hier even mijn bevallings verhaal:
op dinsdagnacht braken mijn vliezen om 3 uur, toch even vk gebelt omdat ik de kleur niet vertrouwde, alles was goed gelukkig! door alle spanning niet meer kunnen slapen natuurlijk en zat echt te wachten op me weeen. die kwamen pas woensdag nacht om 00:00 een beetje te komen, omdat je natuurlijk niet langdurig met gebroken vliezen mag lopen was ik al super blij dat de bevalling spontaan was begonnen!! om 2 uur waren we naar het ziekenhuis gegaan in de nacht en daar hebben ze me nog wat weeen stimulatie gegeven, dus huppa de weeen kwamen en gaan en had amper tijd om uit te rusten. ik trok het ook niet meer en toen de arts me ontsluiting kwam kijken was ik nog maar op 2,5 cm!!! dit kon nog heeeel lang duren, ik vroeg om een ruggeprik en werd naar boven gebracht om die te zetten. ik was erg bang voor de prik en ook niemand van mijn familie mocht mee om me te steunen (gelukkig hele lieve verpleegster aan mijn zij) toen ze ruggeprik hadden gezet zagen ze dokters meteen al op de ctg dat de baby er niet goed op reageerde, bij elke wee ging haar hartje dalen en toen ik daar lag werd besloten alsnog een keizrsnede te doen. inmiddels lag ik al een uur op die kamer en wist mijn familie nog van niks, de verpleegster heeft het verteld en me zus is meegkomen naar boven en naar de O.K een uur na het zetten van de ruggeprik voelde ik in me rechter lies/been nog steeds me weeen en had dit ook eal een paar keer gezegd. ondertussen reden we naar de O.K en daar werd van te voren nog wat extra verdoving gegeven, daar lag ik dan! groot doek voor me neus (dit was btw allemaal om 12 uur in de middag dat ik op de o.k lag) terwijl ik daar lag melde ik nog een keer dar ik nog steeds gevoel had, helaas het eerste sneetje was al gezet en ze mochten nu niks meer geven 11 min over was lana geboren en ik heb moord en brand geschreeuwd elf minuten lang dat ik alles nog voelde en dat het zo'n pijn deed. mijn zus raakte ook lichtelijk in paniek, zodra lana eruit was kreeg ik meteen een prik door me infuus en pas toen was de pijn weg!! (mocht niet eerder tot de baby eruit was) me zus kreeg lana op haar armen en heeft haar laten zien aan mij dit heb ik helaas allemaal niet meegemaakt omdat ik helemaal in trans was van de pijn. toen ik terug kwam op de kraamafdeling stonden me familie me op te wachten ik kreeg lana op me buik en pas toen kon ik aar echt bekijken! wat een plaatje! ben helemaal verliefd op haar. ik ben heeel erg emotioneel van d hele bevalling en het feit dat ik zo veel pijn heb gehad. ik wil jullie dan ook graag mee geven als tip: als je een ruggerpik neemt zeg duidelijk als je nog gevoel hebt ergens!! laat je niet gek maken door verplegers die zeggen dat komt zo wel goed!
ik ga nu proberen te genieten met lana en ik wil iedereen heeeeel veeeel succes wensen en heel veel geluk met jullie kleine straks!!
liefs
op dinsdagnacht braken mijn vliezen om 3 uur, toch even vk gebelt omdat ik de kleur niet vertrouwde, alles was goed gelukkig! door alle spanning niet meer kunnen slapen natuurlijk en zat echt te wachten op me weeen. die kwamen pas woensdag nacht om 00:00 een beetje te komen, omdat je natuurlijk niet langdurig met gebroken vliezen mag lopen was ik al super blij dat de bevalling spontaan was begonnen!! om 2 uur waren we naar het ziekenhuis gegaan in de nacht en daar hebben ze me nog wat weeen stimulatie gegeven, dus huppa de weeen kwamen en gaan en had amper tijd om uit te rusten. ik trok het ook niet meer en toen de arts me ontsluiting kwam kijken was ik nog maar op 2,5 cm!!! dit kon nog heeeel lang duren, ik vroeg om een ruggeprik en werd naar boven gebracht om die te zetten. ik was erg bang voor de prik en ook niemand van mijn familie mocht mee om me te steunen (gelukkig hele lieve verpleegster aan mijn zij) toen ze ruggeprik hadden gezet zagen ze dokters meteen al op de ctg dat de baby er niet goed op reageerde, bij elke wee ging haar hartje dalen en toen ik daar lag werd besloten alsnog een keizrsnede te doen. inmiddels lag ik al een uur op die kamer en wist mijn familie nog van niks, de verpleegster heeft het verteld en me zus is meegkomen naar boven en naar de O.K een uur na het zetten van de ruggeprik voelde ik in me rechter lies/been nog steeds me weeen en had dit ook eal een paar keer gezegd. ondertussen reden we naar de O.K en daar werd van te voren nog wat extra verdoving gegeven, daar lag ik dan! groot doek voor me neus (dit was btw allemaal om 12 uur in de middag dat ik op de o.k lag) terwijl ik daar lag melde ik nog een keer dar ik nog steeds gevoel had, helaas het eerste sneetje was al gezet en ze mochten nu niks meer geven 11 min over was lana geboren en ik heb moord en brand geschreeuwd elf minuten lang dat ik alles nog voelde en dat het zo'n pijn deed. mijn zus raakte ook lichtelijk in paniek, zodra lana eruit was kreeg ik meteen een prik door me infuus en pas toen was de pijn weg!! (mocht niet eerder tot de baby eruit was) me zus kreeg lana op haar armen en heeft haar laten zien aan mij dit heb ik helaas allemaal niet meegemaakt omdat ik helemaal in trans was van de pijn. toen ik terug kwam op de kraamafdeling stonden me familie me op te wachten ik kreeg lana op me buik en pas toen kon ik aar echt bekijken! wat een plaatje! ben helemaal verliefd op haar. ik ben heeel erg emotioneel van d hele bevalling en het feit dat ik zo veel pijn heb gehad. ik wil jullie dan ook graag mee geven als tip: als je een ruggerpik neemt zeg duidelijk als je nog gevoel hebt ergens!! laat je niet gek maken door verplegers die zeggen dat komt zo wel goed!
ik ga nu proberen te genieten met lana en ik wil iedereen heeeeel veeeel succes wensen en heel veel geluk met jullie kleine straks!!
liefs