35+ moeders ?

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo meiden,

Ik ben 35 jaar en 16 weken zwanger van mijn derde kindje.
Ik woon  samen met mijn  vriend en 2 zoons  in het noorden des lands.
Bij mij verloopt de zwangerschap vanaf het begin nogal moeizaam,zeer hoge bloeddruk en daarom onder strenge controle van internist en gynaecoloog.
Gisteren had ik eiwitten in de urine,en moest ik bloed af laten nemen,dat zal worden getest.
De zwangerschap van mijn 2de zoontje moest ik  vanaf 31 weken  in het ziekenhuis blijven en toen ik 37 weken was is mijn zoontje met een spoedkeizersnee geboren.
Deze zwangerschap was totaal niet gepland,dus echt een verrassing,maar natuurlijk wel zeer welkom.
Ik ben best wel bang voor wat me nu allemaal staat te wachten,want met twee kinderen en dan 6 weken (of langer) in het ziekenhuis te liggen,lijkt me echt een nachtmerrie.Natuurlijk weet ik dat het voor een goed doel is,maar toch....
De gynaecoloog zei dat ik er wel rekening mee moest houden dat er evt. een opname zal  komen..
Ik vraag me af of er nog meer meiden van (ongeveer) dezelfde leeftijd die in een zelfde soort "situatie" zitten.
Maar als je klachtenvrij bent mag je natuurlijk ook reageren !

Groetjes,
Sandra

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo Sandra,

Ik ben ook 35 en ruim 13 weken zwanger van de 2e.
Wel vervelend dat je zwangerschap zo moeizaam verloopt. En dat je in het vooruitzicht hebt dat je weer weken in het ziekenhuis moet blijven. Is daar niks aan te doen met vitaminen ofzo? Gewoon een vraagje hoor.
Ik had een voorspoedige zwangerschap. Alleen de laatste weken kon ik bijna niet meer lopen vanwege pijn in mijn schaambot. Ik had (nu  ook weer)  juist een lage bloeddruk, 110 - 55(60).
De bevalling, ja dat is weer een ander verhaal. Ze was 23 dagen te vroeg. Het heeft een paar maanden geduurd voor ik weer op krachten was vanwege het vele bloedverlies. De placenta kwam niet en hierdoor 3-4 liter bloed verloren, die hebben ze moeten verwijderen. Wel bloed bijgekregen, maar daar stopten ze mee omdat ik daar koorts van kreeg. Na een paar dagen mocht ik naar huis, maar de eerste week kon ik niks. Mocht de trap niet op of af. Kon mijn dochterje niet in bad doen. Erg frustrerend.
Dat is de reden dat ik ook bij een gynaecoloog loop. Ze houden me in de gaten en bij de bevalling grijpen ze eerder in als ze denken dat hij weer vast blijft zitten.
Ik snap trouwens wel dat je je druk maakt, dat doe ik zelf ook.
Het enige wat je kunt doen is hopen dat het niet zover komt.
Ik wens je veel sterkte en ik hoop voor jou dat je niet (te lang) in het ziekenhuis hoeft te verblijven.

Groetjes
Jolanda