Hallo allemaal,
Ik heb al vele verhalen gelezen en dat heeft enorm geholpen. Zoveel meiden die elkaar steunen. Alleen lotgenoten kunnen je echt begrijpen, denk ik. Ik ben dus twee weken geleden voor de tweede keer gecuretteerd binnen drie maanden tijd. Dat hakt er aardig in vind ik. Ik heb die operatiekamer voorlopig wel even gezien. Ik lees alleen nergens dat er meiden gecurreteerd zijn met een ruggeprik. Ik heb hier wel voor gekozen en dat is me eigenlijk heel goed bevallen. De eerste keer werd ik gecuretteerd nadat ik een megabloeding kreeg en met spoed naar het ziekenhuis moest. Ik had toen al een week bloed verlies en het werd eigenlijk al wat minder. Het vruchtje was op de echo al niet meer te zien (donderdag). Ik was bijna 10 weken zwanger. Zondags dus opeens die bloeding en naar het ziekenhuis. Voordat ik het wist lag ik op de operatietafel.
De afgelopen keer mocht ik met 7 weken zwangerschap bij de gynaecoloog komen. Ik voelde me zo zwanger en was dood en doodmoe, ook al omdat ik net met een nieuwe baan begonnen was. Het voelde dus goed, maar het hartje klopte niet. Paar dagen later nog eens echo en toen was het duidelijk. Geen leven. De Gyn vroeg wat ik wilde en toen heb ik dus voor een curretage gekozen. Ik kon het niet aan om het af te wachten en was bang om op mijn nieuwe werk opnieuw zo'n bloeding te krijgen. Ik wist trouwens niet dat je daar voor kon kiezen. Binnen twee dagen vond het plaats. Weer met een ruggeprik. Ik heb geen pijn gehad beide keren, ook geen napijn. Afgezien van de vreselijke spierpijn, doordat ze je benen zo lekker wijd in de beugels hangen als je verdoofd bent.
Dit eerst maar even verwerken zei de gyn. Tja dacht ik bij mezelf Hoe doe ik dat ? Veel praten ? Huilen ? Schrijven ? Misschien helpt dit. Gelukkig heb ik een zoontje van 2,5jr die me er door heen helpt. Maar het blijft verschrikkelijk.
Ik hoop op jullie reacties !
Liefs Saskia
Ik heb al vele verhalen gelezen en dat heeft enorm geholpen. Zoveel meiden die elkaar steunen. Alleen lotgenoten kunnen je echt begrijpen, denk ik. Ik ben dus twee weken geleden voor de tweede keer gecuretteerd binnen drie maanden tijd. Dat hakt er aardig in vind ik. Ik heb die operatiekamer voorlopig wel even gezien. Ik lees alleen nergens dat er meiden gecurreteerd zijn met een ruggeprik. Ik heb hier wel voor gekozen en dat is me eigenlijk heel goed bevallen. De eerste keer werd ik gecuretteerd nadat ik een megabloeding kreeg en met spoed naar het ziekenhuis moest. Ik had toen al een week bloed verlies en het werd eigenlijk al wat minder. Het vruchtje was op de echo al niet meer te zien (donderdag). Ik was bijna 10 weken zwanger. Zondags dus opeens die bloeding en naar het ziekenhuis. Voordat ik het wist lag ik op de operatietafel.
De afgelopen keer mocht ik met 7 weken zwangerschap bij de gynaecoloog komen. Ik voelde me zo zwanger en was dood en doodmoe, ook al omdat ik net met een nieuwe baan begonnen was. Het voelde dus goed, maar het hartje klopte niet. Paar dagen later nog eens echo en toen was het duidelijk. Geen leven. De Gyn vroeg wat ik wilde en toen heb ik dus voor een curretage gekozen. Ik kon het niet aan om het af te wachten en was bang om op mijn nieuwe werk opnieuw zo'n bloeding te krijgen. Ik wist trouwens niet dat je daar voor kon kiezen. Binnen twee dagen vond het plaats. Weer met een ruggeprik. Ik heb geen pijn gehad beide keren, ook geen napijn. Afgezien van de vreselijke spierpijn, doordat ze je benen zo lekker wijd in de beugels hangen als je verdoofd bent.
Dit eerst maar even verwerken zei de gyn. Tja dacht ik bij mezelf Hoe doe ik dat ? Veel praten ? Huilen ? Schrijven ? Misschien helpt dit. Gelukkig heb ik een zoontje van 2,5jr die me er door heen helpt. Maar het blijft verschrikkelijk.
Ik hoop op jullie reacties !
Liefs Saskia