allereerst wat vervelend dat het niet op de 'normale' manier lukt om zwanger te worden.
2 jaar geleden gingen mijn vriend en ik ook naar de gynaecoloog. Bij ons werd wel al vrij snel (na 3 maanden) wel een oorzaak gevonden dus dan wordt de behandeling vaak anders dan wanneer er geen oorzaak gevonden wordt. Wel heb ik veel contact gehad met anderen die ook in een traject zaten via het lijntje 'de dames die al wat langer wachten', dus weet wel een beetje wat vaak de gang van zaken is als er niets gevonden wordt en het een half jaar later nog niet is gelukt.
Ze kunnen starten met een IUI behandeling met of zonder hormonen. Met hormonen prik jij een bepaalde periode hormonen waardoor in plaats van 1 eitje per cyclus er (dat is het doel) 2 eitjes rijpen. Dit wordt gemonitord met echo's en rond het moment van de eisprong krijg je een inseminatie. Jouw vriend moet dan zaad inleveren, dat bewerken ze iets in het laboratorium zodat ze wat sneller kunnen zwemmen en dit wordt dan met een klein slangetje bij jou direct in de baarmoeder ingebracht. Houd er rekening mee dat dit een beetje onprettig kan voelen. Ze moeten namelijk met een eendenbek goed zicht krijgen op de baarmoedermond en met dat slangetje de baarmoedermond door. Ik vond het niet echt pijnlijk, maar wel oncomfortabel. Na de inseminatie begint het lange wachten van 2 weken voor je een test kan doen.
dit stuk kan ook zonder hormonen, ik dat geval prik je dus niet en in plaats van monitoring via echo's moet je zelf rond je eisprong 2 keer per dag ovulatietesten doen.
meestal proberen ze IUI een aantal keren (rond de 6 keer) als het dan nog niet gelukt is kunnen ze over gaan naar IVF of ICSI.
goed om er rekening mee te houden dat die IUI behandelingen best lang kunnen duren. Sommige ziekenhuizen hebben het beleid dat je maar om de maand voor een behandeling mag als je hem met hormonen doet (was in de coronaperiode door de drukte dus weet niet of dat nog steeds zo is) en een ronde kan gestopt worden als je meer eitjes aanmaakt dan 2.
Dit is voor zo ver ik weet een beetje standaard procedure wanneer er geen oorzaak gevonden wordt. Natuurlijk kan het bij jouw ziekenhuis andere zijn, maar dan heb je een idee van wat kan komen.
mijn tip zou zijn om als je dat prettig vindt wat mensen in je omgeving in te lichten. Het kan behoorlijk zwaar zijn als je zelf graag zwanger wilt worden maar het lukt niet, terwijl je in je omgeving veel zwangerschapsaankondigingen krijgt. Het is fijn als mensen daar rekening mee kunnen houden en je af en toe je hart kan luchten.
daarnaast vond ik het fijn om in het lijntje 'als het langer duurt' aan te sluiten om wat steun te krijgen van vrouwen die ook hiermee te maken hebben, maar dat is natuurlijk persoonlijk.
wat ook goed is om te weten (maar dat weet je misschien al) is dat al die controles in het ziekenhuis inwendig zijn. Ze doen dat echt super netjes en professioneel hoor, maar is fijn om wel even rekening mee te houden zodat het je niet overvalt.
Ik ben inmiddels 26 weken zwanger na een ziekenhuistraject (5 keer IUI zonder hormonen en een ICSI behandeling waarbij ik na de 4e terugplaatsing zwanger raakte en zwanger bleef) en geloof me: die trapjes van je kindje iedere dag maken dat hele traject en het wachten nu al echt meer dan waard!
Hopelijk worden jullie snel geholpen en mogen jullie snel een test met 2 streepjes vasthouden!
