Hoi iedereen,
even wat van me afschrijven hoor...
Ik had vorige week heel veel pijn gehad in mijn bovenbuik (het kwam en ging soms), en aangezien ik al mijn hele zwangerschap wat hoge bloeddruk had, werd ik natuurlijk extra bezorgd omdat het 1 van de tekenen is van nog hogere bloeddruk en dus zwangerschapsvergiftiging. Vrijdagavond was de pijn zo erg, dat ik gewoon bijna niet meer kon ademen en heeft mijn lief het ziekenhuis gebeld.
We mochten meteen komen en na alle gebruikelijk onderzoeken (plas, bloeddruk, ctg en bloedprikken) was het even afwachten op de uitslagen en de arts.
Alles wees erop dat ik gewoon weer naar huis mocht, de arts wilde alleen nog even het bloed afwachten... en na een uur kregen we te horen dat ik toch moest blijven. Mijn bloed was achteruit aan het gaan...
Ik vond het echt verschrikkelijk. Kreeg namelijk 2 paracetamols voor de pijn in mijn buik, en poef weg was die pijn... en daar lag ik dus...
Gisteren kwam de arts langs, die had het over inleiden en liever nu ik me niet ziek voelde, dus misschien al beginnen met het rijpen van de baarmoedermond. Deze was namelijk nog niet helemaal verstreken maar wel halverwege. Ik werd er doodzenuwachtig van. Mijn lief trouwens ook, die fladderde echt in en uit het ziekenhuis. Elke keer kwam ie me wat brengen, maar hij was zo zenuwachtig dat ie niet rustig kon zitten bij me. Ik voelde me gelukkig wel ok, geen pijn en geen andere klachten. Maar toch... een tweede arts kwam langs en vertelde me dat ze zondag dan van plan waren me te gaan inleiden, maar dat ze toch eerst even alle uitslagen wilde afwachten.
Dus weer een slechte nacht, want het ziekenhuis voedsel beviel mijn darmen ook helemaal niet en dat gecombineerd met het idee dat ik de dag erna moest bevallen... zucht...
Vanochtend werd ik weer op alles gecheckt (mijn bloeddruk werd sowieso 3 tot 4x per dag gecheckt en was elke keer ok). Mijn baby was volgende de ctg's in topconditie. Maar toch kreeg ik vanochtend een korte uitleg over het inbrengen van een hormoonveter enzo. Dus ik was er van overtuigd dat het ging gebeuren.
Maar toen kwam de arts! Ik mocht naar huis! Geen zwangerschapsvergiftiging, en hij wilde graag de natuur de kans geven op een gewone bevalling. Ik sta natuurlijk wel onder enorme strenge controle nu, maar ben zo blij! Ik wil heel graag dat alles natuurlijk begint en dat ik gewoon lekker vanuit thuis naar het ziekenhuis kan gaan zonder dat er iets gepland is. Het kan nog steeds zo zijn dat ik ingeleid word hoor, maar nu nog even niet...
Ik ben opgelucht!
Ik hoop dat jullie laatste loodjes wat rustiger verlopen!
Succes!
even wat van me afschrijven hoor...
Ik had vorige week heel veel pijn gehad in mijn bovenbuik (het kwam en ging soms), en aangezien ik al mijn hele zwangerschap wat hoge bloeddruk had, werd ik natuurlijk extra bezorgd omdat het 1 van de tekenen is van nog hogere bloeddruk en dus zwangerschapsvergiftiging. Vrijdagavond was de pijn zo erg, dat ik gewoon bijna niet meer kon ademen en heeft mijn lief het ziekenhuis gebeld.
We mochten meteen komen en na alle gebruikelijk onderzoeken (plas, bloeddruk, ctg en bloedprikken) was het even afwachten op de uitslagen en de arts.
Alles wees erop dat ik gewoon weer naar huis mocht, de arts wilde alleen nog even het bloed afwachten... en na een uur kregen we te horen dat ik toch moest blijven. Mijn bloed was achteruit aan het gaan...
Ik vond het echt verschrikkelijk. Kreeg namelijk 2 paracetamols voor de pijn in mijn buik, en poef weg was die pijn... en daar lag ik dus...
Gisteren kwam de arts langs, die had het over inleiden en liever nu ik me niet ziek voelde, dus misschien al beginnen met het rijpen van de baarmoedermond. Deze was namelijk nog niet helemaal verstreken maar wel halverwege. Ik werd er doodzenuwachtig van. Mijn lief trouwens ook, die fladderde echt in en uit het ziekenhuis. Elke keer kwam ie me wat brengen, maar hij was zo zenuwachtig dat ie niet rustig kon zitten bij me. Ik voelde me gelukkig wel ok, geen pijn en geen andere klachten. Maar toch... een tweede arts kwam langs en vertelde me dat ze zondag dan van plan waren me te gaan inleiden, maar dat ze toch eerst even alle uitslagen wilde afwachten.
Dus weer een slechte nacht, want het ziekenhuis voedsel beviel mijn darmen ook helemaal niet en dat gecombineerd met het idee dat ik de dag erna moest bevallen... zucht...
Vanochtend werd ik weer op alles gecheckt (mijn bloeddruk werd sowieso 3 tot 4x per dag gecheckt en was elke keer ok). Mijn baby was volgende de ctg's in topconditie. Maar toch kreeg ik vanochtend een korte uitleg over het inbrengen van een hormoonveter enzo. Dus ik was er van overtuigd dat het ging gebeuren.
Maar toen kwam de arts! Ik mocht naar huis! Geen zwangerschapsvergiftiging, en hij wilde graag de natuur de kans geven op een gewone bevalling. Ik sta natuurlijk wel onder enorme strenge controle nu, maar ben zo blij! Ik wil heel graag dat alles natuurlijk begint en dat ik gewoon lekker vanuit thuis naar het ziekenhuis kan gaan zonder dat er iets gepland is. Het kan nog steeds zo zijn dat ik ingeleid word hoor, maar nu nog even niet...
Ik ben opgelucht!
Ik hoop dat jullie laatste loodjes wat rustiger verlopen!
Succes!