Ik weet sinds 2 dagen dat ik zwanger ben van mijn 2e. Niet gepland of verwacht. Onze zoon is bijna 10 jaar en ik had inmiddels geaccepteerd dat het bij 1 kind zou blijven.
De wens voor een 2e was ook weg. Maar toch zwanger. Ik weet niet of ik blij moet zijn. Mijn man is er wel blij mee, maar ik twijfel. Ik ben 40 als de 2e wordt geboren. Mijn moeder was 42 toen ik het huis uit ging…. Ik zit dan nog midden in de luiers. De relatie tussen mij en mijn man is al jaren niet stabiel. Geen echte ruzies, maar minder gevoel, liefde, passie etc. Bij de 1e was hij ook heel erg afwezig. Liet me vaak in de steek, kon de zorg niet aan, dronk teveel etc. Hij zegt daar zo’n spijt van te hebben en hij het nu zo anders gaat doen. Maar ik twijfel zo. Trek ik dit wel? Kan ik net zoveel van de 2e houden als van mijn zoon? Ben ik niet te oud.
Morgen hebben we de termijnecho en gaan we beginnen met het hele traject van echo’s / testen etc etc.
Meer vrouwen die zich zo voelen?
De wens voor een 2e was ook weg. Maar toch zwanger. Ik weet niet of ik blij moet zijn. Mijn man is er wel blij mee, maar ik twijfel. Ik ben 40 als de 2e wordt geboren. Mijn moeder was 42 toen ik het huis uit ging…. Ik zit dan nog midden in de luiers. De relatie tussen mij en mijn man is al jaren niet stabiel. Geen echte ruzies, maar minder gevoel, liefde, passie etc. Bij de 1e was hij ook heel erg afwezig. Liet me vaak in de steek, kon de zorg niet aan, dronk teveel etc. Hij zegt daar zo’n spijt van te hebben en hij het nu zo anders gaat doen. Maar ik twijfel zo. Trek ik dit wel? Kan ik net zoveel van de 2e houden als van mijn zoon? Ben ik niet te oud.
Morgen hebben we de termijnecho en gaan we beginnen met het hele traject van echo’s / testen etc etc.
Meer vrouwen die zich zo voelen?