Hoi Anna,
Ik ben met 42 weken naar het ziekenhuis gegaan om in te leiden. 8 uur 's morgens moesten wij ons melden. Ze voelden eerst of ik al ontsluiting had en of de baarmoedermond al week was. Ik had al wel 2-3 cm, maar alles was nog hard. Ik kreeg dan ook eerst een pilletje ingebracht om de baarmoedermond weker te maken. Dit kon ook de weeën opwekken. Na het inbrengen eerst een half uur aan de ctg, daarna 2,5 uur rondlopen en dan nog 3 kwartier aan de ctg. Nou, bij mij was de lijn nog helemaal recht. Ik kreeg dus nog een pil ingebracht met de mededeling dat als dit niet werkte ik nog wel een pil kreeg later, maar dat ze niet meer verder gingen opwekken, omdat ik anders 's nachts zou bevallen. En dat doen ze natuurlijk liever niet. Nou, de lijn was nog net zo recht. Dus wij weer een wandelingetje maken. Om 15:45 uur iedereen gesmst dat het vandaag wel niet zou worden en daarna weer het ziekenhuis ingegaan. Ik moest nog wel plassen en er kwam ook bloederig slijm mee. Dat was onderdeel van de slijmprop. Om 16 uur gingen we maar even een dutje doen, want om 16:15 uur zou ik weer aan de ctg moeten. Met dat ik lig voel en hoorde ik een plopje en kwam er wat vocht vrij. Echt veel was het niet, maar ik ging toch even wat papier pakken om het op te vangen. Mijn vriend ging op de gang op zoek naar iemand die wist wat te doen. Ze dachten niet dat de vliezen gebroken zouden zijn, maar dat bleek bij nader onderzoek toch zo te zijn. Dus weer aan het ctg gelegd. Een paar minuutjes later begonnen de weeën. Ik kreeg dus geen infuus meer, want alles kwam al zelf op gang. Ik had gehoopt op rondlopen en douchen enzo, maar dat zat er niet in: ik moest aan de monitors blijven. De weeën werden al snel een weeënstorm zonder momentje rust ertussen. Om 17 uur had ik 4 cm. Daarna ging het snel: om 19 uur volledige ontsluiting en mocht ik meepersen. Meteen was alle pijn verdwenen. Om te testen of het er nog wel was hield ik even op met persen aaaauuuw, dus maar snel weer geperst. Ondanks een paar hele kleine scheurtjes deed het persen helemaal geen pijn. Om 19:30 hadden wij onze zoon in onze armen. Wat een wereldbevalling! Het was wel heel zwaar, maar het duurde maar kort!
Heel veel succes! Je bent er bijna! Groetjes,
Machteld
