In maart 2006 is ons zoontje dood geboren na een zwangerschap van 40 wkn en 3 dgn. Ik lees hier op dit forum dat ik niet de enige ben die dit heeft meegemaakt. Gewoon heel veel pech gehad, net zoals bij vele van jullie. Ongeloofelijk...en het ongeloof blijft. Ik mis mijn mannetje nog elke dag, maar ben wel heel erg dankbaar dat ik nu opniieuw zwanger ben. Ik ben nu 18 wkn zwanger van een tweeling en verlang ook zooo naar die twee kindjes...Sinds twee weken kan ik ze goed voelen. Dit is een fantastisch gevoel, maar maakt me ook erg onzeker. Ik ben nu extra gefocust op de bewegingen. Omdat ik pas 18 wkn zwanger ben voel ik ze niet elke dag en dat maakt me erg onzeker. Ik ben afgelopen week zelfs een keer extra naar de GYN geweest om een echo te krijgen, zodat ik kon zien dat alles goed met ze was. Normaal ben ik erg nuchter, maar ik ben me er wel van bewust dat we in deze zwangerschap niet op een hele roze wolk zitten. Volgende week krijgen we de 20 wkn echo en misschien als dan vertelt wordt dat alles er goed uit ziiet, we weer iets relaxter zijn...Maar op het eind zal het dan wel weer moeilijk worden....Nou, ja...we proberen er zoveel mogelijk van te genieten, want dat verdienen deze kleintjes ook. Maar die onzekerheid is niet fijn!