<p>Hoihoi,</p><p>ik post niet zoveel, maar kom er even niet uit en ben erg benieuwd naar jullie mening hoe om te gaan met het volgende:</p><p>mijn zoontje, bijna 2,5, wil uit principe niet wat mama wil. Niks geks natuurljjk op deze leeftijd, dus ik stel heel braaf geen vragen meer waar hij ‘nee’ op kan antwoorden etc. Voorbeeld:</p><p>ipv ‘wil je een boterham?’ Vraag ik ‘wil je worst of kaas op je boterham?’. Vervolgens is het antwoord: jam (of iets anders wat niet worst of kaas is)</p><p>Scenario A: ik hou het bij alleen keuzes worst of kaas, iets anders hebben we niet. <br />gevolg: boze peuter die met spullen gaat gooien. Blijft bij zijn eigen keuze. <br />(fyi; in dit scenario eet hij dan uiteindelijk niet, maak ik me ook geen zorgen om, hij kan t hebben)</p><p>scenario B: ik geef toe aan zijn eigen keuze en maak een boterham met jam. <br /> Maar dhr wil niet meer jam, maar kaas. Ik heb geen zin om een boterham weg te gooien en ben daarnaast van mening; als je gekozen hebt dan blijft het daar bij. <br />gevolg: boze peuter die met spullen gaat gooien...</p><p>vervang beleg keuze door kleding keuze , met hetzelfde effect: keuze geven blauwe of zwarte broek, wil de witte etc..etc.. met dezelfde boze peuter</p><p>dan mijn vraag aan jullie:</p><p>bestaat er een manier waarop ik die boze peuter (toch op zn minst af en toe) kan voorkomen? Alles voelt zo als een gevecht op deze manier.. ik snap dat een peuter af en toe boos is en gefrustreerd dat hij nog niet alles zelf kan/mag, maar hoe reageer ik nou het beste om er niet steeds zo’n gevecht van te maken?</p><p>negeren resulteert tot nu toe in een drammerige peuter aan m’n been, wat mij momenteel veel pijn oplevert..(ben momenteel 32 weken zwanger van zoon 2 met veel bekkenklachten. Hierdoor wellicht ook enige vermoeidheid in het spel). Zelf boos worden lijkt zijn boosheid alleen maar te verergeren...</p><p>ik hoop dat jullie tips hebben?</p><p>Groetjes,</p><p>Rianne </p><p> </p><p> </p><p> </p>