abortus doen, om geen enkele reden... maar dat ben ik. 
Sterkte! En praat erover met je moeder/vriendin... iemand!!! Maak geen keuzes waar je slijt van krijgt. Een abortus klinkt zo makkelijk, probleem 'opgelost'.. maar zo is het niet!!!
 
 
Ik denk dat velen een mening hebben, maar ik raad je aan je huisarts te contacten om je zorgen te bepreken en een doorverwijzing te krijgen. Persoonlijk heb ik altijd gedacht: ik houd een kind als ik ervoor kan zorgen. Ik vond dat: na mijn studie. Toch kan een ander niet voor je bepalen wat voor jou goed voelt. De factoren zijn bijv financieel maar ook sociaal: kan je hulp krijgen als je er alleen voor komt te staan? Zal je steun krijgen van familie? Ik moet zeggen dat ik het moederschap in het begin megazwaar vond. Plus: als vriendinnen uitgaan kan je niet zomaar mee. Jouw leven draait om dat van je kind terwijl dat van hen heel anders zal verlopen.. toch zal je de keuze zelf moeten maken. Het houden of niet moet vooral een keuze van je hart zijn, maar realiseer je de heftige gevolgen ook. Ik wens je veel sterkte.
 
Toen ik je berichtje las was ik bang voor de antwoorden die mensen gingen geven. Wat ben ik blij met de antwoorden van bovenstaande moeders!!! 
Het moet je eigen beslissing zijn! maar zoek hulp bij deze beslissing.. En ik ken je situatie niet maar anders zijn er ook een hoop organisaties die jonge meiden helpen en misschien heb je iets aan hun levensverhalen. www.tienermoeder.nl bijvoorbeeld
heel veel sterkte bij je beslissing!!!
 
Ik was 16 en zat in dezelfde situatie. Ik was zwanger, (ex)vriend wilde absoluut een abortus !!
Uiteindelijk gekozen voor mijn baby, mét steun van mijn ouders en familie. Het is echt enorm zwaar, 24 uur per dag zorg jij voor je kind terwijl je vriendinnen jou situatie niet kunnen en zullen begrijpen! Maar ik had mijn keus voor ons gemaakt, en daardoor kon ik daarmee omgaan. 
Het klinkt keihard en je wilt het misschien niet horen , maar op het moment dat jij voor je kindje kiest, zeg je gedag tegen je jeugd. Uitgaan, op kamers wonen, met een kleintje word het allemaal een stuk ingewikkelder!!
Maak voor jezelf een keus, en wat je ook kiest, zorg dat je er voor 100000% achter staat!
 
Heel veel succes 
 
Heel even off-topic.. waarom ga je niet naar school terwijl de leerplicht t/m 16 jaar in nederland is? En ik hoop toch dat je weet dat er 7 dagen in de week zitten en niet 8... 
 
Hee.
 
Wat goed dat je hier hulp zoekt! Waar kom je vandaan? Ik sluit me aan bij bovenstaande maar vraag me af wat jij nu nodig hebt. Ik kan me voorstellen dat je enorm bent geschrokken en misschien even neit zo goes weet wat je moet doen.  Ik ben een mama van 26 en heb 2 kindjes in 1 jaar tijd gehad. Als je graag iemand hier in vertrouwen wilt nemen om eens te babbelen of voor steun dan wil ik je aanmoedigen omd at te doen. Je mag me een prive berichtje sturen. Je staat er niet alleen voor! 
 
Ik ben 33 jaar en nu een maandje moeder, en geloof me, het is heel zwaar. Zelfs op deze leeftijd heb ik het gevoel dat ik mijn oude ' vrije' leventje erg zal moeten missen. 
Ik kan me niet voorstellen hoe het is om met 15 jaar dit allemaal te moeten doen maar ik denk dat het nog 100x zwaarder is. Op jouw leeftijd hoor je jong te zijn, te genieten van de leuke dingen met vrienden en vriendinnen én je hoort naar school te gaan of eventueel te werken om iets voor de toekomst op te bouwen. Als eenmaal het kindje er is zal je de komende jaren niet meer naar school gaan of werken. Ik mag hopen dat je dan heel veel lieve mensen om je heen hebt die je geestelijk, lichamelijk en ook financieel kunnen helpen. 
Sorry klinkt misschien bot maar ook je manier van schrijven laat zien dat je geen idee hebt van wat er allemaal op je af zal komen. Denk er maar goed over na ??
 
Terug
Bovenaan