8 maanden slapen (dus niet..)

B

Babyboymama

Hoihoi!

Voorheen kon mn zoontje prima zelf in slaap vallen en sliep al door.
Nu is t elke avond een gevecht. Heel veel huilen. Bij oppakken is alles weer goed. Aanwezig zijn is niet voldoende. Ik blijf ee stug naast zitten en af en toe knuffel of oppakken.. hoort erbij hoor ik. Maar nu al wel al veel avonden en nachten bezig haha.

Hoe lang duurde bij jullie de 8 maanden slaapregressie?
Zijn er tips? :)
 
Hoor ook heel graag de tips!
Zit hier ook al 2 weken er middenin.. Zodra ik hem in zijn eigen bed leg begint hij te krijsen en dit houdt hij ook gewoon 1,5 uur vol als ik hem niet uit bed pak (in bed knuffelen, over zn hoofdje wrijven of andere dingen halen allemaal niks uit..) Hij kan op mij in slaap vallen en zodra ik hem weg leg in zijn eigen bed is hij wakker en zet het weer op een brullen.. Gevolg is dat we de hele dag en nacht met hem in de weer zijn om hem te laten slapen en zelf nauwelijks rust hebben.. 
 
Pff ja ons mannetje is nu 9.5 maand, maar ook zo enorm gehad met 8.5 maand. Na 9 van die heftige nachten met zelf hooguit 3 uurtjes slapen is hij gaan logeren.. en je raadt het nooit... bij oma sliep hij gewoon netjes door. Waarschijnlijk even het ritme doorbroken. Daarna ging het thuis ook beter, maar nog steeds regelmatig een gebroken nacht waarbij we echt 2 uur bezig met hem zijn. Niets lijkt te helpen. We hebben ook al een fles gegeven maar dat helpt ook niet. Hij is dan toch een soort wakker en wil spelen en lachen. Dus op de tip even een nachtje laten logeren na heb ik geen tips. 
 
Wij zitten hier nu middenin, hoe lang duurde bij andere ouders deze regressie? 's nachts alleen maar op ons slapen en overdag veeeel huilen en niet slapen. 
 
Pff ik weet niet meer hoelang het duurde, voor mijn gevoel jaren haha. Ik denk dat het wel een maand of iets geduurd heeft, ineens weer terug naar meerdere flessen per nacht, veel wakker en overdag weigeren te slapen. Het gaat echt voorbij maar is zo een moeilijke periode.
Is het niet mogelijk om in de avond de kleine bij jou of jullie in bed te leggen? (en wees echt niet bang dat er slechte associaties aangeleerd worden, slapen gaat met pieken en dalen qua afhankelijkheid)
Dat heeft mij/ons wel gered die periode, ik heb het bed tegen de muur geschoven zodat hij er niet uit kon. Overdag hebben we ook veel met hem gezeten of veel in de draagzak gedragen, dat hij in ieder geval wel gewoon sliep.
Probeerde wel voor elk slaapje weer zijn bed, als het na een kwartiertje niet lukte dan was het of bij een van ons slapen, of de draagzak. En zorg dat je zelf lekker zit, eventueel oordopjes in muziekje aan of netflixen. Niet je agenda te vol plannen en doe wat rustiger aan met werk (wij waren in die tijd ook echt zombie's...)
En zo plots dat het ineens begon, was het ook weer voorbij.
Heel veel succes in deze (slapeloze) periode.
 
Ah dankje voor je reactie❤️ Samen slapen vind ik geen probleem, mijn vriend vindt het wel wat lastiger die is bang dat ons zoontje nooit meer uit ons bed krijgen ;) Maar dragen en veel wandelen is een goeie tip. Heb vandaag al een halve dag werk moeten laten schieten, mijn vriend kwam er niet uit met 2 kids waarvan 1 in de regressie/sprong en ander ziek. Maar we komen er wel doorheen, de 4 maandenslaapregressie was hier ook pittig?
 
Het duurt hier al zeker 9 weken en het gaat op en neer. Af en toe zit er een wat betere nacht tussen maar de laatste nachten zijn erg onrustig weer. Er komen tandjes door (poeh wat duurt dat lang) en daarnaast rolt ze sinds 3 weken ook op haar buik in haar bedje. Ik merk ook dat de verlatingsangst op begint te spelen. Het eerste deel van de nacht gaat nog wel maar vanaf een uurtje of 1 lukt het niet meet om haar in eigen bedje te laten slapen en leg ik haar bij mij. Ik snap ook wel dat dat misschien niet handig is maar het is de enige manier nu om dit vol te houden. 'Het is maar een fase', en 'Hou vol' hoor je vaak. Ik laat het maar gewoon los en accepteer dat het is zoals het is. 
 
Snap het helemaal, het is echt een zwaar allemaal wanneer die kleintjes niet lekker slapen aangezien je leven wel gewoon doorgaat en er nog andere dingen zijn die moeten.
Mijn man vind het samen slapen ook niet zo fijn, want hij slaapt zelf niet. We hebben een logeerbed en hij gaat dan gewoon lekker daar liggen. 
Ze zal echt niet altijd ineens bij je in bed willen liggen omdat je het nu wel doet, je kan dit nog helemaal niet aanleren. Dit is gewoon weer een piek met aanhankelijkheid, verlatingsangst etc, gevoel van veiligheid willen en papa en mama dichtbij geeft dat gevoel! Wat ik altijd in mijn achterhoofd hou is dat wanneer je nu op zo een jonge leeftijd die veiligheid en geborgenheid geeft, geef je ze later meer zelfvertrouwen om het zelf te doen want ze kunnen dit in hun eigen tempo leren/ontdekken.
Als mijn zoontje veel tandjes krijgt, of ziek is dan merk ik ook echt aan hem dat hij ons wat meer nodig heeft. Om zelf dan toch nog aan wat rust te komen leg ik hem gewoon in mijn bed. Wanneer hij weer beter is gaat hij weer in zijn eigen bed, omdat hij ons dan minder nodig heeft.
Lekker doen waar jij je zelf goed bij voelt!
 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan