3 jaar en iemand overleden

A

ANONYMOUS_USERNAME

he meiden
mijn schoonvader gaat het erg slecht mee
hebben jullie ook in een situatie gezeten ?(hoop het niet)
hoe deden jullie dat dan of hoe zouden jullie het doen
stel hij is overleden neem je je kind mee?
Het is heel raar dat ie er strax in een keertje niet meer is Ze komt daar en ze heb hem niet meer gezien????
weet het even niet meer
mischien wel raar dat ik het vraag maar ja het gaat gebeuren

ze heeft wel van mijn ouders de kat die dood is gegaan
en daarw as ze ookw el mee bezig maar nu een half jaar later is ze natuurlijk ook wijzer

waar doe je goed aan????????
groetjes marijke
 
Ik kan je alleen vanuit mijn visie tips geven hoe ik het zou doen naar mijn dochter ( mijn schoonmoeder lijd aan botkanker dus ook voor mij komt er een periode aan dat ik dit moeten zal ondernemen het is allemaal nognie zo ver..maar de toekomst zal nie rooskleurig gaan verlopen.Daarbij komt nog het stukje achtergrond verhaal, dat ik mijn schoonvader met 35 weken zwangerschap ben verloren, hij heeft zijn kleinkind nooit mogen leren kennen, jammer genoeg. Desalnietemin, heb ik me dochter altijd betrokken bij dit verlies, ook omdat het verlies direct in mijn nabijheid gebeurde. voelt alles al heel close).

Ik zou je kind wel betrekken bij "de dood"maar ik denk dat je het aan moet passen op het vermogen van je kind en het feit wat hij/zij aankan.

Je zou dingen als "de dood"kunnen visualiseren/symboliseren.

Straks als "opa"er nie meer is word hij een sterretje hoog in de lucht.
Bewaak je er wel voor door niet te zeggen opa is heel ziek en daarom gaat hij dood, kinderen kunnen hun abstracte en concrete denkwijze nog nie schijden, en verbinden mogelijk dan ziekzijn meteen aan de dood.waardoor je dan weer mogelijk een angst opwekt als ze zelf een keer ziek zijn ( helemaal voorkomen kun je dit niet deze vragen spelen toch wel op zeker bij kinderen).

Een kind er buiten houden op het geen wat er afspeeld heeft geen zin, kinderen hebben enorme voelsprieten wat dat betreft en weten vaak al heel goed dat er meer aande hand is (dan dat ze kunne bevatte).Maar je zou wel eens versteld kunne staan hoe veel ze al wel weten.

Bij bezoekjes zou je je kind tekeningen of een ander knutselwerk kunnen laten maken.

Tips voor nadien..laat symbolisch een "ballon"of iets anders in de lucht los. Zet een foto neer met opa en ga eens door vragen na.. of het kind weet waar opa nu is...

Dit zijn mijn gedachte spelingen intussentijd geweest ik moet hier ook nog me weg in vinden.. Maar bedenk wel je kunt deze dingen niet onthouden vanje kind deze dingen horen immers ook bij het leven.
Zoek alleen wel een tussenweg in wat je wel je kind er in mee wilt geven en wat niet..en ik vind dat erg persoons en situatiegebonden..

Veel sterkte !..

vr. gr. Hetty
 
Hoi Marijke,

Ik wil je in ieder geval veel sterkte wensen de komende tijd.

Wij hebben onze kinderen altijd verteld wat er aan de hand is en wat er stond te gebeuren. Wel in de taal van het kind. Mijn oma is heel erg ziek en we zijn al vele malen gebeld om afscheid van haar te nemen. In het begin vertelde ik er niets over. Maar naarmate het vaker gebeurde en ik steeds weer verdrietig thuis kwam werd er door de oudste naar gevraagd.
Laatst waren we op bezoek geweest en toen wij in de auto terugreden vroeg hij waarom oma in bed lag en waarom oma hem bij een ander naam noemde. Tja hoe leg je dit uit. Dus heb hem toen uitgelegd dat oma heel erg ziek is en dat ze daarom op bed ligt. Oma vergeet weleens een naam dat kan gebeuren. Maar waarom ligt oma dan in bed.... Dus toen nog maar eens verteld dat oma haar benen heel moe zijn en dat ze daarom niet kan lopen en dat ze heel ziek is en dat ze daarom niet meer uit bedje kan gaan.
Wordt om dan ook een sterretje. En dat vond ik dus heel moeilijk. Want onbewust wist hij dus heel goed dat er iets staat te gebeuren en ben dus nu ook heel open naar hem toe.
Hij weet dat oma binnenkort een sterretje word en dat ze dan bij mijn opa gaat wonen. En dat oma en opa straks naar ons kijken bij alles wat wij doen.
En dit vind hij goed.

Wat je ook doet, het is jou beslissing. Als jij vind dat je kindje bij de begravenis moet zijn of afscheid moet nemen tijdens het sterfbed dan is dat goed.
Er zijn boekjes voor kindjes bijv. Nijntje...

Heel veel sterkte.

Jolanda
 
hey,

het is zeker een moeilijk onderwerp maar ik zou ook altijd eerlijk blijven tegen de kinderen.
Een tijdje geleden is mijn opa overleden en Huub (2 jaar) hebben we meegenomen toen het afscheid nemen was.
ik had wel verwacht dat hij er wat over ging zeggen maar dit deed hij niet.
heb van te voren wel even op internet gekeken wat je wel en niet mag zeggen, het is bijvoorbeeld niet goed om te zeggen dat ze slapen, omdat het kind   dan bang kan gaan worden om te slapen.
Er zijn ookboekjes die je bij de begrafenisondernemer kunt vragen over als je iemand dierbaars verliest.
Het heet: Dag lieve...
Daar kun je een soort dagboek bijhouden voor/samen met je kind(eren)
je kunt er foto's, rouwbrief, verhaaltjes in zetten.
Er mooi voor de kinderen om naar terug te kijken, ook voor het verwerken.

Twee jaar voordat Huub geboren is is mijn eigen vader plotseling overleden, dat maakt het soms ook wat moeilijker maar wij hebben foto's van mijn vader in de kamer staan en daar praat Huub ook tegen, dat is ook zijn opa.
Zie er best tegen op als een keer de tijd komt dat hij wil weten waar opa is, ben nu zwanger van de tweede dus ook wat extra emotioneel.
Maar we wachten het maar af, kinderen denken er misschien toch wat makkerlijker over na.

Succes   ermee.

liefs de mamavanHUUB
 
hoi marijke
eigenlijk zit ik in dezelfsde situatie als jij
alleen jammer genoeg is mijn oma afgelopen donderdag overleden.
morgen wordt ze begraven.
mijn zoontje gaat er niet mee naar toe.
hij heeft haar verder ook niet dood gezien, omdat ikhem daat persoonlijk gewoon te jong voor vind.
wel hebben we hem verteld dat oma zwolle er niet meer is.
en we gaan met hem wel naar het graf toe, maar ik weet zelf eigenlijk ook niet zo goed hoe ik het aan moet pakken.

groetjes poohbeer
 
Je kunt kinderen, hoe jong/oud ze ook zijn, gerust meenemen naar bezoeken aan de overledene en/of begrafenis-crematie. Kinderen gaan er vaak juist heel goed en open mee om. Zeker een kind van 3 is het heel belangrijk voor dat hij wel echt afscheid neemt van de overledene (opa/oma) hij zal nooit helemaal begrijpen wat dood zijn is, dat gaan kinderen pas vanaf een jaar of 8 echt begrijpen. Maar niet afscheid nemen van   opa/oma is niet goed, dan snappen ze het helemaal niet meer. Vaak maakt een kind zo'n bezoek en begrafenis juist mooier!!! Ze kunnen zulke leuke gedachten en uitspraken hebben!
Ons zoontje klom gewoon op de kist van opa, en heeft hem ook aangeraakt toen hij al dag overleden was. Opa slaapt, zei hij. Wij zeiden alleen dat hij nooit meer wakker wordt en dat hij opa nooit meer zou zien. Nou, prima. Je kunt toch nooit weten wat er in die koppies omspookt, en zo snel beschadig je ze niet hoor!
Sterkte ermee!
 
Hoi,

Heb vorig jaar het zelfde mee gemaakt alleen dan met mijn eigen vader, dus de opa van mijn zoontje.
Wij kregen vorig jaar oktober voor de 2de keer te horen dat mijn vader ernstig ziek was en dat er dit keer niks meer aan gedaan kon worden. Wij hebben mijn zoontje van toen nog 2 jaar (bijna 3) en 2 nichtjes van 3 en 5 overal bij betrokken en zijn heel open geweest.
We hebben ze meegenomen naar ziekenhuisbezoeken en ook eerlijk verteld dat opa heel erg ziek was en dat hij dood zou gaan.
De kinderen zijn vanaf het begin tot het eind heel vaak bij opa geweest en zelfs toen mijn vader niet meer reageerde op ons hebben we de kinderen mee genomen.
Op de dag dat mijn vader overleden is hebben we vlak nadat hij gewassen en aangekleed was eerst de kinderen laten komen om afscheid te nemen en daarna pas de overige familie.
Heb mijn zoontje ook altijd gewoon mijn verdriet laten zien. Als ik moest huilen en hij vroeg waarom dan legde ik hem uit dat ik verdriet had omdat opa zo ziek was.
Van de begravenisondernemer hebben we ook een informatiepakket gehad om kinderen voor te bereiden op het overlijden van iemand (deze kun je vaak al wel halen voordat iemand overleden is) Hier zat ook een boekje van Nijntje in dat Oma pluis dood gaat en een boekje van konijn langoor die ziek is en uiteindelijk dood gaat. Hier heeft mijn zoontje heel veel aan gehad. Opa was op dat moment te vergelijken met het konijn.
We hebben mijn zoontje en nichtjes ook altijd mee genomen naar opa toen hij opgebaard lag en uiteindelijk ook naar de begravenis. We hebben ze hier ook betrokken bij het hele gebeuren, zo mochten de kleinkinderen van mijn vader de schroeven van de kist dichtmaken. Emotioneel voor ons maar zoals wij het hebben meegemaakt goed en fijn voor de kinderen. Zij sluiten dan ook een hoofdstuk af. Bij kinderen gaat er meer in hun hoofd om dan je denkt.
Het is op de begravenis wel handig ook iemand te hebben die je zoontje/dochter in de gaten houdt en waar jij op terug kan vallen als je het even emotioneel niet meer red.

Achteraf gezien ben ik er erg blij mee dat we het zo hebben gedaan (op het moment zelf ga je op je gevoel af). Mijn zoontje en nichtjes hebben alles heel bewust mee gemaakt en weten nu ook waar opa is. Tegen mijn zoontje hebben we gezegd dat Opa's lichaam nu onder het gras is en dat zijn hartje in de hemel is. Hij heeft daar zelf een ster voor uitgezocht.
We gaan ook nog regelmatig naar het graf en mijn zoontje weet precies wat we daar gaan doen. Soms zoekt hij ook bloemetjes of steentjes voor opa.

Mijn advies is, wees gewoon eerlijk tegen je kind. Ze merken toch wel dat er iets aan de hand is.

Hoop dat je hier iets mee kan. Heel veel sterkte in ieder geval aankomende tijd.

Groetjes
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan