2de kindje

A

ANONYMOUS_USERNAME

nee rustig maar, (nog) geen plannen voor een 2de..

maar ik zit emotioneel in een dilemma.
mijn man heeft al geregeld laten vallen dat hij over een jaar tot 2 jaar eigenlijk wel wil beginnen met het proberen te krijgen van een broertje of zusje voor Ethan.

maar ik probeer elke keer ondanks dat ik voor heen altijd zei dat een wel een elftal wou dat ik eigenlijk niet weet of ik wel een 2de wil..

de start van Ethan is mij namelijk totaal niet in de koude kleren komen te zitten (nu ook weer bij de gedachte krijg ik weer waterige ogen)

maar elke keer als ik dat probeer, krijg ik te horen ach je wil nog wel een kind ach als we een half jaar verder zijn en je ziet weer een kleintje dan wil je wel weer

maar hij ziet maar niet in dat ik het echt meen.

hebben jullie tips want ik wil hem graag behoede voor een teleurstelling.
 
Tja idd jullie hebben wat dat betreft gewoon een hele akelige start gehad met Ethan.
Maar weet je hij is nu nog maar 14 weken dus hoe lang is het heel geleden.....snap je wat ik bedoel....
Probeer eerst voor jezelf echt te bepalen of je niet nog een kindje wil omdat je bang bent voor weer zo'n start of gewoon omdat je zo met ethan en je man compleet bent......................
Kijk wanneer je diep van binnen wel wil maar bang bent voor nog zo'n start dan zou ik een met de gyneacoloog of vk erover hebben.....
En je moet gewoon eerlijk zijn tegen je man en eerlijk zijn is ook zeggen dat je daar nog niet overuit bent en dat je het voorlopig wil laten rusten tot jij er ook uit bent.
En ja als je je echt compleet voelt zo dan zal je man zich er echt bij neer moeten leggen denk ik......
Kijk niemand kan voor jou/jullie die beslissing maken kan je alleen maar laten weten hoe ik er tegenaan kijk.....
Sucses joh.....

Liefs louise
 
Ik zou ook lekker rustig afwachten, voor hetzelfde geld denk je er over een jaartje anders over.
Logisch dat je al het gebeurde nog moet verwerken en daarbij zit je natuurlijk nog vol met hormonen. Mijn ervaring is dat je pas na 9 maanden ongeveer weer helemaal jezelf bent en dan kun je wel weer verder zien.
Zou nu nog geen uitspraken gaan doen over wel of niet, komt vast goed, en anders zal je man zich erbij neer moeten leggen.
Ik zal een goed gesprek met m aanknopen en vragen of hij de eerste tijd er ook niet over wil beginnen omdat je je daar onprettig bij voelt!

Liefs Annemiek
 
Ik zou idd ff lekker rustig doen,eerste tijd geven aan jou lichaam en aan jou gedachten en emoties.
geniet nog van jou wondertje en geef hem alle aandacht!.
Mischiem over een paar jaar(en) is jou gedachten verander.
Voorloppig maak jou niet druk over.

 
Ik snap dat je je twijfels iig duidelijk wil maken aan je man, tenminste jij denk wat als ik het echt niet wil/durf/kan toch??
Ik zou je gevoel even op papier zetten en hem dat laten lezen.. als iets je zo aangrijpt is het vaak moeilijk dat over te brengen aan een ander, op papier komen er geen tranen die je weer van je verhaal afbrengen ed!
Iig geval veel succes ermee!
 
Ergens geef ik hem wel klein beetje gelijk, na onze oudste vond ik het allemaal zo heftig, ook omdat ik toen een postnatale depressie had en wilde echt geen kinderen meer.
Toen de oudste 2 was, begon het beetje te kriebelen en toen hij bijna 2,5 was, zijn we er voor gegaan en hebben nu Joel.
Vond nu de 2e helemaal niet zo heftig tot nu toe, en voel me vaak beter dan bij de oudste psychisch gezien.
Maar moet nu ook echt niet aan een 3e denken, en wacht daar nog wel een tijd mee,

Als mensen zeggen zou je nog meer kinderen willen; zeg ik altijd dat ik kijk hoe het leven loopt, misschien wil ik over 3 jaar wel een 3e kindje, misschien ook helemaal niet.
Misschien zijn de omstandigheden er naar en misschien ook niet.

Liefs Marina
 
Kan me wel voorstellen dat je je zo voelt. Bij mij komt ook de heftigheid van de eerste week nu pas goed naar boven. Mij houdt het niet tegen omdat ik het gevoel heb dat de kans dat zoiets nog een keer gebeurd heel klein is. Maar als ik weer denk aan al dat prikken, alle apperatuur en toeters en bellen om dat hummeltje heen, heb ik ook zoiets van "nooit meer"

Maar ik zou wel eens met je man eens goed om de tafel gaan zitten en goed uitleggen waarom dat je er zo over denkt. Mannen zijn nou eenmaal anders en hebben soms hele duidelijke (en in 3-voud) uitleg nodig. Misschien ben je er ooit nog wel aan toe en misschien niet. Zou hem in ieder geval duidelijk maken dat hij er extra van moet genieten. Dat kan nooit geen kwaad.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan