3e kindje (manlief wil (nog) niet)

[Anoniem]

Hallo,

wij hebben 2 kindjes van 3 en 1 jaar. ik zou heel graag een 3e kindje willen maar mijn man stribbelt tegen... hij is bang dat 3 te veel word hij vind het nu juist zo gezellig... zijn er meer vrouwen hier waarvan man lief niet voor een 3e kind wil gaan of juist twijfelt? hoe hebben jullie dit opgelost?? ik wil zo graag!!!

 

[Anoniem]

mijn vriend heeft heel erg lang lopen twijfelen ging eigenlijk meer richting nee dan ja hij vondt het ook prima zo heb 2 kinderen van 6 en 4 jaar begon net allemaal makkelijk te worden uit eindelijk heeft hij ja gezegd omdat het vooral voor mij zo belangrijk was maar daar is wel 1.5 jaar over heen gegaan ben nu ondertussen 28 weken zwanger van nummer 3 veel praten en hem laten merken hoe belangrijk het voor je is

 

[Anoniem]

mijn man wilde juist heel graag!!! en ik nog even niet..
nu wel hoor..(we gaan er nog aan werken!)

een derde gaat makkelijker mee in het dagelijkse leven.
maar ik vind 1 jaar nog wel jong om alweer een kindje er bij te krijgen.zou zelf iets langer wachten..
maar goed is jouw keuze.

meer kinderen is meer vreugde..
maar ook meer sport uitjes, als ze wat ouder zijn (hier zijn ze 8 en 5)
zwemles,voetbal,therapie,logopedie,dokter bezoek(CB),ziekenhuis bezoek,tandarts,
ik ben hele week gewoon thuis maar soms is het voor mij al rennen en vliegen.
dan weer bij een vriendje spelen,of bij ons thuis. dus weer halen en/of brengen.

nu ze nog klein zijn en thuis zijn heb je hier allemaal nog niet zo veel 'last' van.
maar toch weerhoud dit ons niet van een derde hoor haha
maar wilde het wel met je delen

als het echt belangrijk voor jou is , en jij dit echt laat merken.(zoals silvymaas al zegt)
en hem vraagt wat hij nou echt als nadeel ziet, en jij dit misschien kan weerleggen..
\dat hij uit eindelijk wel inschikt..

succes...

 

[Anoniem]

Ook hier in die situatie gezeten. En wij hebben besloten om niet voor een derde te gaan. Mijn man wilde echt niet. Als je voor een derde gaat, dan moet dit wel een hele duidelijk keuze zijn van allebei en niet een doorduwactie van één kant.
Daarbij komt dat wij allebei al wat ouder zijn (41 en 39), ik geen makkelijke zwangerschappen gehad heb met bekkeninstabiliteit, familie ver weg woont, dus niet echt een sociaal vangnet en ik onregelmatig werk waardoor mijn man vaak alleen met de kinderen is. Met twee vind hij dat geen probleem, maar met drie kinderen vind hij dat te pittig.
Wij genieten dus van onze twee kinderen en ik heb er vrede mee. (Ook al blijft het een teer punt...)

sterkte met de keuze c.q. beslissing!

groet,
mamafn