A
Anoniem
Guest
he meiden,
ik heb vorige week echt een tegenslag te verwerken
gekregen.Ik had vorige week maandag heel de dag al wat krampen maar
maakte me niet echt zorgen,ineens savonds na het EK werden de krampen
erger en toch maar even huisartsenpost gebeld.We mochten gelijk
langskomen,en toen werd ik aan het ctg gelegd en de kleine ging
gelukkig helemaal goed.Toen kregen we een echo en die was ook goed en
toen gingen ze inwendig met de echo kijken en toen kwam de schrik.IK
HAD 2 CM ONTSLUITING!
Ik moest gelijk opgenomen worden.Ik schrok me wild,ik dacht dat ik weer aan het zeuren was.
Ik
moest eerst volledige bedrust houden en dan gingen ze de volgende dag
weer onderzoeken.Ik heb een paar dagen in een roes geleefd en mijn man
maakte zich erge zorgen.
Na 2 dagen mocht ik weer lekker zelf douchen en naar het toilet.En mocht elke dag weer wat meer lopen.
Ik mocht mischien wel in het weekend naar huis.
Maar
ineens kreeg ik vrijdag weer erge krampen,Dus weer allerlei
onderzoeken,maar ze konden nix vinden.Maar kreeg ook geen pijnstilling
of paracetamol.En ik huilde van de pijn.
Zaterdag weer een echo gehad en mocht niet naar huis omdat ze niet wisten waar die krampen vandaan kwamen.
Op
dat punt brak ik.Ik barste in huilen uit terwijl ik die dagen ervoor zo
nuchter was geweest.Mijn man schrok en ook de gyneacoloog.Gelukkig werd
ik goed opgevangen.
En nu mocht ik gister naar huis,maar moest heel rustig aandoen,alleen lopen voor de wc of de douche en drinken te pakken.
En nu pas dringt het tot me door wat er allemaal is gebeurd.En dat het zo wie zo een vroeggeboorte gaat worden.
Ik ben zelf met 30 weken geboren en de artsen zijn al blij als ik dat haal.
Dat is nu nog 3 WEKEN!
Ben
vandaag erg emotioneel en bang voor wat er allemaal gaat gebeuren.En ik
wil het niet altijd tegen mijn man zegen als ik verdrietig ben want hij
maakt zich al zo'n zorgen.
Ik moest dit even allemaal van me afschrijven...
liefs kimberley.
ik heb vorige week echt een tegenslag te verwerken
gekregen.Ik had vorige week maandag heel de dag al wat krampen maar
maakte me niet echt zorgen,ineens savonds na het EK werden de krampen
erger en toch maar even huisartsenpost gebeld.We mochten gelijk
langskomen,en toen werd ik aan het ctg gelegd en de kleine ging
gelukkig helemaal goed.Toen kregen we een echo en die was ook goed en
toen gingen ze inwendig met de echo kijken en toen kwam de schrik.IK
HAD 2 CM ONTSLUITING!
Ik moest gelijk opgenomen worden.Ik schrok me wild,ik dacht dat ik weer aan het zeuren was.
Ik
moest eerst volledige bedrust houden en dan gingen ze de volgende dag
weer onderzoeken.Ik heb een paar dagen in een roes geleefd en mijn man
maakte zich erge zorgen.
Na 2 dagen mocht ik weer lekker zelf douchen en naar het toilet.En mocht elke dag weer wat meer lopen.
Ik mocht mischien wel in het weekend naar huis.
Maar
ineens kreeg ik vrijdag weer erge krampen,Dus weer allerlei
onderzoeken,maar ze konden nix vinden.Maar kreeg ook geen pijnstilling
of paracetamol.En ik huilde van de pijn.
Zaterdag weer een echo gehad en mocht niet naar huis omdat ze niet wisten waar die krampen vandaan kwamen.
Op
dat punt brak ik.Ik barste in huilen uit terwijl ik die dagen ervoor zo
nuchter was geweest.Mijn man schrok en ook de gyneacoloog.Gelukkig werd
ik goed opgevangen.
En nu mocht ik gister naar huis,maar moest heel rustig aandoen,alleen lopen voor de wc of de douche en drinken te pakken.
En nu pas dringt het tot me door wat er allemaal is gebeurd.En dat het zo wie zo een vroeggeboorte gaat worden.
Ik ben zelf met 30 weken geboren en de artsen zijn al blij als ik dat haal.
Dat is nu nog 3 WEKEN!
Ben
vandaag erg emotioneel en bang voor wat er allemaal gaat gebeuren.En ik
wil het niet altijd tegen mijn man zegen als ik verdrietig ben want hij
maakt zich al zo'n zorgen.
Ik moest dit even allemaal van me afschrijven...
liefs kimberley.