I'm baaaaackkkk... (nou ja een beetje haha... we zijn lekker aan het genieten natuurlijk!)
Ons verhaal....
OM half 8 waren we in het ziekenhuis, eerst een half uur aan de CTG gelegen, toen om 8 uur ongeveer zijn mijn vliezen gebroken, toen begonnen de weetjes goed en regelmatig te worden maar nog goed te doen hoor, lekker beetje lachen met Martin en waren leuke mensen die er waren.
Om 9 uur ben ik aan het infuus gegaan om ze wat sneller en pijnlijker te maken.. om 10 uur kwamen ze even terug en wilden het infuus omhoog zetten alhoewel het niet echt nodig was (meer protocol) ik zei; laat maar even moet heel even aan dit tempo wennen (omdat er maa 30 seconden tussen de weeen zat) dus om 11 uur zouden ze terugkomen en dan zouden we even opnieuw bekijken hoe het ging.
Dus om 11 uur kwamen ze weer ik had bijna 6 cm ging dus lekker en infuus hoefde niet omhoog, opeens gingen ze wel alles klaarzetten en moest ik (nouja Martin) de kleertjes klaarleggen, ik dacht DIE ZIJN IDIOOT! zo snel gaat dat niet joh.. hun schatte zoiezo voor 3 uur smiddags (daarmee verklaarde ik ze al voor gek hihi)
Om kwart voor 12 ergens voelde ik opeens PLOP en Miley glee omlaag voor mijn gevoel, maar ik dacht toen aan Dean en dat dat ook best lang duurde voordat het echte werk begon dus ik zei tegen Martin we wachten nog wel 1 wee af als ie weer hetzelfde doet, dan bellen we wel even (dan zijn we maar zeikerds haha) dus volgende wee was nog erger, ik gebeld ze kwamen meteen, moest natuurlijk eerst onderzocht worden of ik al gelijk had maar ze zagen het hoofdje al dus zei in principe genoeg. Omdat iemand in opleiding mijn bevalling begeleide moesten er bij elk onderzoek 2 keer gevoeld worden (vind ik niet zo erg kan me goed ontspannen dus voel dat niet zo alleen tijdens persweeen zijn ze toch wat minder prettig LOL!) nou ik denk dat ik 2-3 persweeen heb moeten ophouden en mocht toen gaan beginnen met persen om 11.53 na 2-3 persweeen (weet niet precies meer door al dat natuurgeweld ) is Miley geboren en 12 minuten later de placenta.
Ze woog dus 3900 gram en 50 cm toch dus een flinke meid terwijl iedereen maar beweerde 6 heeeel misschien 7 pond (wat ik al niet geloofde!) ze zat nog helemaal onder de witte huidsmeer en volgende de arts was ze voorlopig nog niet uit zichzelf gekomen ze had het te goed binnen. Placenta woog iets van 650 gram ergens en zag er helemaal goed uit ..
Om 15 uur mochten we naar huis toe rijden als ik niet meer bloed zou verliezen (ik had ongeveer 800-900 cc bloed verloren, wat dan meetbaar was in elk geval) en bij 1 liter had ik moeten blijven dus na overleg en extra prik in mijn been mocht ik naar huis gelukkig.
Kraamzorg kwam pas om half 5 en bleef maar een uurtje dus voelde me helemaal in het diepe gegooid vooral omdat ik BV wilde proberen maar het niet goed lukte, in het ziekenhuis had een verpleger die daarin gespecialiseerd was geholpen dus ze lag goed aan maar ik heb extreem gevoelige tepels die al bloedde na 5 minuutjes.. en al meteen de eerste kloof te pakken hadden, ze stonden er van te kijken.
Eenmaal thuis met de kraamzorg die ze nog eens goed had aangelegd weer hetzelfde verhaal.. en dan moet je zo de nacht in ze zei wel dat het niet perse nodig was om te drinken tot morgenochtend dus als het niet zou lukken was het niet zo erg, MAAR GOED als je een krijsend kind heb liggen wat honger heeft word het toch lastig dus we hadden op advies een cupje gevuld met 10 cc en gegeven daarna heeft Martin lekker met haar gezeten en viel ze in slaap.
Vanmorgen weer geprobeerd deze keer met de VK die lactatiekundige is ze hapt goed alleen mijn tepels reageren extreem en dat vond zij zelfs, dus kolven en tepelhoedjes (met kolven zag je trouwens ook al gewoon druppel bloed eruit komen, ai ai ai) om 4 uur vanmiddag hebben we gewoon besloten dat we voor flesje gaan, ik ging voor de ervaring maar had ook afgesproken niet tever te gaan en zat jankend hier op bed, met al 6! PCM's om de pijn te drukken.. vonden hun ook niet normaal.. DUS NU zit ik helemaal weer lekker in mijn vel want na een flesje is ze weer helemaal rustig en voldaan en mama heeft haar rust terug en het grote genieten kan beginnen..
Ik zal de foto's zo erbij zetten!! Martin heeft heel mijn bevalling ook zo mooi gefilmd joh!! kan zo naar SBS6 ofzo, je ziet niets wat niet mag maar toch maak je alles mee.. ik had alleen wel wat oerkreten aan het eind (duh wat wil je als het als een kanonskogel eruit schiet ) was wel grappig om terug te zien, je zag dat ik schrok dat ze zo snel eruit kwam ik zette heel veel kracht om te persen maar onze Miley vloog eruit, we hebben haar nu omgedoopt tot TURBO MCKWEK
Ons verhaal....
OM half 8 waren we in het ziekenhuis, eerst een half uur aan de CTG gelegen, toen om 8 uur ongeveer zijn mijn vliezen gebroken, toen begonnen de weetjes goed en regelmatig te worden maar nog goed te doen hoor, lekker beetje lachen met Martin en waren leuke mensen die er waren.
Om 9 uur ben ik aan het infuus gegaan om ze wat sneller en pijnlijker te maken.. om 10 uur kwamen ze even terug en wilden het infuus omhoog zetten alhoewel het niet echt nodig was (meer protocol) ik zei; laat maar even moet heel even aan dit tempo wennen (omdat er maa 30 seconden tussen de weeen zat) dus om 11 uur zouden ze terugkomen en dan zouden we even opnieuw bekijken hoe het ging.
Dus om 11 uur kwamen ze weer ik had bijna 6 cm ging dus lekker en infuus hoefde niet omhoog, opeens gingen ze wel alles klaarzetten en moest ik (nouja Martin) de kleertjes klaarleggen, ik dacht DIE ZIJN IDIOOT! zo snel gaat dat niet joh.. hun schatte zoiezo voor 3 uur smiddags (daarmee verklaarde ik ze al voor gek hihi)
Om kwart voor 12 ergens voelde ik opeens PLOP en Miley glee omlaag voor mijn gevoel, maar ik dacht toen aan Dean en dat dat ook best lang duurde voordat het echte werk begon dus ik zei tegen Martin we wachten nog wel 1 wee af als ie weer hetzelfde doet, dan bellen we wel even (dan zijn we maar zeikerds haha) dus volgende wee was nog erger, ik gebeld ze kwamen meteen, moest natuurlijk eerst onderzocht worden of ik al gelijk had maar ze zagen het hoofdje al dus zei in principe genoeg. Omdat iemand in opleiding mijn bevalling begeleide moesten er bij elk onderzoek 2 keer gevoeld worden (vind ik niet zo erg kan me goed ontspannen dus voel dat niet zo alleen tijdens persweeen zijn ze toch wat minder prettig LOL!) nou ik denk dat ik 2-3 persweeen heb moeten ophouden en mocht toen gaan beginnen met persen om 11.53 na 2-3 persweeen (weet niet precies meer door al dat natuurgeweld ) is Miley geboren en 12 minuten later de placenta.
Ze woog dus 3900 gram en 50 cm toch dus een flinke meid terwijl iedereen maar beweerde 6 heeeel misschien 7 pond (wat ik al niet geloofde!) ze zat nog helemaal onder de witte huidsmeer en volgende de arts was ze voorlopig nog niet uit zichzelf gekomen ze had het te goed binnen. Placenta woog iets van 650 gram ergens en zag er helemaal goed uit ..
Om 15 uur mochten we naar huis toe rijden als ik niet meer bloed zou verliezen (ik had ongeveer 800-900 cc bloed verloren, wat dan meetbaar was in elk geval) en bij 1 liter had ik moeten blijven dus na overleg en extra prik in mijn been mocht ik naar huis gelukkig.
Kraamzorg kwam pas om half 5 en bleef maar een uurtje dus voelde me helemaal in het diepe gegooid vooral omdat ik BV wilde proberen maar het niet goed lukte, in het ziekenhuis had een verpleger die daarin gespecialiseerd was geholpen dus ze lag goed aan maar ik heb extreem gevoelige tepels die al bloedde na 5 minuutjes.. en al meteen de eerste kloof te pakken hadden, ze stonden er van te kijken.
Eenmaal thuis met de kraamzorg die ze nog eens goed had aangelegd weer hetzelfde verhaal.. en dan moet je zo de nacht in ze zei wel dat het niet perse nodig was om te drinken tot morgenochtend dus als het niet zou lukken was het niet zo erg, MAAR GOED als je een krijsend kind heb liggen wat honger heeft word het toch lastig dus we hadden op advies een cupje gevuld met 10 cc en gegeven daarna heeft Martin lekker met haar gezeten en viel ze in slaap.
Vanmorgen weer geprobeerd deze keer met de VK die lactatiekundige is ze hapt goed alleen mijn tepels reageren extreem en dat vond zij zelfs, dus kolven en tepelhoedjes (met kolven zag je trouwens ook al gewoon druppel bloed eruit komen, ai ai ai) om 4 uur vanmiddag hebben we gewoon besloten dat we voor flesje gaan, ik ging voor de ervaring maar had ook afgesproken niet tever te gaan en zat jankend hier op bed, met al 6! PCM's om de pijn te drukken.. vonden hun ook niet normaal.. DUS NU zit ik helemaal weer lekker in mijn vel want na een flesje is ze weer helemaal rustig en voldaan en mama heeft haar rust terug en het grote genieten kan beginnen..
Ik zal de foto's zo erbij zetten!! Martin heeft heel mijn bevalling ook zo mooi gefilmd joh!! kan zo naar SBS6 ofzo, je ziet niets wat niet mag maar toch maak je alles mee.. ik had alleen wel wat oerkreten aan het eind (duh wat wil je als het als een kanonskogel eruit schiet ) was wel grappig om terug te zien, je zag dat ik schrok dat ze zo snel eruit kwam ik zette heel veel kracht om te persen maar onze Miley vloog eruit, we hebben haar nu omgedoopt tot TURBO MCKWEK
