Pfoe.. meisje toch... ik zeg meisje, want je bent nog zó jong en aan je manier van schrijven merk ik dat je helemaal nog niet weet wat er allemaal gaat veranderen in je leven, of je nu beslist de baby te houden of niet.
Ik kan zeggen dat het dom is om zwanger te zijn geraakt, maar daar heb je niks aan... hoe ver ben je nu?
Ik denk dat je serieus moet nadenken of je de baby alleen kan/wil opvoeden. Zo te horen zit je vriend er niet op te wachten en heb jij nogal naief gedacht: Als ik ooit zwanger raak, komt het wel goed. Maar zo werkt het niet.
Een baby is écht heel zwaar.. ik ben 27 jaar, zwanger van mijn tweede kindje. Ik werk sinds mijn 19e op een kinderdagverblijf dus dacht dat ik het allemaal wel wist, maar het is 1000x zwaarder dan ik ooit dacht. En een kindje heb je voor je hele leven, je bent ineens 24 uur per dag verantwoordelijk voor je kleintje.. besef eens goed wat dat inhoudt!
Waarom ga je niet naar school???? Woon je bij je ouders? Kunnen zij de zorg voor jouw kindje aan? Want dat is waarschijnlijk wat er wel gaat gebeuren.. jij moet echt naar school of werken!
Je hebt heel wat om over na te denken. Het is een keuze die je zelf moet maken. T klinkt hard, maar je hebt het zelf zo ver laten komen...
Persoonlijk zou ik NOOIT een abortus doen, om geen enkele reden... maar dat ben ik.
Sterkte! En praat erover met je moeder/vriendin... iemand!!! Maak geen keuzes waar je slijt van krijgt. Een abortus klinkt zo makkelijk, probleem 'opgelost'.. maar zo is het niet!!!