2e gesprek sollicitatie

A

ANONYMOUS_USERNAME

Op dit moment ben ik fulltime moeder en dacht dat nog een tijdje te blijven. Ik heb altijd gewerkt en dacht dat ik het heerlijk zou vinden om niets van mijn kleine mannetje te hoeven missen. Maar ik kan het soms zo missen, mijn wereldje wordt zo klein. Gelukkig hebben wij de luxe dat ik niet hoef te werken, dus wat dat betreft is er weinig druk. Nu is er een baantje op mijn pad gekomen voor 3 ochtenden in de week. Het lijkt me harstikke leuk en het lijkt me heel fijn om even onder de volwassenen te zijn maar ik vind het zo eng om die kleine uit handen te geven aan de oppas. 1 ochtend is mijn vriend bij Maddox en dan ga ik met een gerust hart weg maar die andere 2 ochtenden. De vorige keer dat zij op Maddox heeft gepast, raakte hij helemaal overstuur. Help, ik word helemaal nerveus als ik er aan denk. Wie heeft hier ook last van?

Groetjes,
Petra
 
ik had hier last van, nu dus niet meer. Het werken bevalt mij zo ontzettend goed! En gelukkig vindt ons zoontje de opvang heel erg leuk. En een leuk voordeel is dat hij het nu ongeveer net zo leuk vindt om mij te zien als zijn vader!!! (want hij begon al iets harder tegen papa te lachen en tegen mij "oh daar heb je mama weer...")
 
 
Hoi,
leuk een baan voor erbij. Zeker als je niet hoeft te werken voor het inkomen is dat wel lekker. En dan wordt je nog eens op andere kwaliteiten en op een ander nivo aangesproken, dat vind ik zelf heel fijn. De eerste keer dat ik Quinn naar het KDV moest brengen was het slikken en wennen voor mezelf, maar dat is vanzelf beter gegaan.   Nu gaat het gewoon automatisch. Ach en wat zijn nu 2 ochtenden. Die zijn om voor je het weet.
Groetjes Veerle
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan