2 miskramen.... angst

A

ANONYMOUS_USERNAME

januari voor de eerste keer zwanger...uiteindelijk in april curretage.....
mei voor de tweede keer zwanger...ziekenhuisbezoeken zijn gestart.....

1 miskraam, valt nog te bevatten, angst bij tweede keer zwanger is er wel, maar kan er nog mee om gaan.
2 keer een msikraam, ga er aan kapot...
En niet zo zeer aan de miskraam, maar gewoon aan de angst, om nu weer opnieuw te moeten beginnen en dat het sraks misschien weer mis is.......

hebben jullie dit ook gehad?

 
Hallo,

Ja heeel erg herkenbaar..zelf ook twee miskramen meegemaakt,,was in april 2007 voor de 1ste keer zwanger in juni mk en toen ik mrt 2008 weerzwanger en in april de tweede mk....

Net wat jij zegt na de 1ste keer ging het allemaal wel, was wel angstig bij de tweede zwangerschap en kon toen  ook nauwelijks accepteren dat het weer fout was gegaan,,...

Ben nu voor de derde keer zwanger en zat vooral voor de echo heel erg in de angst..nu ik een goede echo heb gehad gaat het wel wat beter maar nog ben ik bij ieder pijntje angstig..


Heel erg veel succes met het verwerken van dit intense verdriet, ik hoop dat je snel weer zwanger mag zijn..dit heeft bij mij heel erg geholpen


 
Hallo geert--je,

Het is al weer een hele tijd geleden dat ik op dit forum keek, maar nu ik keek en jouw verhaal las wilde ik je even een hart onder de riem steken met mijn ervaring...
Ook ik heb 2 keer een miskraam (april 2006 en januari 2007) achter elkaar gehad, beide keren kwamen we er bij de echo pas achter ik voelde me namelijk gewoon zwanger. In het ziekenhuis een chromosomentest laten doen, maar daar kwam gelukkig niets uit. Vorig jaar juni bleek ik weer zwanger en dit keer was alles goed. 4 februari ben ik bevallen van een gezonde dochter die nu dus al weer bijna een half jaar oud is. Tussen het zwanger worden door en tijdens de zwangerschappen heb ik heel vaak twijfels gehad of het allemaal wel goed zou gaan. Bij de derde zwangerschap durfde ik pas echt te gaan genieten rond de 20 weken.
Ik wens jullie heel veel succes en hoop voor jullie dat het bij 3 keer scheepsrecht mag zijn en dat jullie volgend jaar een gezonde zoon/dochter in jullie armen mogen houden.

Karin
 
Hoi Geert-je

Hier ook twee miskramen gehad waarvan de laatste in mei. Nu ben ik 7,5 wk zwanger en durf gewoon de VK niet te bellen. ook ik ben bang voor weer een teleurstelling, begbrijp je dus helemaal. Maar ik heb reeds een gezond zoontje van 2 dus het kan alle kanten op lopen. Dus 2 miskramen betekend niet dat het altijd fout hoeft te gaan,..

Succes!
 
Hi Geertje,
ik weet een beetje hoe je je voelt.
Ik was eind maart zwanger maar ben op 19 april geopereerd ivm een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Niet alleen mijn kindje kwijt maar ook mijn R eileider. Echt vreselijk! Zag mijn kansen gelijk gehalveerd worden.
Gelukkig eigenlijk na 1.5 maand weer zwanger maar nu met 7 weken een echo en het bleek een leeg vruchtzakje. Ik kon de ellende van de eerste keer eigenlijk goed verwerken doordat ik gelijk weer zwanger was. Nu komt eigenlijk de klap een beetje dubbel.
Ik ben echt als de dood dat het weer mis zal gaan. Al hebben deze twee gebeurtenissen helemaal niets met elkaar te maken.
Waar ik ook zo van baal is dat ik nu weer een menstruatiecyclus moet afwachten en dat het allemaal zo lang duurt. Ik heb het vruchtzakje niet laten curetteren maar met medicijnen is het losgekomen. Nu blijkt er toch nog iets te zitten bovenin mijn baarmoeder dus waarschijnlijk moet ik alsnog gecuretteerd worden. Echt klote!
Nu dus maar weer afwachten terwijl voor mijn gevoel iedereen om me heen zonder problemen zwanger wordt.
Gun het iedereen maar mijzelf ook zo!!

Heel veel succes en sterkte, Yf
 
Hallo Geertje,

Rot hè, al die tegenstrijdige gevoelens? Ik heb zelf drie vroege miskramen gehad, steeds duurde het een maand of acht voordat ik (weer) zwanger was, dus dat was heel lang heel veel onzekerheid. De onderzoeken leverden niets op, dus daar zat ik dan: al best een tijdje "bezig", drie keer zwanger, maar geen kind en weinig hoop. En bij elke zwangerschap was het enger. Ik kan je de gouden tip niet geven, maar wat zeker belangrijk is is goed naar je gevoel luisteren en zorgen dat een baby niet het enige is waar je geluk van afhangt. Dat laatste om twee redenen: het is niet lekker om er dag en nacht mee bezig te zijn (en het helpt helaas ook niet!) en mocht het uiteindelijk echt niet lukken dan ben je jaren kwijtgeraakt aan hopen dat het lukt, het is fijner als je in die tijd ook wat anders hebt gedaan. Het is wel erg moeilijk, dus misschien heb je er hulp bij nodig ofzo, maar het is de moeite waard: je hebt het nodig om het leven aan te kunnen en om de spanningen aan te kunnen als je blijft proberen zwanger te worden en ook als je weer zwanger zou worden!

Ik ben inmiddels nu wel 30 weken zwanger, maar net als sommige andere vrouwen hier begon ik er pas lol in te krijgen toen ik het kindje begon te voelen, gelukkig al in week 18. Daarvoor was het gewoon behoorlijk eng. Het voelde wel goed allemaal, maar toch, zeker met alle hormonen en misselijkheid erbij was het gewoon niet zo leuk in het begin. Maar dat was ook OK, dat was logisch!

Heel veel sterkte,

Liefs,

Zeeuws Meisje
 
Hoi Geert-je,

Jouw verhaal is voor mij voor een groot deel ook herkenbaar. Wij zijn in 2007 ons dochterje verloren na een zwangerschap van 25 wk. Na op advies een half jaar gewacht te hebben in september meteen weer zwanger. Het vruchtje bleek niet goed te zijn en met 10 weken was er geen hartactiviteit meer, de week daarna ben ik gecurreteerd. Ik probeer nog steeds optimistisch te blijven dat het volgende keer wel goed gaat, maar mijn god wat ben ik af en toe angstig! Straks gaat het weer mis, misschien is er wel iets mis met mij (tot nu met onderzoeken uitgesloten, maar dat gevoel blijft toch een beetje hangen). Kortom zoveel twijfels! En nu al balen dat ik bij een eventuele zwangerschap nooit meer volledig onbezorgd kan genieten, alles is voor altijd anders.

Lieve groet,
Evi
 
Ik snap dat je angst hebt, heb ik nu ook. Wil ik het of wil ik het nog niet proberen. Zelf heb na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap in sept 2005, een gezonde zoon in aug 2006 en miskraam in okt 2007 en in mrt 2008 ook heel veel angst. Ben gewoon bang dat het nog een keer gebeurd, ik weet niet of ik dat aankan. Klinkt zo dramatisch, maar denk wel dat jij dat ook voelt. Na onderzoeken is erbij niets uitgekomen, gelukkig ik heb geen gekke "afwijkingen" of zo. Wij hebben sinds vorige maand gezegd, we gaan er weer voor. Maar mijn cyclus is zo verandert, de ene keer langer 32 dagen en de volgende keer 24 dagen????? Dus gewoon veel klussen rond de eisprong.
Het is wel fijn om herkenbare verhalen te lezen op dit forum....
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan