37 weken zwanger en huilbuien!!

<p>Beste moeders/aanstaande moeders..</p><p>ik wou t hebben over huilbuien. Ik ben nu 37 weken zwanger en huil zo erg vaak de laatste tijd dat ik even ging twijfelen of ik depressief was of niet.. als ik over zwangerschapsdepressies lees komt dat gelukkig niet overeen! Maar wat huil ik toch vaak :( ik heb veel lichamelijke klachten (bekkeninstabiliteit, kotsen heel me zwangerschap, zwangerschaps diabetes en alle normale zwangerschapskwaaltjes) ik ben echt heel blij dat ik een zoontje krijg en ben blij met mijn gezin maar toch ben ik dagelijks zo mega verdrietig en kan dan echt een uur lang huilen.. voel me soms ook erg machteloos omdat ik niet veel kan door mijn lichamelijke klachten ( al houd dat me niet tegen om dingen toch te proberen!) merk dat me man gewend is geraakt dat ik me zo voel wel het voor mij blijft aanvoelen als een achtbaan (de hormonen en verdere klachten) voel daardoor onbegrip en dat maakt me ook verdrietig. Voor mijn zwangerschap was ik heel nuchter en huilde zelden.. ik word gek! Zijn er hier meer mensen die dit hebben?? Wil niet klagen maar het lijkt me fijn om te praten met vrouwen die me begrijpen.. </p><p> </p><p>gr Xx</p>
 
Jazeker. Dit heet: hormonen. Hahaha!! Is heel normaal wat je beschrijft en je kunt er na je bevalling ook nog last van hebben bij het ontzwangeren. 
Wat vervelend dat je niet veel kunt vanwege je bekken. Had ik ook. Probeer veel te rusten en dibgen te doen die je blij maken. 
Succes met de laatste loodjes en een voorspoedige bevalling toegewenst 
 
Dat had ik ook! De eerste paar weken en de laatste weken waren m'n tranen niet te stoppen. Ik denk dat het door hormonen, vermoeidheid en frustratie kwam. Ook na de bevalling heb ik er nog wel een tijd last van gehad. Na 3 maanden werd 't wel minder en nu, 7 maanden later, heb ik nog heel af en toe een keer een huilbui. 
 
Hier ook!
 
Ik huil al om de kleinste dingen en voel me soms oom echt down op sommige dagen. Zit al vanaf week 18 thuis en de muren komen echt letterlijk op me af. Maar ik probeer steeds maar een beetje afleiding te zoeken. Maar ik huil ook al om de gekste dingen hoor. Irriteert me ook echt aan alles en iedereen. Lekker laten gaan Zal ik zeggen! 
 
Haha dankjewel voor de reacties allemaal! Dacht dat t aan mij lag want ben normaal niet zo huilerig en kan nu om de domste dingen al huilen haha jullie ook allemaal succes hoor dat jullie zwangerschappen en bevallingen goed gaan! 
 
Xx mommie
 
Ik heb het ook. Normaalgesproken heel nuchter, maar af en toe echt zo labiel. Zo voelt het dan ook, en ik kan mijn vriend dan ook niet precies uitleggen waardoor ik me dan zo voel (eigenlijk niet eens hoe ik me precies voel). En omdat het iets is dat totaal niet 'bij me past' raak ik ook enorm gefrustreerd omdat ik wil dat het over gaat.
Ik heb dit sinds een paar weken en heb me er nu maar bij neergelegd dat het waarschijnlijk zo gaat blijven tot het eind (en misschien erna nog). Wat mij helpt is toch proberen me eraan over te geven en het van mezelf te accepteren, hoe moeilijk ik dat ook vind. Want als je het jezelf ook nog kwalijk gaat nemen en gaat denken WAAROM HEB IK DIT NOU voel je je alleen maar rotter. En je wordt natuurlijk niet gek, het zijn hormonen! 
Vervelend dat je ook last hebt van zoveel andere kwalen en je bekken :(. Nog maar heel eventjes! Zet 'm op!
 
Terug
Bovenaan