1e zwangerzwangerschap en rolstoel afhankelijk en negatieve reacties van mensen Help!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo, ik had al eerder ren topic geplaatst maar ik vraag me toch af of er meer mensen zijn die in een rolstoel zitten en zwanger zijn die ook zo veel negative. Gedoe over zich heen krijgen?? Ik ben 23 jaar en 6 weken nu en dol gelukkig, alleen me omgeving reageert erg negatief dat ik het niet aankan en niet aan kinderen moet beginnen, ik kan me boven lijf uitstekend gebruiken steunen op me linkervoet en me koppie is ook niets mis mee, ik denk dan van stel ik zat er niet in zouden ze dan nog zo reageren??? Ik mag toch gelukkig zijn dat ik zwanger ben??? En ja ik weet heel goed dat mijn zwangerschap iets zwaarder zal zijn maar met de juiste hulp middelen?? Ook erger ik me dat ze doen alsof ik geen kinderen kan opvoeden, terwijl ik heel vaak oppas kids heb en daar red ik me prima mee, ik probeer net als iedereen een goede moeder te zijn over een paar maanden maar dan op mijn manier, ons kindje weet niet beter dan, ik ben een gelukkige zwangere jonge vrouw met een liefdevolle man, ik hoop dat mensen dat zullen respecteren, ik ben benieuwd hoe jullie hier over denken???

Liefs nien
 
Maak je niet druk om wat andere mensen zeggen.

Voor elke moeder met een gezond verstand is opvoede zwaar. Een gezonde moeder maakt zich namelijk druk of zij het wel goed aanpakt. Plaatst haar kind altijd boven zichzelf en haar partner.
Er zijn genoeg gehandicapte moeders op deze wereld waarbij het inderdaad niet verstandig is geweest om een kind te krijgen.

In mijn beleving is een gehandicapte moeder dus iemand die bovenstaande niet doet en niet een moeder met een lichamelijk handicap.

Je zal net als iedere andere moeder hulp in moeten schakelen. Bij jou zal die hulp er anders uitzien als bij moeders die lichamelijk wel alles kunnen.
Overal is een oplossing voor.

 
Zoals ik je al eerder vertelde ben ik ook afhankelijk van een rolstoel en ben ik nu 6+2 dagen zwanger. Ik heb al twee kinderen hier rondlopen en ik zit sinds 10 mnd in een rolstoel. Ik red me prima. Het is zo dat mijn jongste van 5 iets sneller zelfstandiger is dan een ander. Bv met leren aankleden, douchen, moeten vaker hun eigen dingen opruimen maar is dat zo slecht?
Ook ik zal van mensen van die bekende blikken krijgen waar ben ik aan begonnen of hoe ga je dat doen? Maar dan stel ik ze de vraag van: Ben je bang dat ik teveel je hulp vraag? Als ik werkelijk zou denken dat ik het niet zou aankunnen dan deden mijn man en ik het niet. Ik kan ook mijn bovenlichaam goed gebruiken. Ze zeggen dat ze bezorgd zijn maar ze zijn eerder bang dat ze mss teveel moeten inspringen. Of stel ze de volgende vraag...Wat als jij nu van het een op de ander dag in een rolstoel zou zitten wat zou je met jouw jonge kinderen doen? Kun je ze opeens niet meer opvoeden?
Sta erboven, jij weet wat je waard bent en je man ook. OOk mijn gyn vind het niet vreemd om iemand in een rolstoel te hebben. Als je nu ms had in zwaardere vorm dan zou ik ook mijn bedenkingen hebben maar er zijn tig redenen waarom iemand in een rolstoel zit.
Geniet van je zwangerschap en probeer het los te laten. Dien ze van repliek. En als je kontakt met me wilt dan hoor ik het wel. Ook al ben ik iets ouder...;)
 
Ten eerste Nien en weetje van harte gefeliciteerd met jullie zwangerschap :)
Ik was een tijd lang ( ongeveer 1 1/2 jaar) afhankelijk van een rolstoel wegens een zwaar verkeersongeval waardoor mijn been verbrijzeld was. Door dat je zelf in een situatie terecht komt kun je pas weten wat je mogelijkheden en onmogelijkheden zijn. Ik ben nu 33+3 weken zwanger en loop voor lange afstanden met 1 tot soms 2 krukken wegens mijn been. Ik ben al 4 jaar bezig met revalideren en vond het nu toch wel welletjes en besloten om gewoon aan een kind te beginnen. Dit was namelijk onze grote wens en als er vrouwen zijn die kinderen kunnen opvoeden met 1 verlamde arm of andere moeilijkheden dan kan ik het ook met mijn been.
Als ik het nu eens praktisch bekijk hebben jullie twee armen vrij waar ik 1 of twee krukken vast heb. Jullie kunnen je kind op schoot mee laten rijden wat mij voor een kind erg leuk lijkt. En toch kijken mensen mij niet gek aan en als dan heb ik dat niet door haha. Ik denk dat dit komt omdat mensen krukken als iets tijdelijks zien en een rolstoel als definitief of geestelijk niet in orde. Ik denk dat het gewoon een stuk onwetendheid is van de omgeving. En misschien zijn ze idd bang dat ze te vaak om hulp gevraagd gaan worden. Deze mensen zijn niet gewend om naar mogelijkheden en oplossingen te zoeken omdat ze jouw situatie niet hebben.
Geniet er gewoon lekker van en vertrouw op jezelf. Je nabije omgeving zal denk ik wel bijtrekken zodra ze gezien hebben dat jij gewoon een goede moeder bent die gewoon zoals andere moeders voor haar kindje kan zorgen ook al heb jij misschien hulpmiddelen en aanpassingen hiervoor nodig.
Het mooie aan je situatie is dat jij je erop kunt voorbereiden terwijl moeders die achteraf plotseling in een rolstoel komen eerst daarmee moeten leren omgaan plus meteen uit moeten vinden hoe dan ook nog voor een kind te zorgen.
Dus nogmaals gewoon van jullie wenskindje genieten ;)
 
Ik zit in een rolstoel en ben ook in verwachting van mijn eerste kindje. Iedereen hier is blij gelukkig, maar ik zal je eerlijk zeggen.. Heb erover nagedacht van tevoren en het kan mij ook weinig schelen wat de buitenwereld er van vindt. En zo'n instelling moet je ook hebben, want je hebt hiervoor gekozen en je kunt nu niet meer terug! Jouw kind heeft wel een moeder nodig die stevig in haar schoenen staat, dus kop op en ga ervoor! Laat iedereen maar zien hoe fout ze zitten..
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan