[quote quote=10175974]Bij ons hebben ze ons ook “geprobeerd” bang te maken in mijn eerste zwangerschap. De metingen rondom bovenbeen en buik waren allemaal goed, maar het hoofd van ons zoontje was elke keer te klein. Wel konden ze zien dat de hersenen goed ontwikkelden en dat de hersenen voor zover gewoon deden wat ze moesten doen. Iedere keer als we een echo hadden, begonnen ze erover (hebben meerdere groeiecho’s gehad aan het einde). Nu komt het… mijn man en ik hebben allebei een klein hoofd! Wij maakten ons dus geen zorgen, omdat het in ons geval genetisch lijkt te zijn. Uiteindelijk bleek onze zoon geheel aan de kleine kant (geboren met 38 weken, 2700 gram en 48 cm), maar perfect gezond! Hij is nog steeds aan de kleine kant, maar ontwikkelt zich super goed. Ik ben zelf ook maar inieminie (1.56 m), dus ik ga er vanuit dat hij óf mij achterna gaat qua lengte, óf zn vader achterna gaat en in de puberteit ineens een mega groeispurt krijgt. Hoe dan ook, ons mannetje doet het prima en alle zorgen waren voor niks. Bij deze tweede zwangerschap krijg ik nog meer groeiecho’s, omdat ze weer een hele kleine baby verwachten. Ik denk dan: hij/zij gaat er niet harder van groeien, maar blijkbaar is dat protocol. Krijgen wij onze kleine gewoon vaker te zien, hihi. Dit zal ook wel weer een klein frutje worden, wat het helemaal prima gaat doen. Ik vertrouw op mijn moederinstinct en kijk logisch naar wat ik kan verwachten gebaseerd op genetische trekken van mij en mijn man én onze ervaring bij onze eerste zoon. Zo zie je maar weer dat er soms enorme zorgen zijn en worden gemaakt om helemaal niks![/quote]
Ik vind het ook een beetje vervelend dat ze protocol moeten volgen en ons moesten doorverwijzen naar het ziekenhuis. Maar ik denk dat ik het meer storend zou vinden als ze het niet deden ondanks ik deze situatie super naar vind. Mn eerste was klein, ik ben een klein, en ja mijn man is een reus maar goed, een reuze baby past niet in mijn buik hoor ? Dus naar mijn mening is er niks om me druk over te maken.