36wkn zwanger en mijn moeder is doodziek...

<p style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px; font-size: 18px; line-height: 32px; color: #1a130f; font-family: book; cursor: text; counter-reset: list-1 0 list-2 0 list-3 0 list-4 0 list-5 0 list-6 0 list-7 0 list-8 0 list-9 0; white-space: pre-wrap; background-color: #f0f3f9;">Klaarwakker om 4.00 's nachts met een heftig bewegende 36 weken oude baby in mijn buik, alsof hij tussen mijn ribben door wil ontsnappen. Dit zou een prachtig verlof moeten zijn, maar een week geleden stortte mijn wereld in, toen we hoorden dat mijn moeder kanker heeft waar ze niet meer beter van gaat worden. 'Ga vooral dingen doen die je nog graag wilt doen.' was het advies van de internist. Gewoon zó niet hoopvol!</p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px; font-size: 18px; line-height: 32px; color: #1a130f; font-family: book; cursor: text; counter-reset: list-1 0 list-2 0 list-3 0 list-4 0 list-5 0 list-6 0 list-7 0 list-8 0 list-9 0; white-space: pre-wrap; background-color: #f0f3f9;">Wat ben ik verdrietig voor haar! En wat is zij verdrietig, ze zou mij (bewust alleenstaand zwanger) bijstaan bij de bevalling, gaan oppassen, er gewoon altijd zijn... En nu is ze ziek en hebben we geen idee hoe lang of kort ze nog heeft, morgen een gesprek met de arts, doodsbenauwd zijn we allemaal.</p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px; font-size: 18px; line-height: 32px; color: #1a130f; font-family: book; cursor: text; counter-reset: list-1 0 list-2 0 list-3 0 list-4 0 list-5 0 list-6 0 list-7 0 list-8 0 list-9 0; white-space: pre-wrap; background-color: #f0f3f9;">Ik zoek ervaringen, dit is niet te doen, hoe moet ik hiermee omgaan, ik kan geen moment meer blij zijn, wil de baby er vroegtijdig uit hebben, elke week telt nu...</p>
 
Ik heb niet dezelfde ervaring. Mijn vader is wel overleden toen ik 2 maanden zwanger was (inmiddels 23 weken) en dat viel en valt me ontzettend zwaar.
Wel wil ik zeggen, zo lang je elkaar nog hebt, trek lekker veel samen op, zeg alles wat je wil zeggen en probeer toch nog een beetje te genieten want die herinneringen zijn wat je er doorheen gaat helpen.
Heel veel sterkte!
 
Hallo,
Wat afschuwelijk voor jullie beiden. Ik was bijna 3 maanden zwanger toen we hoorden dat mijn moeder ongeneeslijk ziek was. Wat een ellende! Er gebeurd zoveel en er gaat zoveel door je heen. Ik was/ben niet alleen staand dus dat scheelt een hoop. Het enige wat je volgens mij kunt doen is je erbij neerleggen en alles nemen zoals het komt. En zoveel als maar kan bij elkaar zijn. En niet vergeten dat je kindje er al is. Dat hielp mij een beetje. Ook al zit hij/zij nog in je buik: je moeder en kindje zijn al samen aanwezig. Helaas zijn wij ons kleintje na 4,5 maand verloren en heeft mijn moeder dat nog mee moeten maken. Uiteindelijk overleed ze een dag voor mijn eigenlijke uitgerekende datum. Ik heb inmiddels nog twee kindjes gekregen en nog heel vaak denk ik: kon ze mijn kindjes maar één keer heel even zien. Maar het is zoals het is. Heel heel veel sterkte.
 
Same here. Ik was 20 weken zwanger toen mijn vader gediagnosticeerd werd met uitgezaaide kanker. Levensverwachting van 3 maanden. De wereld staat even stil. Nu, 4 jaar later leeft hij, wonderlijk, nog steeds. Ben weer zwanger van ons 2e kindje. Dit kindje zal hij niet ontmoeten. Hij ligt nu in het hospice en ik ben nu 25 weken zwanger. Kortom: ik ken je gevoel... drama die kanker
. Heel veel sterkte. Maak veel foto's. Heb zoveel foto's van mijn vader met mijn dochter. Ik kan er een muur mee behangen...
 
Laat haar alvast in een vrienden boekje schrijven voor later. Zo staat oma er toch in en weet jouw kindje wat haar lievelingseten en kleur etc was. Heel veel sterkte de tijd en vraag vooral alles wat je wil vragen. 
 
Terug
Bovenaan