3 dagen over tijd, even klagen!

<p>*Klaagmodus aan*</p><p>Er zijn inmiddels 3 dagen na de uitgerekende datum verstreken en ons kleintje heeft zich nog niet gemeld. Ik ben waarschijnlijk ontzettend ongeduldig, maar ik zit er even helemaal doorheen. </p><p>Ik ben iemand die niet stil kan zitten. Toch kan ik al wekenlang bijna niks meer, door vermoeidheid, snel harde buiken etc. etc. Ik zit veel alleen thuis, terwijl ik er juist altijd graag op uit ging, maar dat lukt mij nu niet meer. Door het vele niks doen, het wachten e.d. voel ik mij steeds depressiever worden. </p><p>Daarnaast zie ik om mij heen heel veel kindjes vroeger dan 40 weken geboren worden. Ik ben de laatste van onze Centering Pregnancy groep, vriendinnen en oud klasgenoten die toevallig rond dezelfde datum als mij waren uitgerekend (ja, er waren ineens heel veel tegelijk met mij zwanger!) zijn allemaal al bevallen. En ik loop nog steeds met mijn dikke buik... </p><p>Bij elk steekje of pijntje hoop ik dat het begint, en tegelijkertijd probeer ik er juist ook niet teveel aan te denken en afleiding te zoeken, maar oh wat is dat moeilijk! De laatste dagen wel veel het gevoel alsof ik ongesteld moet worden (zeurderig gevoel in de onderbuik/liezen), maar voor de rest is het nog hartstikke rustig en geen teken dat de bevalling snel nadert. De vk had al gekeken of er gestript kon worden, maar ik had 2 dagen geleden nog geen ontsluiting. </p><p>Ook zie ik elke keer al allerlei scenario's voor mij van meerdere keren strippen, ingeleid worden e.d. en daar moet ik allemaal niet aan denken. Ik wil zo graag dat het snel uit zichzelf op gang komt! </p><p>Ben ik nu zo vreselijk ongeduldig en klagerig, of zijn er mensen die mijn gevoel herkennen? Mensen tips rondom mijn verhaal? </p><p>*klaagmodus uit*</p>
 
Ik zie er zo tegenop de situatie waar jij nu in zit! Ik ben 27 weken en nou al ongeduldig. ? Zit soms te hopen dat die kleine met 37 weken al komt. 
 
Oohh dit had ik kunnen schrijven! Ik ben ook precies dat type, nu 38 weken (pas) maar ik ga echt janken als ik de 40 weken passeer (wat vast gaat gebeuren). Ik kan ook niet stilzitten, maar kan steeds minder.. ik herken je gevoel dus een beetje, maar heb geen tips.. maar je baby heeft het kennelijk gewoon goed bij je en meldt zich vanzelf! Heel veel succes, het einde is in zicht!
 
Je moet maar denken, geen baby blijft zitten. Ik snap dat je ongeduldig word. Ik heb er ook ervaring mee gehad, liep 42 weken en moest ingeleid worden, inderdaad lang wachten, de laatste loodjes! Succes!
 
Eerste geboren met 30 weken, nu 36 weken zwanger. Ik ben alleen maar blij en hoop het te halen. Ik moet zeggen, weinig tot geen klachten tot nu toe. 
Mij snap je frustratie wel, probeer juist nog eventjes te genieten. Je kleintje is er zo. Succes de laatste daagjes! Duim voor je dat het snel mag gebeuren! 
 
Ik was ook extreem ongeduldig. Mijn uitgerekende datum was voorbij enn.. niks! Uiteindelijk ben ik met precies 42 weken bevallen zonder dt ik ingeleid hoefde te worden. Nog even geduld het duurt nu echt niet lang meer. En zelfs als je wel ingeleid moet worden, waar bn je precies bang voor? Toen ik 41 weken was en de vk kwam op bezoek zij ik ik wil NU ingeleid worden!!!!! Op een gegeven moment ben je t zo zat en interesseerd t je niet eens meer hoe je bevalt; als je maar bevalt. 
 
Terug
Bovenaan