5 weken zwanger + CIN 3 uitslag

<p>Goedemiddag meiden,</p><p>ik moet echt even mijn hart luchten...</p><p>mijn partner en ik zijn een jaar bezig geweest om zwanger te raken, eind April in het ziekenhuis geweest voor een eerste gesprek bij de Gynacoloog. Deze heeft inwendige echo gemaakt, gekeken en gevoeld. Ook hebben ze toen een kweekje en een uitstrijkje genomen. Na 2 weken zou ik gebeld worden voor de uitslag. 2 weken later de telefoon, kweekje was goed! uitslag van het uitstrijkje was alleen nog niet binnen, ze gingen me de week erna terug bellen. Week later telefoontje, uitstrijkje niet goed, moet een biopsie genomen worden. ! juni afspraak bij Gynacoloog gehad (was vlak na mn eisprong) en de procedure van de biopsie doorgesproken en die gaf ook te kennen dat als het deze ronde niet gelukt was we beter even konden wachten tot de uitslag van de biopsie er was voordat we zwanger zouden raken. 5 juni hebben ze uiteindelijk 3 biopten genomen waarbij ik ook nog eens flink wat bloed verloren ben. Nu raden jullie het al, moest aan de hand van de ovulatietesten 13 Juni ongesteld worden, gebeurde niet. 16 Juni getest en ja hoor postief! Jeetje wat waren wij gelukkig zeg, eindelijk na een jaar bloed zweet en tranen is het eindelijk gelukt!</p><p>Toen kwam 19 juni het telefoontje van hier ziekenhuis, 2 biopten kwamen terug als CIN2 en die andere biopt CIN3. Kon wel janken zeg, maar was op werk dus maar even groot houden, assistent gynacoloog verteld van de zwangerschap en die ging met de gynacoloog overleggen wat te doen qua behandeling. smiddags belde ze terug, tja gynacoloog wilt het toch wel graag behandelen gezien ze niet kunnen voorspellen wanneer het omzet naar kwaadaardige cellen en anders kunnen ze de ingreep pas na een jaar uitvoeren en dat zou toch te lang duren volgens hun. </p><p> </p><p>Nu mijn tweestrijd, wel of niet behandelen. ben al dagen depressief en weet gewoon niet wat te doen :( als we niet al naar het ziekenhuis geweest waren had ik pas 0ver 2 jaar achter die CIN3 gekomen dmv bevolkingsonderzoek en had ik dat nu ook niet geweten. aan de andere kan niets doen en straks bevallen zijn met een kleintje en misschien inmiddels wel ontwikkeld zijn tot kanker.</p><p>De behandeling zou plaats moeten gaan vinden binnen de 10e tot 14e week, maar ze moeten het gebied verdoven, is dit niet schadelijk voor de baby? Lees overal dat vrouwen na de ingreep behoorlijk wat nabloeden. nou bij mij zullen ze alle 3 de plekken weghalen en gezien de biopten al behoorlijk deden bloeden, hoe erg gaat dit dan wel niet zijn... </p><p>Kortom ben echt doodsbang en 'lang leven de hormonen' loop om de haverklap te huilen. </p><p>Zijn er toevallig vrouwen hier die ook behandeld zijn aan een CIN3 en eventueel zwanger waren toen der tijd of die niet zwanger waren? </p><p>Sorry voor het lange verhaal! </p><p>-x- Kim</p>
 
Pfff heftig zeg.
ik ben wel bekend met een soort gelijk verhaal. Allereerst zal ik met je gynaecoloog overleggen wat het risico op een miskraam is. Bij mij vertelden ze dat ze met de baarmoedermond bezig gaan, en het vruchtje helemaal achter in de baarmoeder ligt, dus dat het in principe geen invloed hoeft te hebben op het vruchtje.
Daarbij heb je natuurlijk het risico dat het zich als kwaadaardig ontwikkeld, en dat is iets wat je uiteraard wil voorkomen. Gesprek met je arts is de beste oplossing in dit geval en dan de voors en tegen af wegen.
Ik had ook veel bloedingen. Dit is een gegeven en anticipeerden ze goed op... door opname hielden de dit heel nauw in de gaten.
 
Sterkte voor de komende tijd iig!
 
Ik neem.aan dat cin 3 beginnende baarmoeder  hals kanker is toch 
Ik denk dat je blij moet zijn dat ze er nu achter komen en niet over 2 jaar want dan is het misschien wel te laat
Snap wel dat je een dubbel gevoel hebt. Eindelijk zwanger naar zn lange tijd. Ik zou er goed met je arts over praten
 
 
Sterkte  en succes met je beslissing 
 
 
Jeetje wat zwaar voor jou nu zeg! Wat een dubbelstrijd moet jij nu aan het voeren zijn.
Als ik nu even als een buitenstaand persoon naar jouw situatie kijk, en ik even mijn emotie uit zou zetten(voor mij al moeilijk, laat staan voor jou!), zou ik mij wel laten behandelen.. 
Ik zou er niet aan moeten denken om aan de chemo te moeten na de bevalling omdat het zich heeft omgezet in 'kanker' (mogelijk operatie) etc zodra ik een baby heb die mij ook nodig heeft :(
Buiten dat om, jij mag voelen wat je voelt he! Als het voor jou wel beter voelt om het uit te stellen, is dat jouw keuze natuurlijk! Het is jouw lichaam en jij bent daar als enige de baas over. 
Ik hoop dat je de behandeling kan doen en dat geen invloed zal hebben op de embryo! Voel je niet schuldig meis. Ik kan me ook voorstellen dat je de vraag aan jezelf stelt; waarom moet ik dit meemaken?! 
Probeer dat voor jezelf echt uit te zetten! Je kan er namelijk helemaal niets aan doen en dit overkomt je. Blijkbaar is het iets wat jullie moeten meemaken.. Hoe pijnlijk dat ook is.. Bespreek het goed met je partner en de arts, jullie zullen de juiste keuze maken! Dikke kus 
 
Ik had ook een uitstrijkje laten maken tijdens bevolkingsonderzoek. In die tijd waren we ook bezig om zwanger te worden, uit het strijkje kwam pap 3a en cin2 ik natuurlijk heel erg geschrokken. Ze zouden het gaan behandelen maar ik raakte Zwanger, uiteindelijk de keus gemaakt om het niet te laten behandelen en tijdens het zwangerschap goed in de gaten te houden of het niet erger werd. Gynacoloog ging om de paar maanden inwendig kijken naar de afwijkende cellen. Het bleef de hele zwangerschap stabiel. Dus het werd niet erger. Ongeveer 3 maanden na de bevalling werd er weer een een uitstrijke gemaakt en dit keer was het pap 1 geworden. Om de half jaar word er een uitstrijkje gemaakt. 
Je moet een keus maken, gynacoloog zei wel tegen mij dat er wel een kans is op miskraam mocht je het willen behandelen. Veel sterkte met je keus 
 
Terug
Bovenaan