Vorige week donderdag heb ik nog een inwendige echo gehad. Ik was te ongeduldig om tot mijn afspraak van 17 augustus te wachten. Het was nog te vroeg om een vruchtje te zien. Mijn baarmoeder zag er wel goed zwanger uit en ook het HCG gehalte in mijn bloed ondersteunde dit beeld.
Op zaterdagochtend had ik last van bruine afscheiding, duidelijk oud bloed. Ik maakte me nog geen zorgen, want ik dacht dat het van de inwendige echo zou kunnen komen, wellicht een adertje geraakt o.i.d. Toch maar even op internet zoeken en daar las ik, dat een miskraam vaak ook met bruine afscheiding begint. Kortom, paniek en de schrik om mijn hart. Het zou toch niet weer misgaan?!
Op zondagmorgen werd de afscheiding erger en in de loop van de dag kwam er ook donkerrood bloed bij. Tegen het eind van de middag leek het al op een menstruatie en kreeg ik ook behoorlijke buikkrampen.
Vandaag is dat zo doorgegaan en ben ik waarschijnlijk het vruchtje zelf ook verloren. Het is in ieder geval onmogelijk om na dit bloedverlies van twee dagen nog zwanger te zijn. Kortom een derde miskraam voor mij. Ik ben radeloos. Zou ik ooit nog mama mogen worden?
Ben voorlopig thuis van mijn werk als een emotioneel wrak en hoop dit snel een plaatsje te kunnen geven.
Voor jullie hoop ik dat alles verder goed mag blijven gaan en dat hier overwegend positief nieuws gepost zal worden. Geniet van jullie zwangerschap, zodra het voorbij is, besef je weer hoe bijzonder en kwetsbaar het is.
Liefs
(mama)dani
Op zaterdagochtend had ik last van bruine afscheiding, duidelijk oud bloed. Ik maakte me nog geen zorgen, want ik dacht dat het van de inwendige echo zou kunnen komen, wellicht een adertje geraakt o.i.d. Toch maar even op internet zoeken en daar las ik, dat een miskraam vaak ook met bruine afscheiding begint. Kortom, paniek en de schrik om mijn hart. Het zou toch niet weer misgaan?!
Op zondagmorgen werd de afscheiding erger en in de loop van de dag kwam er ook donkerrood bloed bij. Tegen het eind van de middag leek het al op een menstruatie en kreeg ik ook behoorlijke buikkrampen.
Vandaag is dat zo doorgegaan en ben ik waarschijnlijk het vruchtje zelf ook verloren. Het is in ieder geval onmogelijk om na dit bloedverlies van twee dagen nog zwanger te zijn. Kortom een derde miskraam voor mij. Ik ben radeloos. Zou ik ooit nog mama mogen worden?
Ben voorlopig thuis van mijn werk als een emotioneel wrak en hoop dit snel een plaatsje te kunnen geven.
Voor jullie hoop ik dat alles verder goed mag blijven gaan en dat hier overwegend positief nieuws gepost zal worden. Geniet van jullie zwangerschap, zodra het voorbij is, besef je weer hoe bijzonder en kwetsbaar het is.
Liefs
(mama)dani