22 maanden en huilend wakker

<p>Hoi hoi,</p><p> </p><p>Mijn zoontje sliep bijna altijd door (muv ziek zijn), maar wordt de laatste 3 nachten 1x per nacht wakker (vaak tussen 23 en 01u). Hij huilt dan om mama. Begint zacht, maar gaat steeds harder. Even er heen om te laten merken dat ik er ben is voldoende. Ik vraag me alleen af of dit een gewoonte begint te worden (en of ik moet proberen er niet heen te gaan). Maar vindt het lastig, want wil hem ook niet zomaar laten huilen (misschien heeft hij wel naar gedroomd of toch even ergens last van). </p><p> </p><p style="text-align: left;">Zijn er ouders die dit herkennen en wat deden jullie? Wel/ niet er heen? Hoe lang mag zo'n 'fase' duren?</p>
 
Ik zou zeggen niet te streng zijn voor jezelf en er gewoon even heen gaan. Hij heeft je duidelijk even nodig. Als je op een gegeven moment merkt dat het de spuigaten uitloopt, kun je altijd nog de gewoonte weer wat afbouwen. Mijn peuter heeft me ook nog vaak even nodig als hij bijvoorbeeld eng gedroomd heeft of veel nieuwe indrukken te verwerken heeft.
 
Hoi, lijkt een piekje te zijn in de verlatingsangst. Mijn zoon is even oud en had hier laatst ook ineens last van. Werd niet wakker ‘s nachts ofzo, maar bij het naar bed brengen was het ineens paniek, waar hij voorheen nog ging liggen en sliep. In het begin even wat langer bij hem gebleven, maar daarna gewoon buiten de deur nog even blijven staan om te laten weten dat ik er ben. Na een paar dagen werd het al een stuk minder en nu is het helemaal over. Heeft bij ons een klein weekje geduurd. Zou het gewoon doen zoals je het nu doet hoor, heeft hij gewoon behoefte aan
 
Hier al 2 en 7 maanden oud en nog bijna elk avond wakker. Wij hebben een camera babyfoon dus praten wij tegen hem. Ze dromen ook veel meer dus het kan idd van alles zijn.
 
Kan inderdaad van alles zijn, piek in de verlatingsangst hadden wij rond de 18 maanden en heeft bij ons lang geduurd. Maar het zou ook kunnen zijn dat je kindje droomt. Nemen jullie de dag door voor het slapengaan? Wij doen dat sinds hij ongeveer een half jaar oud is en tot nu toe nog nooit een nachtmerrie gehad (nu 25 maanden).
Na het lezen van een boekje bespreken we heel de dag, de leuke dingen, de algemene dingen, maar ook de vervelende dingen, en die sluiten we altijd positief af, dus bijvoorbeeld: bij de kinderboerderij heeft dat kindje jou geduwd, dat was niet fijn he? Maar mamma is heel trots dat jij niet ging duwen, dat doen echte grote jongens niet. Je kwam gewoon naar mamma en toen gingen we heel fijn kroelen en daarna ging je weer op de grote jongens trekker, dat was wel heel leuk he?!

Ik denk dat dit ons zoontje heel erg helpt, ook met hele nare ervaringen (neusvleugel gespleten na een val wat geplakt moest worden bij de huisarts bijvoorbeeld) heeft hij er geen nacht slechter door geslapen, doordat we het op bovenstaande manier nabespreken.
 
Ik vind het heel lastig inschatten wat het is... uitproberen, verlatingsangst of idd bijv nachtmerrie. Spreek idd altijd de dag door met hem. Overdag is hij juist heel vrolijk en vind hij het prima bij anderen. Dan lijkt hij geen last te hebben van verlatingsangst. Nouja, ik blijf het denk ik nog maar even zo doen. Troosten. Gelukkig ben ik na paar seconden van zn kamer af en kunnen we weer verder slapen. Als het een gewoonte lijkt te gaan worden, moet ik dan maar s kijken of ik hem moet gaan laten huilen... thanks voor jullie tips. 
 
Ik vind het heel lastig inschatten wat het is... uitproberen, verlatingsangst of idd bijv nachtmerrie. Spreek idd altijd de dag door met hem. Overdag is hij juist heel vrolijk en vind hij het prima bij anderen. Dan lijkt hij geen last te hebben van verlatingsangst. Nouja, ik blijf het denk ik nog maar even zo doen. Troosten. Gelukkig ben ik na paar seconden van zn kamer af en kunnen we weer verder slapen. Als het een gewoonte lijkt te gaan worden, moet ik dan maar s kijken of ik hem moet gaan laten huilen... thanks voor jullie tips. 
 
Terug
Bovenaan