Met trots kunnen wij mededelen dat we papa en mama zijn geworden van een zoon Jesse.
Hier het hele geboorte verhaal (sorry het is een lang verhaal)
Helaas is alles niet verlopen zoals we gedacht hadden.
In mijn vorige berichten heb je kunnen lezen dat ik vanaf week 36 extra in de gaten ben gehouden omdat ze ineens in de gaten hadden dat ons kindje wel eens "groot" kon zijn.
In het ziekenhuis op controle geweest en daar besloten ze toch de week erop met een inleiding te beginnen omdat hij toch 2 weken voorliep in de groei.
Dus ik ben afgelopen dinsdag opgenomen in het ziekenhuis en kreeg toen een ballon katheter ingebracht die gevuld werd met 30cc vocht. (helaas lukte dit pas bij poging 4) omdat mijn baarmoeder mond heel ver naar achter ligt.
Vanaf dat moment werd ik elke 6uur gecontroleerd of ik dmv de ballon katheter ontsluiting kreeg.
Dit was woe in de ochtend pas 2cm en ze konden pas vanaf 3cm de vliezen gaan breken. Dus helaas ik moest wat meer geduld hebben.
Woe avond nog een x controle gehad en toen zat het ballonnetje nog net in de baarmoeder mond (wat normaal een goed teken is) maar helaas nog niet voldoende ontsluiting voor het breken van de vliezen.
Dus er werd besloten een nieuw ballonetje in te brengen maar deze werd dan met 40cc gevuld zodat er meer druk op stond.
Donderdag ochtend kreeg ik weer controle en ja hoor het ballonetje was er bijna uit en had ook zo'n 5cm ontsluiting! Die kreeg ik dus even kado... Gelijk werden de vliezen gebroken en kreeg ik weeën opwekkers toegediend.
Binnen een mum van tijd begonnen de weeën op te komen. Steeds werd de dosis weeën opwekkers verhoogd zodat ze in kracht toe zouden nemen.
Na 4uur weeën te hebben gehad werd er weer gecontroleerd maar helaas nog steeds maar 5cm. Maar ach we mochten niet zeuren want de eerste 5 hebben we immers kado gekregen. Dus de dosis weeën opwekkers werd weer omhoog gezet.
Na totaal 6uur flinke rug en buik weeën te hebben gehad was ik al bek af en kon de pijn niet verdragen. Dus heb ik om pijnstilling gevraagd (wat eigenlijk niet m'n bedoeling was).
Maar ook hiervoor moest eerst gecontroleerd worden of ik niet al te ver ontsluiting had... Dus er werd weer gecontroleerd en helaas nog steeds maar 5cm.
Dus ja ik kreeg medicatie, gekozen voor een ruggenprik en alles werd direct geregeld en ik werd aangesloten aan allerlei toeters en bellen en mocht het bed niet meer verlaten. Wat heerlijk na de ruggenprik voelde ik de weeën wel maar had er geen last meer van...
Weer verstrekken er 2uur en had nu in totaal 8uur weeen. Er werd weer gecontroleerd. Maar helaas nog steeds maar 5cm ontsluiting.
Ze voelde dat de kleine er goed voorlag maar ze had het idee dat hij gewoon niet veder kon zakken om voor meer ontsluiting te zorgen (te smalle bekken).
De gynaecoloog werd erbij gehaald zodat hij kon bepalen wat er aan de hand was. Hij stond een beetje verbaast dat mijn buik nog tot boven was gevuld en ik 5cm ontsluiting bleef houden. Hij zei we kunnen het nog een uurtje aan kijken en hopen dat er nu wat meer ontsluiting komt is dat niet zo wordt het een keizersnee.
Of je besluit nu voor een keizersnee, wat mij niet al te dom lijkt aangezien je in 8uur tijd niet meer ontsluiting hebt gekregen.
Dus dat was even schrikken want een keizersnee daar had ik überhaupt nog niet aangedacht.
Maar besloot eigenlijk gelijk dat dit de slimste oplossing zou zijn dan het nog een uur aankijken.
Met dat we dit besloten hadden werd er van alles gedaan om mij klaar te maken voor de ok. En binnen een half uur stond ik klaar om naar binnen te gaan.
En weer een half uur later (en 4ruggenprikken + 2x morfine) was onze zoon Jesse geboren! Hij werd gelijk meegenomen samen met papa om te kijken of alles goed was etc. Ik werd dicht genaaid en geniet zodat ik kon bijkomen van alle verdovingen en de operatie.
Na een half uurtje bijkomen was ik alweer klaar om terug naar onze kamer te gaan, inmiddels was onze zoon wel bij me gebracht zodat hij lekker bij me kon drinken en ik hem eindelijk eens goed kon bewonderen.
Het is inmiddels alweer "bijna" zondag en mogen waarschijnlijk dan ook naar huis mits Jesse niet veel is afgevallen want hij heeft nog niet goed kunnen drinken bij mij... Want door een keizersnee duurt het altijd wat langer voordat je melkproductie opgang is... Na veel aanleggen en kolven begint het er nu op te lijken dat het opgang begint te komen!
Vandaag zijn ook de nietjes uit mijn buik gehaald wat een hele verlichting is! En hopelijk mogen we dan ook morgen lekker naar huis....
Jesse is een zeer te vrede rustige man van 54cm en een gewicht van 3960 dus hij is lekker aan de maat en goed opgewicht!
Hier het hele geboorte verhaal (sorry het is een lang verhaal)
Helaas is alles niet verlopen zoals we gedacht hadden.
In mijn vorige berichten heb je kunnen lezen dat ik vanaf week 36 extra in de gaten ben gehouden omdat ze ineens in de gaten hadden dat ons kindje wel eens "groot" kon zijn.
In het ziekenhuis op controle geweest en daar besloten ze toch de week erop met een inleiding te beginnen omdat hij toch 2 weken voorliep in de groei.
Dus ik ben afgelopen dinsdag opgenomen in het ziekenhuis en kreeg toen een ballon katheter ingebracht die gevuld werd met 30cc vocht. (helaas lukte dit pas bij poging 4) omdat mijn baarmoeder mond heel ver naar achter ligt.
Vanaf dat moment werd ik elke 6uur gecontroleerd of ik dmv de ballon katheter ontsluiting kreeg.
Dit was woe in de ochtend pas 2cm en ze konden pas vanaf 3cm de vliezen gaan breken. Dus helaas ik moest wat meer geduld hebben.
Woe avond nog een x controle gehad en toen zat het ballonnetje nog net in de baarmoeder mond (wat normaal een goed teken is) maar helaas nog niet voldoende ontsluiting voor het breken van de vliezen.
Dus er werd besloten een nieuw ballonetje in te brengen maar deze werd dan met 40cc gevuld zodat er meer druk op stond.
Donderdag ochtend kreeg ik weer controle en ja hoor het ballonetje was er bijna uit en had ook zo'n 5cm ontsluiting! Die kreeg ik dus even kado... Gelijk werden de vliezen gebroken en kreeg ik weeën opwekkers toegediend.
Binnen een mum van tijd begonnen de weeën op te komen. Steeds werd de dosis weeën opwekkers verhoogd zodat ze in kracht toe zouden nemen.
Na 4uur weeën te hebben gehad werd er weer gecontroleerd maar helaas nog steeds maar 5cm. Maar ach we mochten niet zeuren want de eerste 5 hebben we immers kado gekregen. Dus de dosis weeën opwekkers werd weer omhoog gezet.
Na totaal 6uur flinke rug en buik weeën te hebben gehad was ik al bek af en kon de pijn niet verdragen. Dus heb ik om pijnstilling gevraagd (wat eigenlijk niet m'n bedoeling was).
Maar ook hiervoor moest eerst gecontroleerd worden of ik niet al te ver ontsluiting had... Dus er werd weer gecontroleerd en helaas nog steeds maar 5cm.
Dus ja ik kreeg medicatie, gekozen voor een ruggenprik en alles werd direct geregeld en ik werd aangesloten aan allerlei toeters en bellen en mocht het bed niet meer verlaten. Wat heerlijk na de ruggenprik voelde ik de weeën wel maar had er geen last meer van...
Weer verstrekken er 2uur en had nu in totaal 8uur weeen. Er werd weer gecontroleerd. Maar helaas nog steeds maar 5cm ontsluiting.
Ze voelde dat de kleine er goed voorlag maar ze had het idee dat hij gewoon niet veder kon zakken om voor meer ontsluiting te zorgen (te smalle bekken).
De gynaecoloog werd erbij gehaald zodat hij kon bepalen wat er aan de hand was. Hij stond een beetje verbaast dat mijn buik nog tot boven was gevuld en ik 5cm ontsluiting bleef houden. Hij zei we kunnen het nog een uurtje aan kijken en hopen dat er nu wat meer ontsluiting komt is dat niet zo wordt het een keizersnee.
Of je besluit nu voor een keizersnee, wat mij niet al te dom lijkt aangezien je in 8uur tijd niet meer ontsluiting hebt gekregen.
Dus dat was even schrikken want een keizersnee daar had ik überhaupt nog niet aangedacht.
Maar besloot eigenlijk gelijk dat dit de slimste oplossing zou zijn dan het nog een uur aankijken.
Met dat we dit besloten hadden werd er van alles gedaan om mij klaar te maken voor de ok. En binnen een half uur stond ik klaar om naar binnen te gaan.
En weer een half uur later (en 4ruggenprikken + 2x morfine) was onze zoon Jesse geboren! Hij werd gelijk meegenomen samen met papa om te kijken of alles goed was etc. Ik werd dicht genaaid en geniet zodat ik kon bijkomen van alle verdovingen en de operatie.
Na een half uurtje bijkomen was ik alweer klaar om terug naar onze kamer te gaan, inmiddels was onze zoon wel bij me gebracht zodat hij lekker bij me kon drinken en ik hem eindelijk eens goed kon bewonderen.
Het is inmiddels alweer "bijna" zondag en mogen waarschijnlijk dan ook naar huis mits Jesse niet veel is afgevallen want hij heeft nog niet goed kunnen drinken bij mij... Want door een keizersnee duurt het altijd wat langer voordat je melkproductie opgang is... Na veel aanleggen en kolven begint het er nu op te lijken dat het opgang begint te komen!
Vandaag zijn ook de nietjes uit mijn buik gehaald wat een hele verlichting is! En hopelijk mogen we dan ook morgen lekker naar huis....
Jesse is een zeer te vrede rustige man van 54cm en een gewicht van 3960 dus hij is lekker aan de maat en goed opgewicht!