Ik heb toch wat vragen aan de moeders die inmiddels 2 kindjes hebben. Vonden jullie de stap naar 2 ook zoveel ingewikkelder als 1?
Nogsteeds zit ik er niet helemaal in, en dan is Nikki al 6,5 maand. Ik moet zeggen dat het, toen ik nog ouderschapsverlof had, langzaam op rails kwam. Maar eenmaal het werk erbij is het echt een zooitje geworden. Werken, kids, huishouden.
Daarnaast heb ik Timo niet lang zelf kunnen voeden, met 7 weken stapten we al over op fles. Nikki heb ik tot een week geleden wel bv kunnen geven, maar dat wil zeggen dat we daardoor nog helemaal geen ritme hebben. Heb tot toen op vraag gevoed, maar dat werd wel moeilijk met werk te combineren. Vorige week werd ze voor de zoveelste keer ziek, middenoorontsteking, opgezwollen amandelen en ik had het er helemaal mee gehad. Ze bleef spugen en ik vond de bv alleen maar ellende. Ben toen overgestapt op flesvoeding (op de bv in de nacht na) en daarna zelf helemaal ingestort. Inmiddels ben ik herstellende van een fikse griep. Door de zware antiobiotica die ik sinds eergisteren heb, mag ze tot zaterdag geen bv. Dus heb ik haar gisternacht door laten huilen. Erg zielig, en telkens wel even gaan kijken en een knuffel gegeven, haar weer goed gelegd en toegedekt. Mijn meisje vond het achteraf blijkbaar prima, want vannacht sliep ze door tot 7 uur (al wil dat niet zeggen dat dat nu zo blijft)
Nu wil nu even orde op zaken stellen. Even duidelijkheid voor de kinderen en voor mezelf, waardoor ik nog een weg ben aan het zoeken voor een prettig ritme voor Nikki.
Klinkt misschien stom, omdat het de 2e is, maar het lijkt wel of ik alles vergeten ben van de eerste keer. Ligt dit alleen aan mij, of hebben meer moeders dit?
Nogsteeds zit ik er niet helemaal in, en dan is Nikki al 6,5 maand. Ik moet zeggen dat het, toen ik nog ouderschapsverlof had, langzaam op rails kwam. Maar eenmaal het werk erbij is het echt een zooitje geworden. Werken, kids, huishouden.
Daarnaast heb ik Timo niet lang zelf kunnen voeden, met 7 weken stapten we al over op fles. Nikki heb ik tot een week geleden wel bv kunnen geven, maar dat wil zeggen dat we daardoor nog helemaal geen ritme hebben. Heb tot toen op vraag gevoed, maar dat werd wel moeilijk met werk te combineren. Vorige week werd ze voor de zoveelste keer ziek, middenoorontsteking, opgezwollen amandelen en ik had het er helemaal mee gehad. Ze bleef spugen en ik vond de bv alleen maar ellende. Ben toen overgestapt op flesvoeding (op de bv in de nacht na) en daarna zelf helemaal ingestort. Inmiddels ben ik herstellende van een fikse griep. Door de zware antiobiotica die ik sinds eergisteren heb, mag ze tot zaterdag geen bv. Dus heb ik haar gisternacht door laten huilen. Erg zielig, en telkens wel even gaan kijken en een knuffel gegeven, haar weer goed gelegd en toegedekt. Mijn meisje vond het achteraf blijkbaar prima, want vannacht sliep ze door tot 7 uur (al wil dat niet zeggen dat dat nu zo blijft)
Nu wil nu even orde op zaken stellen. Even duidelijkheid voor de kinderen en voor mezelf, waardoor ik nog een weg ben aan het zoeken voor een prettig ritme voor Nikki.
Klinkt misschien stom, omdat het de 2e is, maar het lijkt wel of ik alles vergeten ben van de eerste keer. Ligt dit alleen aan mij, of hebben meer moeders dit?
