Meid, wat ontzettend vervelend!
Ik kan er helaas over meepraten...
Ik was al misselijk voordat de test positief wilde worden (met 3 weken zwangerschap dus...) en vanaf een week of 7 werd het steeds erger. Ik lag de meeste dagen kotsmisselijk en beroerd op bed te liggen, te hopen dat de dag weer snel voorbij zou gaan. Af en toe moest ik ook braken, vooral in de ochtend. Soms was ik in de nacht zo misselijk dat ik er niet van kon slapen. Vanaf 12 weken had ik af en toe een dagje dat het wat beter ging, maar ik bleef de meeste dagen simpelweg beroerd.
Vanaf 20 weken werd het iets beter, ik hoefde niet meer te braken en ging eindelijk in gewicht iets aankomen. Eten ging een stuk beter en heleboel dingen smaakten me weer. Maar helaas, met 24 weken werd de misselijkheid weer erger en ging ik weer braken in de ochtend, vooral als ik slecht geslapen had (en ik sliep helaas bijna iedere nacht slecht) of te veel had gedaan de dag ervoor. Pfff, wat baalde ik toen! Ik kon wel goed blijven eten, gelukkig, dus ben nooit bang geweest dat kindje of ik iets te kort kwamen. Om het een beetje draaglijk te houden (= niet iedere dag doodziek op bed hoeven liggen), heb ik heel ernstig gas moeten terugnemen en heel veel moeten rusten en slapen. Werken kon ik gehele zwangerschap al niet, maar vanaf week 24 heb ik ook hulp in huishouden, extra oppas voor mijn zoontje (2 jr) en ga ik iedere middag 2-3 uur op bed liggen om te rusten. Misselijkheid is nooit weggegaan, maar hiermee kon ik het braken beperken tot 2-3 keer per week...
Sinds ik een week of 37 ben, helpt dit ook niet meer voldoende en lig ik weer de halve week plat op bed en braak ik vrijwel iedere ochtend. Ben sindsdien langzaam aan het afvallen, 0,5-1 kilo per week. Kindje doet het verder goed, dus niemand maakt zich er nu zorgen om. Eten gaat nog wel redelijk, maar ik moet echt opletten wat ik eet (maagzuur) en kleine porties.
Ik kijk echt uit naar de bevalling, want dan (is mij beloofd!) zou alles als sneeuw voor de zon moeten verdwijnen, als al die hormonen weggaan. Ik heb het wel gehad met misselijkheid en braken, na 9 maanden afzien!
Maar goed, dit is natuurlijk een weinig opbeurend verhaal, maar ik wilde zeggen dat ik die 'goede' periode rond 20 weken dus wel herken, met ook opnieuw de verslechtering daarna. Zal wel iets met hormoonspiegels te maken hebben?
Ik hoop natuurlijk dat het jou een stuk beter vergaat! En dat dietiste wat goede adviezen heeft, waardoor het je lukt wat gevarieerder te eten. Ik neem aan dat je wel vitamines slikt? Kindje pakt alles wat het nodig heeft, die komt echt niet snel tekort.
Heel veel sterkte!
Groetjes Karin
40+1 wkn
