3+ en weer een 'sprongetje'?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ja ik weet het, Oei ik Groei is al een tijdje voorbij, maar als ik naar Noah z'n gedrag van de laatste weken kijk lijkt het toch verdacht veel op een 'sprong'.
Hij luistert slecht, is erg z'n grenzen aan het opzoeken, eet 's-avonds amper een hap meer en is ook super (overdreven) fysiek. Alles moet hard HARD; hard rennen, hard schreeuwen, (te) hard stoeien.. Pfft.
Hij mag bijvoorbeeld bij ons buiten niet over het bruggetje heen en dat ging al maaaanden helemaal goed. Hij kwam niet eens meer in de buurt van de brug! En nu ineens pluk ik hem bijna dagelijks weer bij die brug vandaan :-(

Hoe is dat bij jullie? Herkenbaar, of niet?
Ik heb wel eens gehoord dat sommige kindjes van 3(+) lastig worden omdat ze zich eigenlijk een beetje vervelen en er aan toe zijn om naar school te gaan. Maar ja, dat duurt nog 7 / 8 maanden en ik hoop eigenlijk wel dat we niet al die tijd nog op deze manier door moeten gaan.

Ik word er ook wel een beetje zenuwachtig van want we waren eigenlijk net serieus over een tweede kindje aan het denken, maar als ik overdag zo'n strijd met Noah aan het leveren ben zie ik dat eigenlijk niet meer zo zitten.. (zoals jullie weten twijfel ik hier al jaren over, hihi, maar nu waren we toch echt wel serieuze plannen aan het maken ;-)

Groetjes, 10e
 
Heel herkenbaar, Thomas is niet te houden en bij vlagen niet te genieten. Driftbuien komen hier dagelijks voor, maar die mag hij lekker op de gang houden en niet voor mn neus.

Mijn moeder grapte al dat Thomas nu bij de stoere jongensclub wil horen. Het lieve kleine jongentje is echt weg, we hebben dagelijks gedoe met hem. Hij accepteert niet alles meer klakkeloos, krijgt door dat hij ook een stem heeft.
Maar door hem gesloten keuzes te geven kan ik hem ook die stem geven maar wel begrensd. "Wil je kaas of worst op je boterham?" resulteert nog regelmatig in Nee, chocopasta, maar dat was de vraag niet, dus kiest hij kaas.

Gezond eten is een drama, en in combinatie met een klein zusje voor wie andere eet-regels gelden dan hij is dat erg moeilijk verwerken.

Ik probeer hem wat dingetjes toe te vertrouwen, daar hoort inderdaad rondjes fietsen buiten de tuin bij, en ook hier...een brug met aan de andere kant de speeltuin. Het is als de kat op het spek binden.

Het consultatiebureau raadde ons aan hem op peutergym te zetten voor wat extra uitdaging, stimulans en beweging. Maar hier slapen de kids om de beurt dus ik kan haast mn huis niet uit.

Je hoeft helemaal niet te haasten met een 2e kindje, tenzij voor jou de tijd begint te dringen. Als het aan mij lag was ik nu ook zwanger van een 2e en niet al van een 3e. Maar het gaat erg goed hier de kinderen zijn erg flexibel en passen zich goed aan. Ze worden heel snel groot, je kunt heel goed met ze over dingen praten en ze uitleggen waarom alles zo gaat. Het verbaast me steeds hoeveel Thomas zowel als hanna al begrijpt.
 
Hoi Caat,
Fijn dat het herkenbaar is :) Ik zie het ook bij onze buurtkindjes die ongeveer even oud zijn, dus had al zo'n vermoeden dat het weer een bekende fase was...

Ik merk dat mijn lontje steeds korter wordt als hij weer loopt te klieren of uit te dagen. Ik ben echt heel blij dat ik ook nog een baan heb, haha. Anders had ik hem denk ik al lang achter het behang geplakt.
's-ochtends wil hij z'n pyama NIET uit, 's-avonds wil hij z'n pyama NIET aan. En ga zo maar door *zucht*

Nou ja, gelukkig is hij tussendoor ook nog heel lief en kunnen we ook nog om hem lachen.

Ik weet dat ik geen haast hoef te maken met een tweede kind hoor. Het was meer dat ik eindelijk echt een beetje kriebels ging voelen; er naar ging verlangen. Nu vind ik het weer eng en twijfel ik of we er goed aan doen. Maar goed, in het extreme geval dat het snel raak is (duurde bij Noah 1,5 jaar voor ik zwanger was) zit Noah al op school als de baby komt en is hij al een behoorlijk grote vent.
Ik zal denk ik de rest van m'n leven blijven twijfelen over dit onderwerp. Gewoon omdat ik er tegenop zie m'n leven weer een tijdje 'in de ijskast' te zetten met een keine baby. Uiteindelijk moet je denk ik maar gewoon de knoop doorhakken. Mijn man wil het heel graag en ik de ene dag wel en de andere dag niet. Ik kijk er echter wel naar uit om een beslissing te hebben genomen en daar dan voor te gaan, want dat getwijfel knaagt nu al twee jaar aan me en daar word ik ook een beetje gek van ;-)

Groetjes, 10e
 
Hey 10e,

Loïs ook de laatste tijd ook heel ondeugend. Ze pakt alles van Sven af... zit ie eindelijk eens lekker te spelen, verstoord zijn zijn spel alweer.... als ze even moet komen rent ze gewoon weg... voor je het weet is ze een straat verder als ze de auto uit komt... toch even snel doorgaan als ik heb gezged dat ze moet stoppen... doodvermoeiend soms!
En aangezien we op dit moment met Sven erg lopen te tobben met zijn oren, lig ik 's avonds echt voor pampes en ben ik blij dat loïs 's middags nog een uurtje naar bed gaat.

Tja... die kinderwens... je weet nooit wat voor kindje je krijgt... wij kregen een pittig kindje die elke keer wat heeft... bij ons komt voorlopig echt geen derde... dus als je het niet ziet zitten wacht dan gewoon nog even... als ie straks naar school gaat heb je meer tijd en komt het verlangen vast weer terug! Noah is ook een pitiig kind en die eisen gewoon veel van je, wij hebben hierdoor ook veel slapeloze nachten en lopen we echt op ons tandvlees soms...

Bedenk ook dat Noah al naar school gaat als de baby er is, mocht je direct zwanger raken... dat kan misschien ook nog helpen in de beslissing.

liefs xx
 
Ook al is het niet leuk, ik vind het toch fijn om te lezen dat het een herkenbaar probleem is ;-)
Dat betekent dus ook dat het weer een fase is en die gaan ook altijd weer voorbij gelukkig ;-)

En wat dat tweede kind betreft, ach.. De kriebels blijven (latent) aanwezig, maar geen haast inderdaad.
Over 1,5 maand ga ik lekker met m'n werk naar Ibiza en daarna zien we wel weer verder. :)
Ik zou het leuk vinden als Noah ergens rond z'n 5e jaar een brusje zou krijgen. Of wat eerder.. Of later... Of niet.. (zucht) ;-)

Liefs, 10e
 
Rust is (tijdelijk) wedergekeerd hier. Baby-stress? 14 april heb ik er weer een zoon bij gekregen; Wanne. Thomas zit sindsdien in de "wat doe je?" en "waarom?"-fase. Maar hij praat erover en dat is beter dan de boel opkroppen en ziek worden zoals onze Hanna doet. Eigenlijk is het wel makkelijk dat wij al zo goed kunnen communiceren met hem. Verder hielp het dat hij gewoon naar de creche ging tijdens de kraamweek, daar was alles gewoon vertrouwd.
 
Hey meiden,

Het is zooooooooo herkenbaar hier is Kevin ook in zo'n fase zegt ik maar ook erg wild vooral zijn zus het leven zuur maken niet luisteren,soms word ik ook zo boos en dan gaat het weer even goed maar echt heel moeilijk. Tuurlijk is het ook een lief ventje hoor en kruipt die ook vaak tegen me aan en zegt die mama sorry hoor was een beetje boos,maar nu niet meer,en dan denk ik ach wat een schatje!!!!
En dan heb ik ook nog een kleuterdochtertje van 5 jaar die eigenlijk moedertje wil spelen over Kevin waar ik dan ook weer in moet grijpen soms veel stress hier maar al met al luisteren ze toch wel als puntje bij paaltje komt!!!! En ze mogen ook hun grenzen zoeken vind ik heel belangrijk,maar er zijn regels natuurlijk!!!!
Kevin gaat in augustus hier naar de kindergarten dus dan is die 3.5 jaar maar hij wil het liefste nu al want zijn zus zit ook al 2 jaar daar!!!!
Succes met al die sprongen 10e en je hart geeft je besluit aan wat betreft je tweede kind wens!!!!
Caatje Proficiat met jullie zoontje Wanne en geniet weer van zo'n lief klein babyheerlijk!!!

Fijn weekend!!!!

Groetjes Duits meisje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan