Hoi allemaal
Ik zal vast en zeker wel als zo ontzettend veel anderen klinken, maar ik zou toch graag even mijn ei kwijt willen.
Zoals uit de titel blijkt zijn wij al een tijdje bezig. Om eerlijk te zijn: ik was er begin vorig jaar klaar mee. Kon leven met of zonder kinderen (als je me 2 jaar daarvoor zag zou je dat niet denken), maar echtgenootje wilde toch nog heel erg graag één keer een ICSI poging doen.
Dus zo gezegd, zo gedaan, geld opgespaard (we leven in het buitenland waar deze procedures niet vergoed worden). En eind januari beginnen met spuiten zetten. We hadden onze tp op 3 februari. Heb heel veel krampen en pijntjes etc gehad (net of je ongesteld wordt), dus op dag 8 na tp heb ik even getest. Tot mijn grote verbazing was daar een heel erg vaag lijntje te zien. Dus toch? Krampen bleven aanhouden tot gisteren. Vanmorgen (dag 10 na tp) bij het inbrengen van de progesteron beetje bruin bloed. Ik dacht: nee he. Ik heb voor de zekerheid nog eens getest - sterker lijntje dan afgelopen woensdag. Blij ermee, maar wel de hele dag bloedverlies gehad. Het is licht in vergelijking met normaal en het is nog steeds roze-bruin. Ook al de hele dag nog geen krampje gehad. Ik weet: het kan best innesteling zijn, maar toch: Het kan ook fout gaan.
Kortom ik voel me flink rot. We hebben zo ontzettend lang gewacht. En dan eindelijk een lichtpuntje... En nu zoveel onzekerheid weer. Ik weet niet hoe ik om zou moeten gaan met nog een teleurstelling. En om eerlijk te zijn had ik ook niet verwacht dat als het dan eens goed zou gaan, ik alsnog zo bang zou zijn dat 't verkeerd zou aflopen.
Iemand die zich hierin herkent?
Ik zal vast en zeker wel als zo ontzettend veel anderen klinken, maar ik zou toch graag even mijn ei kwijt willen.
Zoals uit de titel blijkt zijn wij al een tijdje bezig. Om eerlijk te zijn: ik was er begin vorig jaar klaar mee. Kon leven met of zonder kinderen (als je me 2 jaar daarvoor zag zou je dat niet denken), maar echtgenootje wilde toch nog heel erg graag één keer een ICSI poging doen.
Dus zo gezegd, zo gedaan, geld opgespaard (we leven in het buitenland waar deze procedures niet vergoed worden). En eind januari beginnen met spuiten zetten. We hadden onze tp op 3 februari. Heb heel veel krampen en pijntjes etc gehad (net of je ongesteld wordt), dus op dag 8 na tp heb ik even getest. Tot mijn grote verbazing was daar een heel erg vaag lijntje te zien. Dus toch? Krampen bleven aanhouden tot gisteren. Vanmorgen (dag 10 na tp) bij het inbrengen van de progesteron beetje bruin bloed. Ik dacht: nee he. Ik heb voor de zekerheid nog eens getest - sterker lijntje dan afgelopen woensdag. Blij ermee, maar wel de hele dag bloedverlies gehad. Het is licht in vergelijking met normaal en het is nog steeds roze-bruin. Ook al de hele dag nog geen krampje gehad. Ik weet: het kan best innesteling zijn, maar toch: Het kan ook fout gaan.
Kortom ik voel me flink rot. We hebben zo ontzettend lang gewacht. En dan eindelijk een lichtpuntje... En nu zoveel onzekerheid weer. Ik weet niet hoe ik om zou moeten gaan met nog een teleurstelling. En om eerlijk te zijn had ik ook niet verwacht dat als het dan eens goed zou gaan, ik alsnog zo bang zou zijn dat 't verkeerd zou aflopen.
Iemand die zich hierin herkent?