Hey dames,
Vandaag ben ik 7 weken + 3 dagen zwanger na een miskraam in april. Het vruchtzakje was toen leeg en is tot 12 weken blijven zitten (ondanks medicatie). Nu dus opnieuw zwanger en ik heb ondertussen al 2 echo’s gehad, beide zagen er prima uit. Vorige week een mooi kloppend hartje en het vruchtje paste precies bij de termijn die we berekend hadden. Morgen staat er weer een echo gepland. Ik ben met vlagen erg misselijk, moe en mijn borsten zijn pijnlijk - veel meer symptomen dan ik bij mijn vorige zwangerschap gehad heb. Toch merk ik dat ik enorm veel moeite heb met het loslaten van mijn onzekerheid, sterker nog: de onzekerheid neemt toe. Ik denk omdat ik steeds langer zwanger ben en het meer begint te leven in mijn hoofd. Ik ben er meer mee bezig en ga me natuurlijk ook meer en meer hechten aan deze zwangerschap en de gedachte dat we hopelijk een kindje krijgen volgend jaar juli/augustus. Tot vorige week nam ik mezelf nog een beetje in bescherming denk ik, en beetje bij beetje begint dat beschermingsmechanisme af te nemen en voel ik vooral heel veel warmte en liefde. Het gevoel dat me dat zomaar weer kan ontglippen, maakt me zo onzeker…
Er zijn vast meer mama’s to be die na een miskraam opnieuw zwanger zijn geraakt op dit forum. Herkennen jullie deze onzekerheid en hoe gaan jullie er mee om?
Liefs!
Vandaag ben ik 7 weken + 3 dagen zwanger na een miskraam in april. Het vruchtzakje was toen leeg en is tot 12 weken blijven zitten (ondanks medicatie). Nu dus opnieuw zwanger en ik heb ondertussen al 2 echo’s gehad, beide zagen er prima uit. Vorige week een mooi kloppend hartje en het vruchtje paste precies bij de termijn die we berekend hadden. Morgen staat er weer een echo gepland. Ik ben met vlagen erg misselijk, moe en mijn borsten zijn pijnlijk - veel meer symptomen dan ik bij mijn vorige zwangerschap gehad heb. Toch merk ik dat ik enorm veel moeite heb met het loslaten van mijn onzekerheid, sterker nog: de onzekerheid neemt toe. Ik denk omdat ik steeds langer zwanger ben en het meer begint te leven in mijn hoofd. Ik ben er meer mee bezig en ga me natuurlijk ook meer en meer hechten aan deze zwangerschap en de gedachte dat we hopelijk een kindje krijgen volgend jaar juli/augustus. Tot vorige week nam ik mezelf nog een beetje in bescherming denk ik, en beetje bij beetje begint dat beschermingsmechanisme af te nemen en voel ik vooral heel veel warmte en liefde. Het gevoel dat me dat zomaar weer kan ontglippen, maakt me zo onzeker…
Er zijn vast meer mama’s to be die na een miskraam opnieuw zwanger zijn geraakt op dit forum. Herkennen jullie deze onzekerheid en hoe gaan jullie er mee om?
Liefs!