2 jaar!!!!!!!!!!!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi allemaal,

Effe niet zo veel tijd gehad om te mailen, maar heb effe vluchtig wat doorgelezen.
Wel heerlijk dat er nu een speciaal forum is voor meiden die al wat langer bezig zijn, voel je je dan toch beter door!
Op het moment gaat het allemaal wel, maar toch wel effe slikken van de week, het is inmiddels meer dan 2 jaar geleden dat ik gestopt ben met de pil en zwanger wilde worden.
Als ik er dan aan terug denk is de tijd heel snel gegaan maar vervolgens realiseer ik me dan wel, dat heel veel andere vrouwen inmiddels al een kindje hebben. Box in de kamer, leuk kinderkamertje...jullie snappen het wel. Als ik daar dan weer aan denk vind ik toch ook wel moeilijk om positief te blijven. Heb inmiddels de houding van "ach ik wordt toch weer ongi, een kindje is voor ons niet weggelegd". Heel akelig en ook niet echt reeel want bij het vorige bezoek aan de gyn. bleek alles inmiddels goed, maar ja, ik blijf dan twijfelen he, zullen ze dat wel goed hebben??
Over 2 mnd naar speciale fertiliteitsarts, als het dan nog niet gelukt is krijgen we hulp.
Ik blijf dus maar hopen dat het voor die tijd lukt, maar geef de hoop af en toe wel op hoor. En denk dus echt regelmatig serieus na over adoptie. Ik kan me een leven zonder kinderen nl. gewoon niet voorstellen. De eerste jaren misschien nog wel, maar ik zie me niet als 45 jarige zonder kinderen.

Nou, sorry voor dit vreselijke depri berichtje, op zich gaat het best, maar zo af en toe wordt ik een beetje stil en dan vraag ik me af of jullie de moed ook wel eens bijna verliezen.
En... of jullie ook nadenken over kinderloos blijven???

Nou, ga slapen, is al weer laat.

Dames, de volgende keer weer wat opbeurendere berichten hoor, maar ja, effe me ei kwijt.

Liefs, (en weltrusten)
Joan
 
Lieve Joan,

Volgens schreef jij ook op het andere forum he, het zwanger worden forum!!! en ken ik je daar van. Het is goed hoor dat je hier alles van je af schrijft, het is ook niet niets om zolang al met die ene wens bezig te zijn, dat houdt ook in als je dan weer ongi wordt die teleurstelling, weet er alles van, wij zijn ook bijna twee en half jaar bezig maar dan wel voor de tweede, wij hebben al een dochtertje van drie jaar, en kan daardoor er misschien iets makkelijker mee om gaan, maar toch de wens voor een tweede kan net zo groot zijn als voor de eerste.

Ik wil je alleen maar zeggen blijf positief, ook al lukt dat niet altijd zal je zien dat het ook zeker voor jullie is weg gelegd of op de natuurlijke manier of anders dat jullie er mee geholpen gaan worden en dat is ook geen ramp, ken zat meiden die zwanger zijn geworden met iui of ivf!!!! Maar goed je hebt nog een paar maanden dat op de natuurlijke manier gaat lukken.

Liefs, Mick

 
Hoi Joan,
Wat een gevoelens he die mee gaan spelen als je al zolang bezig bent,ook ik ben al dik 2,5 jaar bezig dalijk en geef soms als ik weer eens ongi word de moed ook op en alles in de wereld is dan fout en dan zit ik ook in een behoorlijke dip,gelukkig hebben we het forum zodat we net als jij nu lekker ons ei kwijt kunnen,dat is juist goed,voor mij zeker om te lezen want zo zie ik tenminste dat ik niet de enige ben ,in mijn omgeving ken ik nl niemand die er lang over doet,ze zijn allemaal zo zwanger,soms snap ik er echt niks meer van.
Joan heel veel sterkte en succes,wat is je volgende stap?
Liefs Snoop
 
Hi Joan,

Ik ken je nog van het vorige forum.

Wat een eerlijkheid! Ik herken die gevoelens, ondanks het feit dat wij nog niet twee jaar bezig zijn. De paniek slaat soms gewoon toe en denk je: wat gaan we doen, als we kinderloos blijven?

Ik kan me, net als jij, een leven zonder kinderen niet zo goed voorstellen. En als ik er goed bij nadenk, heb ik veel keuzes gemaakt in mijn leven, die te maken hebben met "het ongeboren kind": veel reizen (straks kan het niet meer en kunnen we de kinderen veel vertellen over wat we allemaal hebben gezien) studeren/baan, (ook als goed fundament voor de kindjes), je eerste tandjes, dagboeken, en liefdesbrieven bewaren (tja, toch ook leuk voor het nageslacht...?). Onbewust heeft er veel gedraaid om hetgene waar ik altijd zeker van was: kinderen!

En dan is daar de vertwijfeling als het niet zomaar lukt. Die gedachtes (leuk voor als ik een meisje/jongen krijg) zitten nog altijd in mijn systeem, maar nu word ik toch wat paniekeriger als ik weer zo'n gedachte krijg.

Met z'n tweeen blijven lijkt me zo... hedonistisch en toch een beetje doelloos. Er zijn andere opties, natuurlijk, adoptie, maar ik moet zeggen dat ik de wens van een eigen kindje moeilijk kan onderdrukken. Dat doe ik ook niet, maar de angst dat het niet lukt schiet me soms naar mijn keel en heeft dan een bijna verlammende werking op me. Ik laat het maar toe en schrijf erover in mijn dagboek (als ik weer bijgekomen ben en "gaat het weer een beetje mevrouw Droge" tegen mezelf mompel) en deel het met familie, enkele vriendinnen en hier. Positief blijven is goed, maar nogmaals, een stukje realisme is ook niet slecht en dat betekent dat ik mijn angsten en gevoelens van paniek eruit moet duwen, want die zijn er ook.

Ik ben heel blij te lezen dat er meer mensen zijn die het er hier af en toe durven uit te duwen (mensen zijn vaak te bang om dat te doen, omdat ze dan als negatief bestempeld kunnen worden). Zo zie ik dat helemaal niet, integendeel, je berichtje sterkt me: ik ben dus niet de enige die deze gevoelens soms heel sterk heeft!

Thanks!

Liefs Lara



 
Hoi Joan

Ik las je verhaal en wilde graag even reageren! Het heeft bij mij 2 jaar en 11 maanden geduurd voordat ik zwanger werd. Begrijp helemaal je gevoelens want ook ik dacht; dit is duidelijk niet meer voor ons weggelegd. In die 2 jaar en 11 maanden ook maar 1 keer zwanger geweest, miskraam gehad na 8 weken en daarna nooit meer overtijd o.i.d. geweest! Dan begin je wel te twijfelen aan je eigen lichaam.
Uiteindelijk ben ik toch op de natuurlijke manier zwanger geworden, ik kwam daar 4 weken voordat ik naar het ziekenhuis zou gaan voor KI achter! De blijdschap was ENORM dat zal je begrijpen.
Om zwanger te worden liep ik bij de gyn. en heb ik verschillende onderzoeken gehad, Clomid geslikt enz. enz. waaruit bleek dat er met mij en mijn partner lichamelijk niets aan de hand was.

Van een vriendin hoorde ik dat als je vitamine C pillen slikt in combinatie met Zinktabletten dit goed is voor het sperma van je partner en je lichaam het sperma dan ook beter opneemt. Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was slikte ik en mijn partner deze pillen 3 maanden. Of het hierdoor kwam weet niemand, wel frappant dat ik ineens zwanger was... en baat het niet, het schaadt zeker niet want het zijn en blijven vitaminepillen.

'k weet niet of je er wat aan hebt maar ik hoop dat het werkt!

Liefs,
YMJ (nu 26 weken zwanger)
 
Hallo meiden,

Heel erg bedankt voor jullie lieve reakties.

Mickey: ik schreef inderdaad ook op het ander forum, ik herken jouw naam daar ook van. En ik geloof je hoor, als je zegt dat de wens naar een tweede kindje net zo groot kan zijn, daar twijfel ik helemaal niet aan. 2,5 jaar is ook al wel lang he, wat is bij jullie de reden?

Snoopy: ook al 2,5 jaar, pffff, als je het zo leest worden er wel heel veel dames niet gauw zwanger he, maar ja, het zal nog wel komen. En ook heel herkenbaar hoor, dan mensen in je omgeving maar zo, ploep zwanger zijn. Ik gun het hun natuurlijk heel erg maar wil zelf ook zo graag. Een vriendin van mij is pas bevallen van haar derde kindje (zij is zelf nog geen 30) en toen ik het hoorde, had ik toch even zo iets van, jemig had ik nou niet effe eerst gemogen voor jij nummer 3 krijgt. Spreek dat natuurlijk niet uit, en vind ook dat ik het niet mag denken, maar soms lijkt het zo oneerlijk en dat is het natuurlijk ook.

Lara: heb ook inderdaad veel van je gelezen op het andere forum. Wel fijn dat jij ook zo eerlijk durft te schrijven over je gevoelens. Ik heb toch vaak het idee dat ik opgewekt moet blijven, andere mensen moet oppepppen en niet echt verdrietig mag zijn. Bij mijn ouders is dat anders hoor, die begrijpen het heel goed want zij hebben ook problemen gehad met het krijgen van mij. Maar ja, sommige mensen proberen het wat af te zwakken, het is allemaal niet erg, en wat is nou, 1,5 jaar (nu dus al 2). Allemaal wel goed bedoeld maar komt zo rot over, zeker als ze zelf binnen no-time kinderen krijgen.
Snap wel dat je toch het liefst een eigen kindje wilt hoor, dat heb ik zelf ook wel, maar ben een paar jaar geleden in Rusland geweest in een kindertehuis met wezen. En als je dan ziet hoe die daar leven en hoe fijn het zou zijn als die kinderen ouders zouden krijgen, ben er helemaal volgeschoten. Zo emotioneel om te zien hoe dat is, ik wilde er toen al wel direct 1 meenemen. Maar ja, das natuurlijk heel persoonlijk!
Ook herkenbaar hoor, het er toch al rekening mee houden. Wij zeggen dan ook, nee laten we nu nog maar een dure verre reis maken anders kan het misschien niet meer....! Zeiden we vorig jaar ook en ja, het ziet er naar uit dat het dit jaar ook nog wel kan. Aan de ene kant heel leuk hoor, heb ook nog van alles gedaan wat ik heel mooi heb gevonden en mooie landen gezien, maar als je dan weer thuis bent, de foto's zijn ontwikkeld en je zit weer in het ritme is er eigenlijk maar 1 ding wat je wilt. Een box in de kamer met een baby erin.
Ik vind het fijn dat mijn berichtje je heeft gesterkt. Dat hebben we op zijn tijd nodig en gelukkig kan dat hier.

YMC: Bedankt voor je info, ga het eens proberen en wie weet!!! Geniet lekker van je zwangerschap.

Ik wens jullie alvast een prettig weekend enne.... ik hoop dat we ons allemaal gauw bij YMJ op het zwangerforum kunnen aansluiten.

Liefs,
Joan
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan