18 wkn zwanger en erg onzeker na het verlies van ons zoontje


In maart 2006 is ons zoontje dood geboren na een zwangerschap van 40 wkn en 3 dgn. Ik lees hier op dit forum dat ik niet de enige ben die dit heeft meegemaakt. Gewoon heel veel pech gehad, net zoals bij vele van jullie. Ongeloofelijk...en het ongeloof blijft. Ik mis mijn mannetje nog elke dag, maar ben wel heel erg dankbaar dat ik nu opniieuw zwanger ben. Ik ben nu 18 wkn zwanger van een tweeling en verlang ook zooo naar die twee kindjes...Sinds twee weken kan ik ze goed voelen. Dit is een fantastisch gevoel, maar maakt me ook erg onzeker. Ik ben nu extra gefocust op de bewegingen. Omdat ik pas 18 wkn zwanger ben voel ik ze niet elke dag en dat maakt me erg onzeker. Ik ben afgelopen week zelfs een keer extra naar de GYN geweest om een echo te krijgen, zodat ik kon zien dat alles goed met ze was. Normaal ben ik erg nuchter, maar ik ben me er wel van bewust dat we in deze zwangerschap niet op een hele roze wolk zitten. Volgende week krijgen we de 20 wkn echo en misschien als dan vertelt wordt dat alles er goed uit ziiet, we weer iets relaxter zijn...Maar op het eind zal het dan wel weer moeilijk worden....Nou, ja...we proberen er zoveel mogelijk van te genieten, want dat verdienen deze kleintjes ook. Maar die onzekerheid is niet fijn!
 
Hallo,

Wat begrijp ik jou goed zeg en ik herken veel in je verhaal. Ik ben ons zoontje na een zwangerschap van 42 weken verloren. Dit is 24 oktober 2006 gebeurt en ook ik ben nu weer zwanger. Nog heel pril dus ook nog heel spannend. Maar oh wat ben ik bang. Ik mis Roan ook nog elke dag, en het is zo dubbel om nu weer zwanger te zijn. Iedereen om me heen zegt dat me dit geen tweede keer gaat gebeuren, maar ik kan pas gerust zijn als ik dadelijk een levend kindje in mijn armen heb.

Ik wens je ondanks je verdriet en je angst een goede zwangerschap toe en ik hoop dat je er toch van kan genieten.

Liefs, Marlise.
 
hoi
ook ik begrijp jullie heel goed
ik heb het in 2005 ook meegemaakt met een zwschap van 35 weken
ik lag al in het zieken huis en je denkt van ik kom lekker met mijn kindje uit
het zieken huis maar dat mocht niet gebeuren inplaats van vreugde
was het alleen maar verdriet   ook ik was weer snel zwanger daar na en hebben ook
alleen maar in spanning gezeten van gaat het goed voel ik hem nu nog etc
wij hebben er op aan gedrongen dat het met 38 weken eruit moest en
hun vonden het onzin want het kindje deed het goed nou wij konden het niet langer meer
aan   ik ben ook rond 37 wk ingestord ik dacht dat ik het niet meer voelde maar gelukkig
was dat niet zo en alles is gelukkig goed gegaan en nu hebben we een wolk van een
zoon en hij lijkt wel een beetje op zijn broertje
gr iza
 
Ik weet wat jullie doormaken.
Ik heb in 2004 mijn zoontje verloren na een zwangerschap van 39 weken en 4 dagen...
In mei 2006 ben ik bevallen van een kerngezonde dochter, maar deze zwangerschap was alles, behalve fijn.
Juist omdat je na een voldragen zwangerschap je kind bent verloren, zal je deze hele zwangerschap in angst zitten.
Schaam je ook vooral niet, als je een keer extra bij je gyn aankomt.
Ik mocht altijd bellen, als ik maar even geruststelling nodig had.
Ik ben met 39 weken ingeleid, omdat ik niet langer meer wilde lopen uit angst dat het weer mis zou gaan.

Probeer idd nog te genieten (al is het moeilijk), en ik wens jullie alle geluk in de wereld toe!

groetjes mamarovileur
 
Vorige week hebben we de twintig weken gehad en alles zag er goed uit...een hele geruststelling! Ik voel de kindjes nu ook iets beter wat me idd toch wel wat rustiger maakt. Het is fijn om te lezen dat de meesten van jullie die het zelfde hebben mee gemaakt nu toch een mooi kindje hebben en moet er maar vanuit gaan dat dat bij ons straks ook het geval is. Twee kindjes zelfs...we weten ook al wat het wordt: twee meiden...deze zwangerschap dus toch nog een roze wolk!!! Wel even wennen, hoor..twee meiden...We waren natuurlijk wel ingesteld op een jongetje, maar twee meisjes is ook fatastisch! En we zullen voor altijd een zoontje hebben! Mama MD jij ook heel veel succes in je zwangerschap en probeer er ook zo veel mogelijk van te genieten, ook al valt dat soms niet mee...Het is toch wel weer heel erg bijzonder, zo'n kleintje in je buik.
 
Terug
Bovenaan