3 maanden oud - lachen

[ANONYMOUS_USERNAME]

Herkenning gezocht.

Onze dochter lacht ontzettend veel, heel gezellig! Al heeft ze alleen wel haar voorkeuren. Naar mij (mama) lacht ze echt altijd & naar mijn vriend heel veel minder. Eerst konden we er nog grapjes over maken maar nu doet het hem toch wel wat. Hij doet echt z'n best, probeert het echt uit te lokken maar er komt eerder een huiltje dan een lachje en zodra ik er bij kom is het volop lachen. Hij heeft een bril, dus we dachten dat het misschien daardoor kwam.. omdat ze te gefocust is daarop?! Maar als hij dan zijn bril af zet lacht ze ook niet echt.

We zijn 2 maanden samen vrij geweest, dus het is niet dat ze hem niet gezien heeft ofzo.

Herkent iemand dit? Dat je kindje wel naar mama lacht & niet, of heel weinig naar papa? Hopelijk kan hij het een beetje los laten als hij hier leest dat het bij meerdere vaders zo is.

Ps. Naar vriendinnen van mij lacht ze ook. Ook al heeft ze sommige nog maar 1 keer gezien. Dit doet hem nog extra pijn. ?

 

[Mamalovestheirboys]

Komt vanzelf. Mijn zoontje heeft ook hele lange mama en papa fases. Toen hij 1.5 was is het een half jaar lang papa is alles geweest. Veranderd zo weer. Mijn 2e zoontje is een mamas kindje. Exact hetzelfde verhaal. Hij is nu half jaar oud en begint nu ook na pap toe te trekken. Komt vanzelf.

 

[Reo]

Zijn fases denk ik..
Mijn zoontje is 1,5 en die heeft periodes gehad dat hij heel verlegen was.. en dan weer totaal niet.. dan weer veel bij papa dan weer veel bij mama.. en ook een tijd gehad dat hij opa heel de dag riep en als hij daar was dat hij niet eens met ons naar huis wilde..?

 

[Yima]

Dat lachen kwam hier na een week of 5/6 goed op gang, en ze deed het vooral naar de lamp boven de eettafel. Oh en mijn borsten. Dat vrat ook wel aan mij. Maar na 3 maanden ofzo ging ze steeds meer lachen. Als je samen geluidjes maakte of tegen haar kletste ofzo. ze ging het toen ook wel naar pappa doen. 

Maaaaaar dat is ook wel alle actie die pappa kreeg. Direct vanaf het begin moest ze wat slapen en verzorging betreft niks van pappa weten. Ze was een huilbaby die letterlijk dag en nacht alleen op mij sliep, niet op pappa. Overdag verbeterde dit rond 4 maanden, toen mocht pappa ook verzorgen en op bed leggen (wat toen inmiddels kon). Maar 's avonds op bed leggen voor de nacht.... dat mocht pappa tot 1 jaar niet doen. Net als troosten als ze ziek was of gevallen was. Sinds 1 jaar is pappa net zo goed als mamma. 

En... van de week hadden we de eerste slaapjes dat ze bij mij maar bleef gillen en dat pappa haar zo stil had. toen voelde ik direct even die pijn van niet goed genoeg zijn. Pappa heeft dat het hele eerste jaar moeten voelen. Heb het ook zo van een vriendin van me gehoord, die ook een lastige eerste had. 

Blijven oefenen, en wees blij met elk beetje dat je man wel samen kan delen met de baby. Het komt helemaal goed. 

 

[Yima]

Oh en let eens op of het over het algemeen gewoon naar vrouwen wel en mannen niet is. Sommige kindjes vinden een zware mannenstem, met baard in de keel, gewoon anders dan een vrouwenstem. Vrouwen zijn over het algemeen zachtaardiger. 

Mijn veel jongere halfzusje was als baby erg bang voor haar opa, waar ze daarna juist een hele sterke band mee opbouwde. Maar die had een hele zware stem.