A
Anoniem
Guest
Hallo meiden,
Ik vind dit moeilijk om op te schrijven maar misschien helpt het....
Afgelopen woensdag gingen mijn vriend en ik naar de echoscopiste om een 20 weken echo te laten maken. Alles ging goed, alles erop en eraan. totdat ze zei; nu gaan we naar de voetjes kijken. Ik dacht nog; wat kan er nou mis zijn aan de voetjes.....
Het duurde maar, ze bleef maar kijken, ik kreeg toen toch wel een naar voorgevoel, en deze bleek ook te kloppen. De grond voelde ik onder mijn voeten verdwijnen toen ze zei; ik zie iets wat niet goed is.....
Wat je dan voelt is niet te omschrijven! En ik kan het ook niet omschrijven, gewoon 1 grote verslagenheid. Het bleek dat in ieder geval 1 voetje niet goed staat, dit voetje staat naar binnen, en heet een 'klompvoetje' (vreselijk woord). Ik voelde me totaal in paniek en ik voelde een gevoel van oneerlijkheid, waarom wij!!! tuurlijk slaat dat nergens op, maar zo voelt het! We moesten vrijdag naar het ziekenhuis om een uitgebreide echo te laten maken door een meer ervaren arts. Gelukkig is het dus 'alleen' het voetje (misschien 2, konden ze nog niet goed zien) en is de baby verder helemaal gezond. Zover ze kunnen zien natuurlijk. Dit was echt een grote opluchting, ik moet er toch niet aan denken als er meer aan de hand was. Tuurlijk is het heel heftig allemaal, zeker het eerste jaar; meteen na de geboorte in het gips, na 3 a 4 maanden een operatie. Maar het komt goed! Dat voel ik ook heel sterk. En de lieve kleine baby zit maar lekker te schoppen in mijn buik, zich nergens bewust van. Ohh het is zo moeilijk, maar het is nog vers, het idee moet gewoon wennen.
Zo ik moest ff mijn verhaal kwijt!
Liefs Mickey
Ik vind dit moeilijk om op te schrijven maar misschien helpt het....
Afgelopen woensdag gingen mijn vriend en ik naar de echoscopiste om een 20 weken echo te laten maken. Alles ging goed, alles erop en eraan. totdat ze zei; nu gaan we naar de voetjes kijken. Ik dacht nog; wat kan er nou mis zijn aan de voetjes.....
Het duurde maar, ze bleef maar kijken, ik kreeg toen toch wel een naar voorgevoel, en deze bleek ook te kloppen. De grond voelde ik onder mijn voeten verdwijnen toen ze zei; ik zie iets wat niet goed is.....
Wat je dan voelt is niet te omschrijven! En ik kan het ook niet omschrijven, gewoon 1 grote verslagenheid. Het bleek dat in ieder geval 1 voetje niet goed staat, dit voetje staat naar binnen, en heet een 'klompvoetje' (vreselijk woord). Ik voelde me totaal in paniek en ik voelde een gevoel van oneerlijkheid, waarom wij!!! tuurlijk slaat dat nergens op, maar zo voelt het! We moesten vrijdag naar het ziekenhuis om een uitgebreide echo te laten maken door een meer ervaren arts. Gelukkig is het dus 'alleen' het voetje (misschien 2, konden ze nog niet goed zien) en is de baby verder helemaal gezond. Zover ze kunnen zien natuurlijk. Dit was echt een grote opluchting, ik moet er toch niet aan denken als er meer aan de hand was. Tuurlijk is het heel heftig allemaal, zeker het eerste jaar; meteen na de geboorte in het gips, na 3 a 4 maanden een operatie. Maar het komt goed! Dat voel ik ook heel sterk. En de lieve kleine baby zit maar lekker te schoppen in mijn buik, zich nergens bewust van. Ohh het is zo moeilijk, maar het is nog vers, het idee moet gewoon wennen.
Zo ik moest ff mijn verhaal kwijt!
Liefs Mickey