vijftien dagen later dan de uitgerekende datum is onze zoon Kian Casey(roepnaam Kian) geboren door middel van een keizersnede.
Op donderdag 29 maart moest ik om acht uur in het ziekenhuis zijn. Ik ben toen geprimed dat is de baarmoederhals rijpmaken doormiddel van gel. Die dag heb in drie keer gel gehad en s avonds om half twaalf braken mijn vliezen en werd ik naar een verloskamer verhuisd. Daar lekker in mijn eentje de weeën opgevangen en nog onder de douche gestaan. S morgens om zeven uur gekeken of er al vorderingen waren en ik had twee cm ontsluiting dus werd er een weeën registrator en een dingetje om de hartslag van de baby te controleren ingebracht. Ik werd nog niet direct aan de inleidings pomp gelegd omdat ze hoopten dat de weeën zelf door zouden zetten.
Om tien uur nog geen vorderingen en de pomp werd aangesloten en op vier gezet. Na een half uur werd hij terug gezet naar twee omdat de kleine het allemaal niet zo fijn vond. In langzame stappen werd de pomp toch opgevoerd. Om twee uur werd er weer gekeken, de pomp stond inmiddels op 10.... Ik had maar twee en een halfe cm ontsluiting!! Al die uren weeën voor niets! De pomp werd op twaalf gezet en ik kreeg een weeën storm en de kleine trok het erg slecht en ik ook. Ik wist niet zo goed wat ik er mee aan moest en maakte me erg veel zorgen om de kleine. Op de bel gedrukt en gezegd dat ik dit niet trok, ik was al wakker vanaf zes uur donderdag ochtend en het idee dat ik minimaal nog een uur of acht bezig was met bevallen zag ik echt niet zitten. Er werd overlegd en gezegd dat ik een spuit kon krijgen die het scherpste van de weeën af zou halen en ik wat zou kunnen slapen. Ik zag dit eigenlijk helemaal niet zo zitten en toen is er toch een gyn opgepiept. Hij toucheerde me in een wee, dat was echt pijnlijk! Hij trok zijn handen weg en gebaarde dat het klaar was en dat ik naar boven moest. De pomp werd uitgezet en de weeën werden direct minder. In drie kwartier werd ik klaar gemaakt voor de operatie en werd naar boven naar de ok gereden. Daar moesten we nog een half uurtje wachten omdat er een spoedgeval tussen was gekomen. De ruggeprik werd gezet en om 16.36 werd Kian Casey geboren. Ik was zo opgelucht! zijn apgar was eerst 9 en toen 10 dus kon niet beter! Hij woog 3576gram en was best lang... Hij zou te klein zijn volgens de echo's Later hebben we hem gemeten en hij was 53cm! Alles gaat goed hier en Kian was op dag vijf al terug op zijn geboorte gewicht. De bostvoeding loopt gesmeerd en mijn wond geneest goed. Het enige nadeel wat ik nu heb is dat ik door de katheter een blaasontsteking heb opgelopen, maar ja daar komen we ook wel weer overheen.
Op donderdag 29 maart moest ik om acht uur in het ziekenhuis zijn. Ik ben toen geprimed dat is de baarmoederhals rijpmaken doormiddel van gel. Die dag heb in drie keer gel gehad en s avonds om half twaalf braken mijn vliezen en werd ik naar een verloskamer verhuisd. Daar lekker in mijn eentje de weeën opgevangen en nog onder de douche gestaan. S morgens om zeven uur gekeken of er al vorderingen waren en ik had twee cm ontsluiting dus werd er een weeën registrator en een dingetje om de hartslag van de baby te controleren ingebracht. Ik werd nog niet direct aan de inleidings pomp gelegd omdat ze hoopten dat de weeën zelf door zouden zetten.
Om tien uur nog geen vorderingen en de pomp werd aangesloten en op vier gezet. Na een half uur werd hij terug gezet naar twee omdat de kleine het allemaal niet zo fijn vond. In langzame stappen werd de pomp toch opgevoerd. Om twee uur werd er weer gekeken, de pomp stond inmiddels op 10.... Ik had maar twee en een halfe cm ontsluiting!! Al die uren weeën voor niets! De pomp werd op twaalf gezet en ik kreeg een weeën storm en de kleine trok het erg slecht en ik ook. Ik wist niet zo goed wat ik er mee aan moest en maakte me erg veel zorgen om de kleine. Op de bel gedrukt en gezegd dat ik dit niet trok, ik was al wakker vanaf zes uur donderdag ochtend en het idee dat ik minimaal nog een uur of acht bezig was met bevallen zag ik echt niet zitten. Er werd overlegd en gezegd dat ik een spuit kon krijgen die het scherpste van de weeën af zou halen en ik wat zou kunnen slapen. Ik zag dit eigenlijk helemaal niet zo zitten en toen is er toch een gyn opgepiept. Hij toucheerde me in een wee, dat was echt pijnlijk! Hij trok zijn handen weg en gebaarde dat het klaar was en dat ik naar boven moest. De pomp werd uitgezet en de weeën werden direct minder. In drie kwartier werd ik klaar gemaakt voor de operatie en werd naar boven naar de ok gereden. Daar moesten we nog een half uurtje wachten omdat er een spoedgeval tussen was gekomen. De ruggeprik werd gezet en om 16.36 werd Kian Casey geboren. Ik was zo opgelucht! zijn apgar was eerst 9 en toen 10 dus kon niet beter! Hij woog 3576gram en was best lang... Hij zou te klein zijn volgens de echo's Later hebben we hem gemeten en hij was 53cm! Alles gaat goed hier en Kian was op dag vijf al terug op zijn geboorte gewicht. De bostvoeding loopt gesmeerd en mijn wond geneest goed. Het enige nadeel wat ik nu heb is dat ik door de katheter een blaasontsteking heb opgelopen, maar ja daar komen we ook wel weer overheen.