Mijn dochter is net 2 geworden. Wij wonen in een jonge stad, in een nieuwe wijk en doordat de wachtlijst niet lang was, of er helemaal niet was!, mocht ze meteen na haar tweede verjaardag al komen. Hartstikke leuk, vooral voor mijn dochter, ik moet nog steeds even slikken als ik daar weg ga. Van de juffrouw hoor ik alleen maar positieve dingen, dat ze al zoveel kan, bellenblazen, puzzelen en praten als de beste.
Maar toch kriebelt er iets bij mij. Het is mijn kleine meid en die wordt ineens zo groot! Het gaat mij even iets te snel. Waar is de tijd dat ze nog volledig afhankelijk van ons was? Begrijp me niet verkeerd, dat zou ik ook niet lang volhouden maar het gaat zo snel! Misschien wordt het tijd voor een tweede?!
Herkennen jullie dit gevoel?
Gr. Debra
Maar toch kriebelt er iets bij mij. Het is mijn kleine meid en die wordt ineens zo groot! Het gaat mij even iets te snel. Waar is de tijd dat ze nog volledig afhankelijk van ons was? Begrijp me niet verkeerd, dat zou ik ook niet lang volhouden maar het gaat zo snel! Misschien wordt het tijd voor een tweede?!
Herkennen jullie dit gevoel?
Gr. Debra