Goedendag,
Ik had gehoopt dat ik wat verder zal zijn in het proces, maar het valt niet mee. Mijn verhaal in het kort;
In de ochtend vertel ik mijn man (9 jaar samen, waarvan 3 jaar getrouwd) dat ik zwanger ben en hij vertelt in de avond dat hij verliefd is op zijn Bulgaarse collega die hij toendertijd 2 maanden kende.
Dat is nu al ongeveer 7/8 maanden geleden en hij is nog fijntjes tussen haar gespreide benen. Mevrouw "logeert" al 2 maanden in Nederland zonder baan( baan bij zijn werk heeft ze opgezegd, omdat ze anders in Bulgarije terug moest om daar te werken) bij zijn huis. Nee ze wonen volgens hem niet samen. Hij heeft eenmalig 350 euro gegeven voor spullen voor de toekomst en dat vind hij genoeg.
Nu heb ik de scheiding in gang gezet, omdat ik dit absoluut niet tolereer. Zij gedrag, zijn uitspraken....Jeetje met wie was ik al die tijd samen. Ik herken hem niet terug. Nu vraag ik me af en toe af hoe dit heeft kunnen gebeuren, waarom laat je een aanstaande gezin achter....Waarom?
Maar het mooie van dit alles is dat hij bij de rechter co ouderschap heeft opgeëist met ingang van de geboorte. Hij zegt NU dat hij betrokken wilt zijn als vader....Bla bla bla. In het begin van de zwangerschap heeft hij tijdens relatie therapie gezegd dat hij nooit de drang had om papa te worden.
Maar goed alle drama en gezeur...ik weet niet hoe ik met hem om moet gaan de laatste 6 weken van mijn zwangerschap. Op haat en nijd leven als aanstaande ouders wil ik ook niet. De scheiding gaat zeker een aantal maanden duren....Dus ik weet het even niet.
Graag jullie suggesties om met deze egoïstisch zak om te gaan.
Ik had gehoopt dat ik wat verder zal zijn in het proces, maar het valt niet mee. Mijn verhaal in het kort;
In de ochtend vertel ik mijn man (9 jaar samen, waarvan 3 jaar getrouwd) dat ik zwanger ben en hij vertelt in de avond dat hij verliefd is op zijn Bulgaarse collega die hij toendertijd 2 maanden kende.
Dat is nu al ongeveer 7/8 maanden geleden en hij is nog fijntjes tussen haar gespreide benen. Mevrouw "logeert" al 2 maanden in Nederland zonder baan( baan bij zijn werk heeft ze opgezegd, omdat ze anders in Bulgarije terug moest om daar te werken) bij zijn huis. Nee ze wonen volgens hem niet samen. Hij heeft eenmalig 350 euro gegeven voor spullen voor de toekomst en dat vind hij genoeg.
Nu heb ik de scheiding in gang gezet, omdat ik dit absoluut niet tolereer. Zij gedrag, zijn uitspraken....Jeetje met wie was ik al die tijd samen. Ik herken hem niet terug. Nu vraag ik me af en toe af hoe dit heeft kunnen gebeuren, waarom laat je een aanstaande gezin achter....Waarom?
Maar het mooie van dit alles is dat hij bij de rechter co ouderschap heeft opgeëist met ingang van de geboorte. Hij zegt NU dat hij betrokken wilt zijn als vader....Bla bla bla. In het begin van de zwangerschap heeft hij tijdens relatie therapie gezegd dat hij nooit de drang had om papa te worden.
Maar goed alle drama en gezeur...ik weet niet hoe ik met hem om moet gaan de laatste 6 weken van mijn zwangerschap. Op haat en nijd leven als aanstaande ouders wil ik ook niet. De scheiding gaat zeker een aantal maanden duren....Dus ik weet het even niet.
Graag jullie suggesties om met deze egoïstisch zak om te gaan.
